အခ်စ္တတ္ဆံုး မိန္းမသား..

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဒါက္တာဥာဏိႆရဟာ ေလာကအက်ိဳးျပဳ ပရဟိတ လုပ္ငန္းေတြ အမ်ားအျပားကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရင္း သာသနာ့အက်ိဳး ေလာကအက်ိဳးကို ကိုယ္က်ိဳးမဖက္ အမ်ားက်ိဳးသက္သက္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနတယ္ဆုိတာ လူတုိင္းသိၾကၿပီးသားပါ။


ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ အခမဲ့မ်က္စိအထူးကုေဆးရံုေတြကို တုိင္းေဒသႀကီးတုိင္း ျပည္နယ္တိုင္းမွာ ဖြင့္လွစ္ေပးထားပါတယ္။  အခမဲ့မ်က္စိအထူးကုေဆးရံုေပါင္း ၁၃ခု ဖြင့္လွစ္ၿပီးပါၿပီ။

ရန္ကုန္မွာလဲ အခမဲ့မ်က္စိအထူးကုေဆးရံုတည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ ေနရာေျမကြက္ရရွိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာမီ အခ်ိန္အေေတာအတြင္းမွာ တည္ေဆာက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ မ်က္စိေဆးရံုမ်ားမွာ လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး မ်က္စိေရာဂါမ်ား ေပ်ာက္ကင္းသည္အထိ အခမဲ့ကုသေပးပါတယ္။

ျမစ္ႀကီးနားမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ မ်က္စိေဆးရံုမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

အသက္ (၁၀၂)ႏွစ္ရွိၿပီး သားသမီးေဆြမ်ိဳး ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ လံုး၀မရွိတဲ့ မ်က္စိမျမင္ရေတာ့တာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ရ၀မ္လူမ်ိဳးအဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ျမစ္ႀကီးနားသီတဂူေဆးရံုကို မ်က္စိလာေရာက္ျပသပါတယ္။ အဘြားဟာ အသက္ရာေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ က်န္းမာေရးကေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ရယ္ပါ။

မ်က္စိအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး ဦးစံေအးက အဘြားရဲ႕မ်က္စိဟာ ခြဲစိတ္ကုသလိုက္ရင္ ျပန္ေကာင္းမွာမုိ႔ ခြဲစိတ္ကုသဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

မ်က္စိခြဲခန္းထဲ ၀င္ခါနီးေတာ့ ``ခြဲၿပီးရင္ သူ႔မ်က္စိဟာ တကယ္ျပန္ျမင္ရမွာလား´´လိ႔ု အဘြားက ေမးပါတယ္။

မ်က္စိအထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး ဦးစံေအး ``ခြဲၿပီးသြားရင္ တကယ္ျပန္ျမင္ရမွာပါ အဘြား´´လို႔ အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။

ဆရာ၀န္ႀကီးရဲ႕ စကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခါမွာ အဘြားဟာ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေအာင္ ငိုေၾကြးပါေတာ့တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ငိုရတာလဲ အဘြားလို႔ ဆရာ၀န္ႀကီးက ေမးပါတယ္။

``သူမ်က္စိ ကန္းၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းကာလမွ သူ႔ေယာက်ာၤးဟာ ေသဆံုးသြားခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေယာက်ာၤးအေလာင္းကိုေတာင္ သူမျမင္လိုက္ရဘူး။ သူ႔ေယာက်ာၤးသာ သူ႔လုိမ်ိဳး အသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ သူ႔ေယာက်ာၤးကို သူျပန္ျမင္ရဦးမယ္။ အခုေတာ့ မ်က္စိျပန္ျမင္ရမယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ေယာက်ာၤးကို ျမင္ေတြ႔ခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေယာက်ာၤးကို လြမ္းလို႔ ငိုတာပါ´´လို႔ အဘြားက ျပန္ေျဖပါတယ္။

အဘြားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ၾကားသိလိုက္ရေတာ့ ငါ့ဘ၀မွာ အခ်စ္သာလွ်င္ ပဓာနလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးေတာ့ ေဟာတစ္ေယာက္ ေဟာတစ္ေယာက္ ထည္လဲတြဲေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကို သတိရလိုက္တာ..။

...............................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »

တဏွာနဲ႔ဆႏၵ...

(တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာက ဆႏၵ ဆိုတဲ့စကားရဲ့အဓိပၸါယ္ နဲ ့ တဏွာဆိုတဲ့ စကားရဲ့အဓိပၸါယ္ ကိုခြဲျခားသိလိုပါသည္ဘုရား...)

တဏွာ ေပမ ရာဂဆိုတဲ့ အမည္ေတြက ေလာဘရဲ႕ အမည္ခြဲေတြျဖစ္တယ္။ အမွန္ကေတာ့ ေလာဘတစ္ခုထဲပါပဲ။ အေျခအေနအခ်ိန္အခါ လိုက္ၿပီးေတာ့ ေလာဘကို နာမည္ခြဲေလးေပးၿပီးေတာ့ သံုးထားတာပါ။

ဒီေတာ့မွတ္ထားရမွာက ေလာဘနဲ႔တဏွာက အမည္သာကြဲတယ္။ တစ္ခုထဲပဲဆိုတာပဲ။

ဆႏၵဆိုတာက ကတၱဳကမ်တာလကၡဏာလိုဆိုတဲ့ တစ္စံုတစ္ခုကို ျပဳလိုကာမွ် ရလိုရံုမွ်ေလးပဲျဖစ္တယ္။

တဏွာကေတာ့ အာရမၼေဏ အဘိသဂၤလကၡဏလို႔ဆိုတဲ့ အာရံုတို႔၌ တပ္မက္ေသာအားျဖင့္ ၿငိကပ္ျခင္း သေဘာတရားရွိတယ္။

ထမင္းကုိ ခုႏွစ္ရက္ေလာက္ မစားရတဲ့သူက ထမင္းကို တပ္မက္ငတ္မြတ္သလို တဏွာဟာ အာရံုေတြကို တပ္မက္ငတ္မြတ္တယ္။ ၿငိကပ္တယ္။ သူတပ္မက္ငတ္မြတ္တဲ့ အာရံုအေပၚကေန မခြဲႏုိင္မခြါႏုိင္ဘူး။

ဆႏၵဆုိတာကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ဆႏၵဟာ တဏွာလို တပ္မက္ငတ္မြတ္ျခင္းမရွိဘူး။ ဆႏၵဟာ ျပဳလိုရံုမွ် ရလိုရံုမွ်ေလးပဲ။ တဏွာလို ျပဳကိုျပဳရမယ္ ျပဳလိုက္ရမွကို ျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားမ်ိဳး ဆႏၵမွာမရွိဘူး။

သစ္သားျပားႏွစ္ခ်ပ္ကို ဒီအတုိင္းေလး ဘာမွမပါပဲ ပူးထားလိုက္တာဟာ ဆႏၵရဲ႕ သေဘာလကၡဏျဖစ္တယ္။ သစ္သားျပားႏွစ္ခ်ပ္ကို အသားကပ္ေကာ္သုတ္ၿပီးေတာ့ ပူးထားလိုက္တာဟာ တဏွာျဖစ္တယ္။

ဘာမွမပါပဲ ပူးထားတဲ့ သစ္သားျပားႏွစ္ခ်ပ္ကို ျပန္ခြဲလိုက္ရင္ ဘာဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မွ မရသလို အလြယ္တကူလဲ ခြဲလို႔၇တယ္။ အသားကပ္ေကာ္သုတ္ၿပီးေတာ့ ပူးထားတဲ့ သစ္သားျပားႏွစ္ခ်ပ္ကို ခြဲထုတ္လိုက္ရင္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ရသလို ခြဲထုတ္ရတာလဲ အင္မတန္ခက္ခဲတယ္။

ဒီလိုပဲ ဆႏၵျဖစ္ရင္ ဆႏၵျဖစ္တဲ့သူမွာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မျဖစ္ႏုိင္ မရႏုိင္ဘူး။ ဒီဆႏၵကို သူမလုပ္ႏုိင္လိုက္လို႔လဲ သူ႔မွာ ဘာမွ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခံစားရမွာမဟုတ္ဘူး။ တဏွာျဖစ္တဲ့သူကေတာ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြျဖစ္ႏုိင္ ရႏုိင္တယ္။ ဒီတဏွာကို သူမလုပ္လိုက္ရလို႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခံစားရမယ္ဆုိတာလဲ ေသခ်ာတယ္။

မလုပ္ရလို႔လဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ လုပ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ရံု သက္သက္ကေလးဟာ ဆႏၵျဖစ္တယ္။ လုပ္ကို လုပ္ရမယ္ မလုပ္ရရင္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားႏုိင္တယ္ဆုိတာက တဏွာျဖစ္တယ္။


နားမလည္ေသးရင္ ထပ္ေမးႏုိင္ပါတယ္..။

 .....................................................................................................................မုိးသု(မႏၱေလး)

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »

အစိေႏၱယ်ကိုေလ့လာျခင္း..

မေန႔က အသိတစ္ေယာက္က “ဦးဇင္းကသာ ဗုဒၶဘုရားရွင္က သေဘာထားႀကီးတယ္ သူတရားေတာ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ဆန္းစစ္ခြင့္ျပဳတယ္ ဗုဒၶဘာသာဟာ လြတ္လပ္တယ္နဲ႔ ေျပာေနတာ ဘုရားကျဖင့္ ဗုဒၶ၀ိသေယာ အစိေႏၱေယ်ာ စ်ာန၀ိသေယာ အစိေႏၱေယ်ာ ကမၼ၀ိပါေကာ အစိေႏၱေယ်ာ ေလာက၀ိသေယာ အစိေႏၱေယ်ာဆိုေနပါလား။ ဦးဇင္း စကားကို အလြန္မဆိုခ်င္ပါနဲ႔။ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာလဲ ဟန္ျပပဲ လြတ္လပ္မႈရွိတာပါ။ သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာက်ေတာ့ မႀကံစည္ရဘူးတဲ့”လို႔ေျပာၿပီး ကဲ ဘယ့္ႏွယ့္ရွိစဆိုတဲ့ ပံုနဲ႔ ဦးဇင္းကို ေမးဆတ္ျပပါတယ္။


ဟုတ္ပါတယ္ သူေျပာတဲ့ အစိေႏၱယ်ေလးပါးကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က အဂၤုတၳိဳရ္ပါဠိေတာ္ စတုကၠနိပါတ္မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနားလည္ေနသလိုမ်ဳိး အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ၿပီးေတာ့ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္တဲ့အေနနဲ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။


အစိေႏၱယ်ပါဠိပုဒ္ကို အမ်ားစုက မႀကံစည္အပ္ရယ္လု႔ိ ျမန္မာျပန္ေနၾကလို႔ ဒီသေဘာအဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္သြားေစတာပါ။
အစိေႏၱယ်ာနိ န စိႏၱိတဗၺာနိဆိုတဲ့ ဒီပါဠိပုဒ္မွာ အရင္းခံတည္ထားတဲ့ စိႏၱဓာတ္နဲ႔ တဗၺပစၥည္းတုိ႔ကို ေလ့လာၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ားစုဘာသာျပန္ေနၾကတဲ“့ မႀကံစည္အပ္ဆုိ”တဲ့ ဘာသာျပန္မႈထက္ “မႀကံစည္ထုိက္”ဘာသာျပန္မႈက ပုိၿပီး ဆီေလ်ာ္ညီညြတ္တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရွိႏုိင္ပါတယ္။


ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အစိေႏၱေယ်ာဆိုတဲ့ ပါဠိပုဒ္ဟာ “လံုး၀မႀကံစည္ရဘူး”လို႔ ပိတ္ပင္ထားျခင္း မရွိပါဘူး။ ဒီေလးခုရဲ႕ အေၾကာင္းေတြဟာ ႀကံစည္စဥ္းစားေနရံုနဲ႔ အကုန္မသိႏိုင္ဘူးရယ္္လုိ႔သာ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ ႀကံစည္စဥ္းစားေနရံုနဲ႔ အကုန္မသိႏိုင္ဘူးဆုိေတာ့ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေတာ့ သိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ပါတယ္။


ဒီအရာေလးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ ႀကံစည္စဥ္းစားေနရံုနဲ႔ေတာ့ အကုန္လံုးျပည့္ျပည့္စံုစံု သိႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ျပည့္ျပည့္စံုစံုသိခ်င္ရင္ လက္ေတြ႔ေလ့လာ အားထုတ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။


ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုးရဲ႕ ကဗ်ာအဆင့္အတန္းကို သိခ်င္ရင္ သူ႔ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရႈ႕ေလ့လာၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ ဗုဒၶအေၾကာင္းအရာကို အကုန္သိခ်င္ရင္ေတာ့ ဗုဒၶျဖစ္ေအာင္ သို႔မဟုတ္ အရိယာျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။


ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က ဒီေလးခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႀကံစည္ရင္ ငရဲေရာက္မယ္လို႔လဲ မေဟာၾကားခဲ့ပါဘူး။ ဥာဏ္မမွီတဲ့အရာကို ႀကံစည္စဥ္းစားရင္ ရူးသြပ္သြားႏုိင္တယ္လို႔ပဲ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ကိုယ္က ဥာဏ္မွီတယ္လို႔ ကိုယ့္ကို ထင္ရင္ေတာ့ ႀကံစည္စဥ္းစားေပါ့။


ဗုဒၶဘုရားရွင္က လြတ္လပ္ခြင့္ကို မပိတ္ပင္ခဲ့ပါဘူး။ စိတ္ႀကိဳက္ဆန္းစစ္ ေလ့လာခြင့္ေတြ အျပည့္အ၀ေပးထားခဲ့ပါတယ္။


.......................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »

ရဟန္းေတာ္တို႔ႏွင့္ ညခ်င္းသုတ္ အျငင္းပြားစရာမ်ား

Edit

ရဟန္းေတာ္တို႔ႏွင့္ ညခ်င္းသုတ္ အျငင္းပြားစရာမ်ား

(ဦးဇင္းေလးကို တပည့္ေတာ္ေျပာစရာရွိတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ရြာက ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ ၿမိဳ႕ကေန စာသင္ျပန္လာရင္ တပည့္ေတာ္က ညခ်င္းသုတ္ေလးဘာေလး အိမ္ကုိပင့္ကပ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ရြာေက်ာင္းဘုန္းႀကီးက စာကလဲမတတ္ေတာ့ ညခ်င္းသုတ္စားရင္ အာပါတ္သင့္တယ္ မစားရဘူးဆုိၿပီး တားတယ္။ စာကလဲမတတ္ေတာ့ ေျပာရတာခက္ပါတယ္။ ညခ်င္းသုတ္က ယာ၀ဇီ၀ိကမုိ႔ စားေကာင္းတယ္ေျပာလဲ နားမေထာင္ဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ဘာသာမွာ ဒီလိုမ်ိဳး စာမတတ္ေပမတတ္နဲ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ဘုန္းႀကီးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၿပီလဲ။ တပည့္ေတာ္နာမည္ကိုေတာ့ နန္းထိန္းေလးလို႔သာ မွတ္ထားပါ။ ဦးဇင္းေလးပညာရွိရင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ဘယ္သူဆိုတာ သိမွာပါ)

နန္းထိန္းေလးဆုိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေျခာက္တစ္ေယာက္ပါလိုု႔ ေျပာခ်င္တာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အေျခာက္တစ္ေယာက္က ၀ိနည္းကို အေတာ္ေလး ႏွံ႕ႏွံ႕စပ္စပ္ဖတ္ထား ေလ့လာထားတယ္ဆိုေတာ့ အေတာ္ေတာ္တဲ့ အေျခာက္လို႔ေျပာရမွာပဲ။ အာ၈အေျခာက္ေလးပဲ။

ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ရဲ႕ အစားအစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ “ကာလိကေလးမ်ိဳး”နဲ႔ ပုိင္းျခားသတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလိကေလးမ်ိဳးထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ့ “ယာ၀ဇီ၀ိက”အခ်က္မွာ အျငင္းပြားေနတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်န္သံုးမ်ိဳးကိုေရးေနရင္ စာရွည္ေနမွာမို႔ ျပႆနာျဖစ္တဲ့ တစ္မ်ိဳးကိုပဲ ေ၇းေတာ့မယ္။

ယာ၀ဇီ၀ိက ဆုိတာက တစ္သက္တာပတ္လံုး ရဟန္းေတာ္မ်ား စားေကာင္းေသာ အစားအစာမ်ားလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။

ရဟန္းေတာ္ေတြ တစ္သက္တာပတ္လံုး စားေကာင္းတဲ့ အစားအစာမ်ားကေတာာ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ဆန္လို ၀က္သားလိုမ်ိဳး ပင္မအစားအစာမဟုတ္တဲ့ အေဖ်ာ္ရည္လဲမဟုတ္တဲ့ ေဆးလည္းမဟုတ္တဲ့ ဆား ခ်င္း မန္္းက်ည္းရြက္ၾကမ္း ကင္ပြန္းရြက္ၾကမ္းစတဲ့ အျမစ္ အရြက္ အေခါက္ အဥတုိ႔သာျဖစ္တယ္။  ဒီဟာေတြက ဟင္းရဲ႕ ပင္မကိုယ္ထည္မဟုတ္ၾကဘူး ျဖည့္စြက္ပစၥည္းမ်ားသာျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီပစၥည္းေတြဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္သက္တာပတ္လံုးစားေကာင္းတယ္။ အာပတ္မသင့္ဘူး။

ညခ်င္းသုတ္ကို ေရွးကေတာ့ ခ်င္းရယ္ ဆားရယ္ ဆီပါတယ္ဆုိရံုေလးရယ္ သုတ္ၿပီးကပ္ၾကတယ္။ အခုေခတ္ကေတာ့ ပုဇြန္ေျခာက္ေတြနဲ႔ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ သုတ္ၾကတယ္။ နာမည္ခံညခ်င္းသုတ္မွ်သာျဖစ္တယ္။

ေရွးေခတ္ကသုတ္တဲ့ ညခ်င္းသုတ္ကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ ခ်င္းကလဲ ယာ၀ဇီ၀ိက ဆားကလဲ ယာ၀ဇီ၀ိက ဆီကလဲ ခုႏွစ္ရက္အတြင္းစားေကာင္းတဲ့ သတၱာဟကာလိကဆုိေတာ့ အာပတ္မသင့္ဘူးလို႔ ထင္မိၾၾကမွာအမွန္ပဲ။ တခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒါမ်ိဳးထင္ေနတတ္တာမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ဘူးႀကံဳဘူးခဲ့တယ္။

သို႔ေသာ္ ကခၤါမွာ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုရွင္းထားလဲဆုိေတာ့ “ယာမကာလိကာဒီနိ အာဟာရတၳာယ ပဋိဂၢဟဏ အေဇၥ်ာဟာေရသု ။ပ။ ဒုကၠဋံ၊ ယာမကာလိကာဒီနိ သတိပစၥေယ ပရိဘုဥၨတႆ ။ပ။ အနာပတၱိ”လို႔ ရွင္းျပထားတယ္။

ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ကုိ ေနလြဲေသာအခါ စားေသာက္ရင္ ပါစိတ္အာပတ္သင့္တယ္။ အေဖ်ာ္ရည္စသည္မ်ားကို ဗိုက္မဆာပါပဲနဲ႔ အရသာခံလိုရံုသက္သက္ အပ်င္းေျပသက္သက္ေသာက္ရင္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္တယ္။ ဆာလို႔ေသာက္ရင္ အာပတ္မသင့္ဘူး။ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ ခ်င္းစတဲ့ ယာ၀ဇီ၀ိကေတြကို အနာေရာဂါျဖစ္လို႔ အဲဒါေတြကို စားမွေပ်ာက္မယ္ဆုိရင္ စားေကာင္းတယ္။ ဗိုက္ဆာလို႔ အပ်င္းေျပေအာင္လို႔စသျဖင့္ မစားေကာင္းဘူး။ အနာေရာဂါျဖစ္မွ ဒါကိုစားမွ ေပ်ာက္မယ္ဆုိမွ စားေကာင္းတယ္။ အနာေရာဂါျဖစ္လဲ ဒါကုိစားလို႔မေပ်ာက္ဘူးဆုိတာသိရဲ႕နဲ႔ ေရာဂါကို အေၾကာင္းျပၿပီးလဲ မစားေကာင္းဘူး။ ယာ၀ဇီ၀ိကကို အနာေရာဂါအတြက္ေၾကာင့္ပဲ စားေကာငး္တယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ စားရင္ေတာ့ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္တယ္။

တခ်ိဳ႕က ေျပာတာရွိေသးတယ္။ ဗိုက္ဆာလို႔ မဆာပဲအငတ္ခံေနရင္ ငရဲႀကီးတယ္တဲ့။ ဒါဟာ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ ပလိစိေျခာက္ခ်က္ စကားမွ်သာျဖစ္တယ္။ ဘုရားေဟာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ဗိုက္ဆာရင္ အေဖ်ာ္ရည္စတာေတြ ေသာက္ေပါ့။

ေနာက္တစ္ခုမွတ္ရမွာက ညေနခင္းကို အရည္ဆုိၿပီး ႏြားႏို႔လံုး၀မေသာက္ေကာင္းဘူးဆုိတာပဲ။ ရဟန္းေတြေတြဆုိရင္ ပါစိတ္အာပတ္သင့္တယ္။ လူေတြဆုိရင္ေတာ့ သီလက်ိဳးတယ္။။

အေျခာက္ကေလးေရ စာကုိ ႏွံ႕ႏွံ႕စပ္စပ္ဖတ္ပါ။ အျပစ္တင္မေစာပါနဲ႔။ မရွင္းတာပါရင္ ျပန္ေမးေပါ့။


........................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)

ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »