Blog RSS Feed
Facebook - စာမ်က္ႏွာ 
Posts
ဦးဇင္း ဖိုင္နယ္စာေမးပြဲ ေျဖဆိုဖို႔ အခ်ိန္က တစ္လေလာက္သာ လိုေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စာကို ဂရုစိုက္က်က္မွတ္ေနရလို႔ ဘာသာေရးေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖဆုိေပးျခင္းမ်ား ပ်က္ကြက္ေနပါတယ္။ စာေမးပြဲေျဖဆုိၿပီးတာနဲ႔ ေမးခြန္းမ်ားကို ျပန္လည္ေျဖဆိုေပးသြားပါ့မယ္။ ၾကားကာလမွာ သည္းခံေပးေတာ္မူၾကပါကုန္။ (မိုးသု-မႏၱေလး)
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »
Thursday, January 26, 2012
Friday, January 20, 2012
အေျခခံဗုဒၶဘာသာပို႔ခ်ခ်က္(အပိုင္း-၉)
“ကဲ..ဒါေလာက္ဆိုရင္ ကံဒြါရအကဲြအၿပဲ သမိုင္းကို သိၿပီမို႔လား ဒကာ”
“မွန္ပါ နားလည္သိရွိပါၿပီဘုရား. ကာယကံဆိုတာဘာကိုေျပာတာ ၀စီကံဆိုတာဘာကိုေျပာတာဆိုတာကို တပည့္ေတာ္ နားလည္ႏိုင္မယ့္ စကားလုံုးန႔ဲရွင္းျပေပးပါဦးဘုရား”
“ကာယကံ=ကိုယ္ျဖင့္ျပဳေသာအမႈတဲ့၊ ကိုယ္ျဖင့္ျပဳတဲ့ အမႈဆိုတာ ဘာေတြလဲဆုိတာကုိ ဒီေနရာမွာအက်ယ္တ၀င့္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္နားေလးက်မွပဲ ေျပာပါေတာ့မယ္။ ဒီေနရာမွာ နားလည္လြယ္ေအာင္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ျပစ္မွားမိတဲ့ ကိစၥမ်ားကိုဆိုလိုတယ္လို႔ မွတ္သားလိုက္ပါ”
“မွန္ပါဘုရား”
“၀စီကံ=ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳမိေသာအမႈတဲ့၊ မေနာကံ= စိတ္ျဖင့္ျပဳမိေသာ အမႈတဲ့။ ဘုရားတရားသံဃာ ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းမွား ပါးစပ္ျဖင့္ ဆဲဆို က်ိန္းေမာင္းခဲ့ျခင္းမ်ား စိတ္ျဖင့္ ႀကံစည္ျပစ္မွားခဲ့ျခင္းမ်ား တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုျပဳမိခဲ့လိမ့္မယ္။ အဲသလိုျပဳမိခဲ့လို႔ရွိရင္ ခြင့္လြတ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္စကားေျပာၾကားတာပါ၊ နားလည္ၿပီမို႔လား ဒကာ”
“မွန္ပါ မရွင္းတာေလးတစ္ခု ထပ္ေမးပါရေစဘုရား သဗၺေဒါသဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာပါလဲ ဘုရား”
“သဗၺေဒါသေနာက္မွာ ခပ္သိမ္းေသာ အျပစ္တို႔ကိုလို႔ ပါတယ္မို႔လား။ သဗၺေဒါသ=ခပ္သိမ္းေသာအျပစ္တဲ့။ ပထမတုန္းကေတာ့ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံလို႔ခြဲေျပာတာေလ။ ေနာက္ၾကမွ ပိုၿပီးေသခ်ာသထက္ ေသခ်ာသြားေအာင္ ခပ္သိမ္းေသာအျပစ္တု႔ိကိုလို႔ ထပ္ၿပီးေျပာလိုက္တာ။ အျပစ္ေတြ ျပဳမိခဲ့တာရွိရင္ ျပဳမိခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြ အားလံုးကို ခြင့္လြတ္ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္တာပါပဲ”
“တပည့္ေတာ္ကို တစ္ခုထပ္ေမးခြင့္ေပးပါဘုရား”
“ေမးပါဒကာ”
“ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံဆိုတဲ့ ကံသံုးပါးထဲမွာ ဘယ္ကံကအျပစ္ပိုႀကီးလဲဘုရား”
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
...................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
အေျခခံဗုဒၶဘာသာပို႔ခ်ခ်က္(အပိုင္း-၈)
ဦးဇင္းတို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ကံဒြါရကို အဆံုးသတ္မွ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ကံဒြါရကို ေတာ္ပါေတာ့ ေရွ႕ဆက္ေပးပါေတာ့လို႔ တစ္ေယာက္က လာေျပာတယ္။ ဦးဇင္းကလဲ ဒီသင္တန္းက ရက္ကန္႔သတ္ထားတဲ့ သင္တန္းမဟုတ္တာကတစ္ေၾကာင္း သင္တန္းသူသင္တန္းသားေတြဟာ ကေလးမဟုတ္တာက တစ္ေၾကာင္းမုိ႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေျပာျပေပးလို႔ရသေလာက္ ဗဟုသုတအျဖစ္ စပ္မိစပ္ရာ သမိုင္းေၾကာင္းေလးေတြပါ ထည့္ေျပာေပးတာပါ။ ကဲ စာဆက္ၿပီးသင္ၾကတာေပါ့..။
ဘာသာေရးအေမးအေျဖေလာကမွာ ၂၁ရာစုရဲ႕ အရွင္နာဂေသနလို႔ တင္စားေခၚေ၀ၚ ဂုဏ္ျပဳျခင္းကို ခံရတဲ့ ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒါစရိယ ျမန္မာစာၾသ၀ါဒါစရိယ တည္ေတာဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၱေဒ၀ိႏၵာဓိပတိကလဲ ကံဒြါရႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီအဆံုးအျဖတ္ေလးကို ၿပီးေအာင္ေျပာၿပီးေတာ့ ကံဒြါရအေၾကာင္းကို ရပ္လိုက္ၾကတာေပါ့။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္တိုင္း ေျပာေနရင္ ေနာက္တစ္ပတ္ဆက္သြားမွာမို႔ လိုရင္းေလာက္ကိုပဲ ေကာက္ႏႈတ္ၿပီးေျပာၾကရေအာင္ပါ။
``တတၳ အကုသလံ ကာယကမၼံ ၀စီကမၼံ မေနာကမၼေဥၥတိ ကမၼဒြါရ၀ေသန တိ၀ိဓံ ေဟာတိ တဲ့ကြယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ထိုေလးပါးေသာ ကံတို႔တြင္ အကုသိုလ္ကံသည္ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံဟူ၍ ကံ ဒြါရႏွင့္စပ္ေသာအားျဖင့္ သံုးပါးအျပားရွိသည္လုိ႔ ဆုိတယ္။ သည္ေနရာမွာ ကံႏွင့္ ဒြါရ ဘယ္လိုစပ္တာတုန္း ဆုိတာကို သၿဂိၤဳလ္က်မ္းမွာ အက်ယ္ဖြင့္ျပေပးထားသကြယ့္။´´
``ဖြင့္ျပပံုက သည္လိုကြယ့္..၊ ပါဏာတိပါတ အဒိႏၷဒါန ကာေမသုမိစၧာစာရဆိုတဲ့ ဒုစရိုက္တရား သံုးပါးတို႔ဟာ ကာယ၀ိညတ္လို႔ေခၚဆိုရတဲ့ ကာယဒြါရမွာ အျဖစ္မ်ားလို႔ `ကာယကံ´ေခၚပါတယ္တဲ့။ မုသာ၀ါဒ ပိသုဏ၀ါစာ ဖရုသ၀ါစာ သမၹပၸလာပဆိုတဲ့ ဒုစရိုက္တရားေလးပါးဟာ ၀စီ၀ိညတ္လို႔ဆိုရတဲ့ ၀စီဒြါရမွာ အျဖစ္မ်ားလို႔ `၀စီကံ´လို႔ ေခၚပါတယ္တဲ့။ အဘိဇၥ်ာ ဗ်ာပါဒ မိစၧာဒိဌိလို႔ဆိုတဲ့ ဒုစရိုက္တရား သံုးပါးဟာ မေနာဒြါရမွာ အျဖစ္မ်ားလို႔ `မေနာကံ´လို႔ ေခၚဆိုပါတယ္တဲ့။ ´´
``ဒြါရဟာ အေၾကာင္းတရားျဖစ္တယ္။ ကံဟာ အက်ိဳးတရားျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးဆိုတာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္စပ္ေနတယ္။ အေၾကာင္းကိုဆုိလည္း အက်ိဳးကိုရတယ္။ ဒါကို နည္းေလးဆယ္မွာ နာနႏၱရိကနည္းလို႔ေခၚတယ္။ အက်ိဳးကိုဆိုလည္း အေၾကာင္းကိုရတယ္။ ဒီဟာကိုေတာ့ နည္းေလးဆယ္မွာ အ၀ိနာဘာနည္းလို႔ဆိုတယ္။´´
ဒါေၾကာင့္ ကံနဲ႔ရွိခိုးခိုး ဒြါရႏွင့္ရွိခိုးခိုး အားလံုးမွန္တယ္လို႔ ဆိုလိုက္တာေပါ့ကြယ္။ (အက်ယ္သိလိုပါက တည္ေတာ္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ယေန႔ဗုဒၶ၀ါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား အမွတ္စဥ္(၄) စာမ်က္ႏွာ-၂၁၀မွာ ရႈ႕ၾကပါကုန္)
ကဲ...ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကံေရာဒြါရပါ ႏွစ္ခုလံုးအမွန္ဆိုတာ ဒကာဒကာမတို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ေလာက္ၾကၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ အထူးမွတ္ေစခ်င္တာကေတာ့ မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ခြက္နဲ႔ေရ ဥပမာကိုပါပဲ..။
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
..........................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
အေျခခံဗုဒၶဘာသာပို႔ခ်ခ်က္(အပိုင္း-၇)
တစ္ခါတုန္းက မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ကသာၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိသီတင္းသံုးေနေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကသာၿမိဳ႕က ဒကာတစ္ေယာက္က ဆရာေတာ္ဘုရား ယခုအခါမွာ အႀကီးအက်ယ္ ျငင္းခံုေနၾကတဲ့ ကံႏွင့္ဒြါရ မည္ဟာက မွန္ပါသလဲ လို႔ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေျဖမေပးေသးပဲနဲ႔ ေဟ့...ဒကာ ဘုန္းႀကီးကို ေရကပ္စမ္းလို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒကာလုပ္သူက ကပ်ာကယာနဲ႔ ေသာက္ေရအိုးကေန ေရခြက္နဲ႔ ေရခပ္ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ေရကပ္လႈဳပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက ၿပံဳးၿပီးေတာ့ ဒကာ..မင္းကို ငါအကပ္ခိုင္းတာက ေရမဟုတ္လား၊ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ၿပီးေတာ့ ခြက္ကို လာကပ္ေနရတာတုန္းလို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ဒကာက မွန္္ပါ...ေရကို ခြက္နဲ႔ထည့္မွ ရလို႔ပါဘုရား လို႔ ေလွ်ာက္ထားလို္က္ပါတယ္။
``ဒကာေရ...ကံႏွင့္ဒြါရဟာ ခြက္နဲ႔ေရလိုပါပဲ။ ဒြါရက ခြက္ႏွင့္တူတယ္။ ကံက ေရႏွင့္တူတယ္။ ခြက္ႏွင့္ေရဟာ ကင္းကြာလို႔မရသလို ကံႏွင့္ဒြါရဟာလည္း ကင္းကြာလို႔မရပါဘူး။ အဲဒါကို နည္းေလးဆယ္မွာေတာ့ နာနႏၱရိကနည္း အ၀ိနာဘာ၀နည္းလို႔ ေခၚဆိုတာေပါ့ကြယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒြါရႏွင့္ ရွိခိုးခိုး၊ ကံႏွင့္ရွိခိုးခိုး အားလံုးမွန္တာခ်ည္းပါပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္လဲ သေဘာက်ရဲ႕လား...ဒကာ´´လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေမးျမန္းလိုက္ပါတယ္။
``မွန္ပါ့..သေဘာက်ပါတယ္ဘုရား´´
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
....................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
အေျခခံ ဗုဒၶဘာသာပို ့ခ်ခ်က္ အပိုင္း(၆)
အတိအက်ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကံ ဒြါရအကြဲအၿပဲ ျပင္းထန္လာခ်ိန္ဟာ ၁၂၁၇ခုႏွစ္မွာ ပိုၿပီးတစ္စတစ္စ ျပင္းထန္လာခဲ့တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရွင္ဥကၠ၀ံသမာလာဟာ ရဟန္း၀ါ ၁၇ႏွစ္၀ါရရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုျပင္းထန္လာလိုက္တာ ၁၂၂၄ခုႏွစ္ၾကေတာ့ ဦးသစ္ဆိုတဲ့ ဒကာတစ္ေယာက္နဲ႔ ဦးေပၚလာဆိုတဲ့ ဒကာႏွစ္ဦးတို႔ဟာ အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ၿပီးေတာ့ မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္ကိုလာကာ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားထံ ကံ ဒါြရ မည္ဟာကမွန္တယ္ မွားတယ္ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္ေပးပါလို႔ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ဟာ ဦးေဥယ်ဓမၼျဖစ္တယ္။
အဲဒီအခါမွာ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားဟာ ဒီျပႆနာကိုေျဖရွင္းေပးဖို႔ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္ကို တာ၀န္ေပးလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္က ``တိေႆာ ဣမာ ဘိကၡေ၀ ၀ႏၵနာ၊ ကတမာ တိေႆာ ကာေယန ၀ါစာယ မနသာ ဣမာတိေႆာ ၀ႏၵနာ´´ဆိုတဲ့ ပါဠိကိုထုတ္ၿပၿပီးေတာ့ ကံ ဒြါရ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ ရွိခိုးကန္ေတာ့ႏိုင္ေၾကာင္း ကံကန္ေတာ့လည္းမွန္တယ္။ ဒြါရနဲ႔ကန္ေတာ့လည္းမွန္တယ္လို႔ အဆံုးအျဖတ္ေပးလို္က္တယ္။ (ဒီေနရာမွာေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ မွတ္ထားပါလို႔ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။ အေျခခံဆိုေတာ့ က်မ္းကိုးက်မ္းကားေတြနဲ႔ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ကို အကုန္တင္ျပေပးလိုက္ရင္ ရႈပ္ေထြးသြားႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ)
ေမာင္းေထာင္ဆ၇ာေတာ္ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာဟာ အကိုးအကားေတြနဲ႔ ဒြါရကသာ မွန္တယ္ဆိုၿပီး ျပန္လည္ေခ်ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ဒီျပႆနာႀကီးဟာ တစ္ေျဖးေျဖးႀကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ထံကုိ ဆံုးျဖတ္ေပးပါလို႔ စာနဲ႔လွမ္းၿပီးေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ႀကီးက အကြဲအၿပဲ၌ ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္သက္စြာ က်င္လည္က်က္စားေလ့ရွိၿပီး ကြဲရျပဲရတာကို ႏွစ္သက္ေလ့ရွိေသာ ေအာက္ျပည္ေန ရဟန္းေတာ္မ်ားကို မည့္သည့္အဆံုးအျဖတ္မွ် မေပးလိုပါေၾကာင္းစသျဖင့္ ပါဠိဂါထာစီၿပီးေတာ့ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခါ ဒီျပႆနာဟာ ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းမွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူတဲ့ မာန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးထံကို ေရာက္သြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
..........................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
အေျခခံ ဗုဒၶဘာသာပို ့ခ်ခ်က္ အပိုင္း(၅)
ဒီအခါမွာ သဂၤဇာဆရာေတာ္ႀကီးက ပံုျပင္ ဥပမာေတြနဲ႔ ရွင္းျပေတာ္မူခဲ့တယ္။ ဒါလဲ ျငင္းခုန္မႈက အဆံုးသတ္မသြားခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ပို္င္က်ေတာ့ သဂၤဇာဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ဒီကိစၥကို မၾကာမၾကာ လာလာေလွ်ာက္ေနၾကေတာ့ ရွင္းျပေနလဲ ေမာရံုပဲအဖတ္တင္တယ္လို႔ သေဘာထားၿပီးေတာ့ ခပ္ရြတ္ရြတ္ပဲ အေျဖေပးေတာ့တာမ်ားတယ္။
သဂၤဇာဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲက တစ္ခုေလာက္ ဗဟုသုတရေအာင္ ေျပာျပေပးမယ္။
အခါတစ္ပါး သဂၤဇာဆရာေတာ္ႀကီးသည္ တပည့္ရဟန္းမ်ားစြာျဖင့္ ဟသၤာတၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူလာပါတယ္။ ထိုအခါမွာ ဒြါရဂိုဏ္း၀င္ဒကာမ်ားက `` အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ အ႒ကတာက်မ္းမ်ားကို အကိုးအကားျပဳၿပီး ဒြါရကမွန္ပါတယ္လို႔ ရပ္တည္တာကို `လူေမႊလူၾကြား ဒြါရသမား´ ဟု အေျပာခံရပါသည္´´ လို႔ ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ``ဒကာတုိ႔ေတြဟာ `ဟင္းတစ္ခြက္ ေတာက္ဘက္ကခ်ိဳ´ဆိုသာလို အပိုစကားေျပာၾကတယ္။ ေဂါတမဘုရားတစ္ဆူတည္း ေဟာၾကားသည့္ တရားေတာ္က်မ္းဂန္မွာ ကံႏွင့္ဒြါရ ႏွစ္ဌာနႏွစ္ပါး ကြဲျပားသည္မဟုတ္။ ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလံုး ေစာင့္သံုးျခင္းမရွိ မိမိိတို႔ သေဘာအတုိင္း ဂိုဏ္းကြဲျပဳလုပ္၍ အမႈရႈပ္စကားေျပာၿပီး အကုသိုလ္ပြားၾကသည္။ ဒကာတို႔စကားအရ အတၱဟိတ ပရဟိတ သာသနာ႔အက်ိဳး သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္လ်က္ ေကာင္းေအာင္က်င့္ပါ၏လို႔ ဆိုေသာ္လည္း `မိုးေပၚကို ေျခကန္အိပ္ေသာ တစ္တီတူးငွက္´ကဲ့သို႔ ရွိေခ်သည္။ ငွက္ယုတ္တစ္တီတူးသည္ သူတို႔စိတ္ကူးအလိုမွာ မိုးၿပိဳမည္စိုးရိမ္သည့္အတြက္ ေျခႏွစ္ဖက္ကို ေကာင္းကင္သို႔ ေထာင္လ်က္ (ကန္လ်က္) ညဥ့္အခါမွာအိပ္ျခင္းသည္ သူတို႔စိတ္ကသာ ေက်းဇူးမ်ားသည္။ သူတို႔ျမည္သံကို ၾကားလွ်င္ လူတို႔သည္ `ဖြဟဲ့ လြဲေလ ဖယ္ေလ´ဟု ဆိုၾကသည္။ အဲဒီလိုပဲ မင္းတို႔မွာလည္း ဒြါရဘက္ကေနထားလို႔ အက်ိဳးမ်ားသည္ ထင္ေသာ္လည္း လူျမင္တုိင္း ကဲ့ရဲ႕ခံရလ်က္ `ဖြဟဲ့ လြဲေလ ဖယ္ေလ´ ျဖစ္မွာပဲ ဒကာတုိ႔။ ကံေသာ ဒြါရေသာ ဘယ္လိုပင္ေျပာေသာ္လည္း ေယာနိေသာမနသိကာရ စိတ္ေကာင္းရွိၾကသည္မဟုတ္။ ရႈတ္ခ်ပစ္တင္ ျမင္ေယာင္သိေယာင္ လူေတာ္ေယာင္ျဖင့္ ေရွ႕ေဆာင္ေသာ မာယာသာေဌယ်တရားတို႔သည္ အမွားသာ မွတ္ရမည္။
၀ိ၀ါဒံ ဘယေတာ ဒိသြာ၊ အ၀ိ၀ါဒဥၥ ေခမေတာ။
သမဂၢါ သခိလာ ေဟာထ ဧသာ ဗုဒၶါန သာသနံ။
၀ိ၀ါဒံ-စရိုက္မမွန္ အမိုက္ဥာဏ္ႏွင့္ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြား အျငင္းအခံုမ်ားကို၊ ဘယေတာ- ဆူးေပၚဖက္က် ပမာဏျဖင့္ ဧရာမေဘးႀကီးဟူ၍၊ ဒိသြာ- ျမင္ေသာေၾကာင့္၊ အ၀ိ၀ါဒဥၥ- ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြား အျငင္းအခံုမမ်ားျခင္းကိုလည္း၊ ေခမေတာ- ေဘးရန္မရွိ မစြန္းၿငိဟူ၍၊ ဒိသြာ- ျမင္ေသာေၾကာင့္၊ သမဂၢါ- ညီညြတ္ေသာအားရွိၾကကုန္သည္၊ သခိလာ- ခ်ိဳသာေျပျပစ္ က်စ္လစ္ေသာ စကားရွိၾကကုန္သည္၊ ေဟာထ- ျဖစ္ၾကကုန္ေလာ၊ ဧသာ- ဤသို႔ ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလံုးသံုးပါးလံုးကို ေစာင့္သံုးေနထိုင္ၾကျခင္းသည္၊ ဗုဒၶါနံ- သစၥာသိျမင္ ဘုရားရွင္တို႔၏။ အႏုသာသနံ- အဆံုးအမေတာ္တည္း။
ဤကဲ့သို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္မ်ားကို ေထာက္ထားၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ကို ႏွစ္ျဖားႏွစ္ပို္င္း ႏွစ္ဂိုဏ္းႏွစ္ပကၡ ကြဲျပားျခင္းမရွိရေအာင္ စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းထားၿပီးေတာ့ ေနၾကရမည္´´လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးဆိုလိုရင္းက ဘုရားေဟာမွာ ကံႏွင့္ဒြါရဆိုတာ အတူတူပဲ။ ဘာမွခြဲျခားၿပီးေတာ့ ေျပာေနစရာမလိုဘူး။ မင္းတို႔ဆရာဘုန္းႀကီးက သူ႔ကုိ စာေပပိဋကတတ္ကၽြမ္းတယ္ဆိုတာ လူသိေစခ်င္လို႔ ခြဲၿပီးေျပာေနတာ။ ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔ ဘုရားသာသနာကို မကြဲၾကေစနဲ႔လို႔ ေျပာလိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။ (ကံႏွင့္ဒြါရ ဘယ္လိုတူတာလဲဆိုတာကို မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဥပမာခန္း၌ ထင္စြာျပပါအ့ံ)
.........................................................................................................မုိးသု(မႏၱေလး)
အေျခခံ ဗုဒၶဘာသာပို ့ခ်ခ်က္ အပိုင္း(၄)
``ဘယ္လို ဆက္ၿဖစ္သြားလဲဆိုေတာ့ တစ္ဘက္နဲ႔တစ္ဘက္ အကိုးအကားေတြ ျပၿပီးေတာ့ ျငင္းၾကခံုၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သေရပြဲေပါ့ဒကာရယ္..။ အႏုိင္အရႈံုးမရွိဘူးေပါ့။ ကိုယ့္ဟာနဲ႔ကို ကိုယ္အယူအဆနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္ေနၾကတာေပ့ါ။ အျဖစ္အပ်က္အကုန္လံုးကို သိခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒကာဘာသာ ဆိုရင္ရာက်မ္းဂန္ကို ရွာေဖြၿပီးေတာ့ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေပါ့။ ဦးဇင္းတို႔ ခပ္တိုတိုပဲ ေျပာၾကတာေပ့ါ´´
``မွန္ပါ မိန္႔ေတာ္မူပါ´´
``အဲဒီအခ်ိန္အခါတုန္းက အဂၤပူလို႔ေခၚတဲ့ အုဂ္ဖိုရ္နယ္မွာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ အမ်ားအျပား အျခားအရပ္ေဒသကေန လာေရာက္ခိုလံႈေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ နယ္ခံလူေတြနဲ႔ စစ္ေျပးေတြနဲ႔ ကံကမွန္တယ္ ဒြါရကမွ မွန္တယ္နဲ႔ ျငင္းၾကခုန္ၾကေတာ့တာေပါ့။ ဒီအခါမွာ အေတာ္အတန္ နားလည္ၾကတဲ့ ဒကာအခ်ိဳ႕က အုဂ္ဖိုရ္ၿမိဳ႕ ၀ါဆိုေက်ာင္းမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ႀကီးဆီကို သြားၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ေပးပါလို႔ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။
က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း `နတြာတိ ကာယကမၼ ၀စီကမၼ မေနာကမၼ သခၤါေတတိ တီဟိ ကေမၼဟိ နမႆိတြာ´ဆိုတဲ့ ကာရိကာဋီကာလာ စကားကို အကိုးအကားျပဳၿပီးေတာ့ `ကံနဲ႔ရွိခိုးကန္ေတာ့တာကသာ မွန္ကန္တယ္´လို႔ ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္တယ္။
တစ္ခါ အဲသလိုမ်ိဳး တစ္ဘက္နဲ႔တစ္ဘက္ ျငင္းေနခုန္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္ကေန သုဓမၼာ၀င္ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္တဲ့ မင္းဆရာလည္းျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ နာမည္ႀကီးအေက်ာ္အေမာ္ သဂၤဇာဆရာေတာ္ႀကီးက ၾကြေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကံဒြါရ အယူမသည္းၾကတဲ့ ဒကာအခ်ိဳ႕က ဆရာေတာ္ႀကီးကို ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
....................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
Thursday, January 19, 2012
အေျခခံ ဗုဒၶဘာသာပို ့ခ်ခ်က္ အပိုင္း(၃)
``တစ္ခါတုန္းက ဦးဇင္းေလးႏွစ္ပါးဟာ အမရပူ ျမသိန္းတန္ဆရာေတာ္ထံမွာ တပည့္ခံၿပီးေတာ့ စာသင္ေနၾကတယ္။ အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာႏွင့္ အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇလို႔ ေခၚၾကတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဆရာေတာ္ထံမွာ ဋီကာေက်ာ္စာ၀ါတက္ၾကရင္းနဲ႔ ဋီကာေက်ာ္က်မ္းစာရဲ႕ အဖြင့္ပမာဏမွာ `အဘိ၀ါဒိတြာတိ ၀ိေသသေတာ ၀ႏၵိတြာ ဘယလာဘ ကုလစာရာဒိ ၀ိရေဟန သကၠစၥံ အာဒေရန ကာယ ၀စီ မေနာ ဒြါေရဟိ ၀ႏၵိတြာတိ အေတၳာ´ဆိုတဲ့ ၀ါက်ကို သင္ၾကရတယ္။
အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာဆိုတဲ့ ဦးဇင္းေလးက အဲဒီ၀ါက်ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ `ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး၌ ရတနာသံုးပါးကို ရွိခိုးရာတြင္ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံလို႔ ကံပုဒ္နဲ႔ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္းဟာ မွားယြင္းတယ္´လို႔ ေျပာဆိုတယ္ဒကာ..။
အဲဒါကို ၾကားသိရတဲ့ အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇက `ကမၼပထေျမာက္ ကံသံုးပါးသို႔ေရာက္ေအာင္ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္ေသာ ကံသံုးပါးကို ပေပ်ာက္ေစရန္ ကန္ေတာ့ရွိခိုးျခင္းျဖစ္၍ ေစတနာကံကသာ ပေပ်ာက္ေစျခင္းေၾကာင့္ ကံပုဒ္နဲ႔ ရွိခိုးကန္ေတာ့တာဟာ မမွားဘူး´လို႔ ျပန္လည္ေခ်ပေျပာဆိုတယ္´´
``အဲဒီဦးဇင္းႏွစ္ပါးဟာ ေက်ာင္းသာဘ၀ကေန အယူအဆကြဲျပားလာလိုက္တာ ေသတဲ့အထိပဲဆိုပါေတာ့ဒကာ..´´
``အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာက ဒြါရ၀ါဒကို စတင္ထူေထာင္တဲ့ အုတ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္မို႔လားဘုရား၊ အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇ ဆိုတာကိုေတာ့ မၾကားဘူးဘူးဘုရား´´
``ဒကာအရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇကို ၾကားဘူးပါတယ္ သိလည္းသိပါတယ္.. ေက်ာ္ၾကားတဲ့နာမည္က အျခားနာမည္တစ္ခု ျဖစ္ေနလို႔ ဒကာမသိတာပါ။ အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇဆိုတာက ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ဆိုၿပီးေတာ့ အင္မတန္ေက်ာ္ၾကားလာပါတယ္။ သူေရးသားတဲ့ ဇိနတၳပကာသနီတို႔ က်ည္းကန္ရွင္ႀကီးရဲ႕ အေမးပုစၧာတစ္ေထာင္ကို ေျဖဆိုထားတဲ့ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္က်မ္းတို႔ဟာ ဂႏၳ၀င္ေျမာက္က်မ္းႀကီးေတြပါ´´
``ေအာ္..က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ႀကီးကိုေတာ့ သိတာေပါ့ဘုရား၊ ဘြဲ႕ေတာ္ကိုသာ သတိမျပဳမိတာ၊ ဒါနဲ႔ ဆက္ေျပာပါဦးဘုရား ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္ၾကေသးလဲဆုိတာ..´´
ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ ပညာစံုေတာ့ မိမိရဲ႕ဇာတိရပ္ရြာကို ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာကလည္း သူရဲ႕အရပ္ျဖစ္တဲ့ အဂၤပူနယ္တစ္၀ိုက္မွာ ဒါြရကသာမွန္တယ္ ကံကမွားတယ္လို႔ ေဟာေျပာတယ္။ အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇကလည္း ကံပုဒ္နဲ႔ကန္ေတာ့တာဟာ မမွားဘူးလို႔ ေရႊေတာင္တစ္၀ိုက္မွာ ေဟာေျပာၾကတာေပါ့ဒကာ´´
``မွန္ပါ ဆက္ၿပီးမိန္႔ေတာ္မူပါဘုရား´´
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
.......................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
အေျခခံ ဗုဒၶဘာသာပို ့ခ်ခ်က္ အပိုင္း(၂)
``မွန္ပါဘုရား ေနာက္ထြက္လာတဲ့ မူေတြကို မိန္႔ေတာ္မူပါဦးဘုရား´´
``ေနာက္ထြက္လာတဲ့မူေတြက ...
ဒြါရဂိုဏ္းမူ၊ မဟာစည္မူ၊ မိုးကုတ္မူ၊ ၀ိသုဒၵါရံုမူ၊ စသျဖင့္ေပါ့ ဒကာရယ္ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆိုသလို အမ်ားႀကီးေပါ့၊ ဒီအထဲကေန အထင္ရွာဆံုးမူကေတာ့ ဒြါရဂိုဏ္းမူဆိုပါေတာ့´´
``ၾသကာသဆိုတာ ျမန္မာစကားလား ပါဠိစကားပါလားအရွင္ဘုရား´´
``ၾသကာသဆိုတာ ပါဠိစကားပါ။ ျမန္မာျပန္ရင္ `ရွိခိုးခြင့္ျပဳပါ´လို႔ အဓိပါယ္ရပါတယ္။ `အရွင္ဘုရားကို တပည့္ေတာ္ ကန္ေတာ့ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကို ရွိခိုးခြင့္ျပဳေတာ္မူပါ´လို႔ ဆိုလိုတာေပါ့။ ရိုေသျမတ္ႏိုး ေလးစားသမႈျပဳေသာအားျဖင့္ ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသဆိုၿပီး သံုးႀကိမ္သံုးခါ ခြင့္ေတာင္းတာပါ၊ တခ်ိဳ႕အရပ္ေဒသေတြမွာေတာ့ ၾသကာသ ၾသကာသလို႔ ႏွစ္ႀကိမ္ပဲဆိုၾကပါတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္သလို ဆိုေပါ့။ အျပစ္မရွိပါဘူး´´
``ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံဆိုတာေတြက ဘာကိုဆိုတာပါလည္းဘုရား´´
``ကာယကံဆိုတာက ကာယ=ကိုယ္၊ ကံ=ျပဳျခင္း၊ ကိုယ္ျဖင့္ျပဳအပ္ေသာ အမႈကို ကာယကံလို႔ ေခၚဆိုတာပါ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာတာကိုေတာ့ ၀စီကံေပ့ါ၊ စိတ္ျဖင့္ ႀကံစည္လိုက္တာကိုေတာ့ မေနာကံေပါ့။ လူတစ္ေယာက္က ရဟန္းတစ္ပါးကို ရွိခိုးေတာ့မယ္ဆိုရင္ `ငါ ဒီရဟန္းေတာ္ကို ကန္ေတာ့လိုက္ဦးမယ္လို႔ ဦးစြာပဌမ စိတ္နဲ႔ႀကံစည္လိုက္တယ္၊ ကို္ယ္အမႈရာနဲ႔ ရိွခိုးလုိက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခါ အခမ္းအနားေတြမွာဆုိရင္ ပါးစပ္နဲ႔လည္း ၾသကာသ ဆိုၿပီး ရြတ္ဆိုတယ္။ ဒါေတြဟာ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံေတြေပါ့´´
``ဒြါရဂိုဏ္းမွာေတာ့ ကာယဒြါရ ၀စီဒြါရ မေနာဒြါရဆိုၿပီး ကန္ေတာ့ၾကတယ္ဘုရား၊ သူတို႔ေတြက ဘာျဖစ္လို႔ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံလို႔ မဆိုပဲ ကာယဒြါရဆိုၿပီး ရြတ္ဆိုၾကာတာပါလည္းဘုရား´´
``ဒီအေၾကာင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ အရွည္ႀကီးပဲ ေျပာရမွာဒကာရဲ႕။ သဂၤဇာဆရာေတာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ မာန္လည္ဆရာေတာ္ ၀ိသုဒၵါရံုဆရာေတာ္ စတဲ့စတဲ့ ရတနာပံုေခတ္ ကိုလိုနီေခတ္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဆိုတဲ့ ေခတ္သံုးေခတ္က ဇာတ္ေၾကာင္းကို ျပန္လွန္ေနဦးမယ္။ ေခ်းေျခာက္ကို ေရႏူးလည္း နံတာပဲ အဖတ္တင္ပါတယ္ဒကာရယ္။ ႏူးခ်င္မေနပါနဲ႔ေတာ့´´
``နံတာေတာ့ နံတာေပါ့ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ခြဲခန္းလူေတြဟာ ေခ်းနံ႔ကို ရြံလို႔ ေခ်းေတြကို မစစ္ေဆးဘူးဆိုရင္ ေခ်းထဲမွာပါတဲ့ ေရာဂါပိုးေတြအေၾကာင္းကို ဘယ္မွာသိႏိုင္ပါေတာ့မလဲဘုရား၊ အခုလည္း နံခ်င္နံပါေစဘုရား၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိဖို႔ကသာ ပဓာနပါ။ မိန္႔ေတာ္မူပါ´´
``ကဲ ဒါဆိုရင္လည္း ေျပာၾကတာေပါ့´´
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
.................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »
``ေနာက္ထြက္လာတဲ့မူေတြက ...
ဒြါရဂိုဏ္းမူ၊ မဟာစည္မူ၊ မိုးကုတ္မူ၊ ၀ိသုဒၵါရံုမူ၊ စသျဖင့္ေပါ့ ဒကာရယ္ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆိုသလို အမ်ားႀကီးေပါ့၊ ဒီအထဲကေန အထင္ရွာဆံုးမူကေတာ့ ဒြါရဂိုဏ္းမူဆိုပါေတာ့´´
``ၾသကာသဆိုတာ ျမန္မာစကားလား ပါဠိစကားပါလားအရွင္ဘုရား´´
``ၾသကာသဆိုတာ ပါဠိစကားပါ။ ျမန္မာျပန္ရင္ `ရွိခိုးခြင့္ျပဳပါ´လို႔ အဓိပါယ္ရပါတယ္။ `အရွင္ဘုရားကို တပည့္ေတာ္ ကန္ေတာ့ခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကို ရွိခိုးခြင့္ျပဳေတာ္မူပါ´လို႔ ဆိုလိုတာေပါ့။ ရိုေသျမတ္ႏိုး ေလးစားသမႈျပဳေသာအားျဖင့္ ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသဆိုၿပီး သံုးႀကိမ္သံုးခါ ခြင့္ေတာင္းတာပါ၊ တခ်ိဳ႕အရပ္ေဒသေတြမွာေတာ့ ၾသကာသ ၾသကာသလို႔ ႏွစ္ႀကိမ္ပဲဆိုၾကပါတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္သက္သလို ဆိုေပါ့။ အျပစ္မရွိပါဘူး´´
``ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံဆိုတာေတြက ဘာကိုဆိုတာပါလည္းဘုရား´´
``ကာယကံဆိုတာက ကာယ=ကိုယ္၊ ကံ=ျပဳျခင္း၊ ကိုယ္ျဖင့္ျပဳအပ္ေသာ အမႈကို ကာယကံလို႔ ေခၚဆိုတာပါ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာတာကိုေတာ့ ၀စီကံေပ့ါ၊ စိတ္ျဖင့္ ႀကံစည္လိုက္တာကိုေတာ့ မေနာကံေပါ့။ လူတစ္ေယာက္က ရဟန္းတစ္ပါးကို ရွိခိုးေတာ့မယ္ဆိုရင္ `ငါ ဒီရဟန္းေတာ္ကို ကန္ေတာ့လိုက္ဦးမယ္လို႔ ဦးစြာပဌမ စိတ္နဲ႔ႀကံစည္လိုက္တယ္၊ ကို္ယ္အမႈရာနဲ႔ ရိွခိုးလုိက္တယ္။ ေနာက္တစ္ခါ အခမ္းအနားေတြမွာဆုိရင္ ပါးစပ္နဲ႔လည္း ၾသကာသ ဆိုၿပီး ရြတ္ဆိုတယ္။ ဒါေတြဟာ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံေတြေပါ့´´
``ဒြါရဂိုဏ္းမွာေတာ့ ကာယဒြါရ ၀စီဒြါရ မေနာဒြါရဆိုၿပီး ကန္ေတာ့ၾကတယ္ဘုရား၊ သူတို႔ေတြက ဘာျဖစ္လို႔ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံလို႔ မဆိုပဲ ကာယဒြါရဆိုၿပီး ရြတ္ဆိုၾကာတာပါလည္းဘုရား´´
``ဒီအေၾကာင္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ အရွည္ႀကီးပဲ ေျပာရမွာဒကာရဲ႕။ သဂၤဇာဆရာေတာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ မာန္လည္ဆရာေတာ္ ၀ိသုဒၵါရံုဆရာေတာ္ စတဲ့စတဲ့ ရတနာပံုေခတ္ ကိုလိုနီေခတ္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဆိုတဲ့ ေခတ္သံုးေခတ္က ဇာတ္ေၾကာင္းကို ျပန္လွန္ေနဦးမယ္။ ေခ်းေျခာက္ကို ေရႏူးလည္း နံတာပဲ အဖတ္တင္ပါတယ္ဒကာရယ္။ ႏူးခ်င္မေနပါနဲ႔ေတာ့´´
``နံတာေတာ့ နံတာေပါ့ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ခြဲခန္းလူေတြဟာ ေခ်းနံ႔ကို ရြံလို႔ ေခ်းေတြကို မစစ္ေဆးဘူးဆိုရင္ ေခ်းထဲမွာပါတဲ့ ေရာဂါပိုးေတြအေၾကာင္းကို ဘယ္မွာသိႏိုင္ပါေတာ့မလဲဘုရား၊ အခုလည္း နံခ်င္နံပါေစဘုရား၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိဖို႔ကသာ ပဓာနပါ။ မိန္႔ေတာ္မူပါ´´
``ကဲ ဒါဆိုရင္လည္း ေျပာၾကတာေပါ့´´
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
.................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
အေျခခံ ဗုဒၶဘာသာပို ့ခ်ခ်က္ အပိုင္း(၁)
``ဦးဇင္းေခမာနႏၵ...ဦးဇင္း´´
``ဘယ္သူလည္း ကိုရင္ဓမၼပိယလား..တက္ခဲ့ေလ´´
``မွန္ပါဘုရား..ဦးဇင္းကို ဒကာတစ္ေယာက္က ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လာပို႔ေပးတာပါဘုရား.. တပည့္ေတာ္ကို ျပန္ခြင့္ျပဳပါဦးဘုရား´´
``ေအးေအး ေက်းဇူးပဲေနာ္ ကိုရင္..´´
``ကဲ..ထိုင္ဒကာ၊ ဘာကိစၥရွိလို႔လည္းမသိဘူး´´
``တပည့္ေတာ္ ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္တာေလးေတြ သိခ်င္တာေတြရွိလို႔ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား ခြင့္ျပဳပါဘုရား´´
``ေမးပါဒကာ ေျဖႏုိ္င္တဲ့ေမးခြန္းဆိုရင္ ေျဖေပးပါ့မယ္၊ မေျဖႏိုင္တဲ့ေမးခြန္းဆိုရင္လည္း ေလ့လာၿပီးေတာ့ ေျဖေပးပါ့မယ္´´
``မွန္ပါဘုရား..၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ဗုဒၵဘာသာေတြဟာ သာေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ နာေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ သီလမေဆာက္တည္ခင္မွာ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳးနဲ႔ အရင္ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္ဘုရား၊ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳးကို ဘယ္သူေရးခဲ့တာလဲ ဘယ္တုန္းက ေရးခဲ့တာလဲ ဘုရားေဟာေကာ ဟုတ္ပါရဲ႕လားဘုရား´´
``အင္း...ေမးသင့္တဲ့ေမးခြန္းပဲ၊ ဦးဇင္းတို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ နႏၵ၀န္လမ္းမွာ မဟာ၀ိသုဒၵါရံုေရႊက်င္တိုက္သစ္ဆိုတဲ့ စာသင္တုိက္တစ္တုိက္ရွိတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းတိုက္ႀကီးကို တည္ေထာင္ေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက အရွင္၀ါသ၀ါဘိ၀ံသတဲ့။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ `ဂႏၳ၀င္´တစ္ပါးဆိုပါေတာ့။ သူမႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ရွိစဥ္တုန္းက စာခ်ေကာင္းလြန္းလို႔ ``ေတာင္ျပင္ နဂါး၊ အေနာက္ျပင္ က်ား၊ မစိုးရိမ္ အာ၊ ၀ိသံ ၀ါ´´လို႔ စာခ်ိဳးၿပီး မႏၱေလးသံဃာထုရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္။
အဲဒီအေက်ာ္အေမာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးက `သဗ္ဗမဂၤလာ ဓမၼေဒသနာ´ဆိုတဲ့ က်မ္းတစ္က်မ္း ျပဳစုေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီက်မ္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ(၁၀)မွာ မွတ္ခ်က္တစ္ခုေရးထိုးထားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွတ္ခ်က္က `ယခုကန္ေတာ့ခန္းမွာ က်မ္းဂန္လာစကား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ မူအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္ကို အျပစ္မဆိုသာ။ ဤၾသကာသ ကန္တာ့ခန္းမူရင္းကို ရွင္အရဟံ အေနာ္ရထာမင္းအား ေရးေပးခဲ့သည္ဟု အဆိုရွိ၍ ထိုေခတ္ ထိုအခါက စတင္ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ဆိုဖြယ္ရွိ၏´လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္`` ၾသကာသကိုေရးတဲ့သူက ရွင္အရဟံ ေရးတဲ့ေခတ္က ပုဂံေခတ္လို႔ မွတ္သားရပါတယ္။ အဲ..ဒီၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳးကို ဘုရားရွင္က တိုက္ရိုက္ေဟာၾကားခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားေဟာေတြထဲက အခ်က္အလက္ေတြကို ထုတ္ႏႈတ္ေရးထားတာမို႔ ပညာရွိမေထရ္ႀကီးေတြက အခုခ်ိန္ထိ လက္ခံေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဘုရားရွင္တိုက္ရိုက္ ေဟာၾကားထားခဲ့တဲ့ ေဒသနာေတာ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ဘုရားေဟာေတြထဲက ထုတ္ႏႈတ္ေရးထားတာမို႔ အသံုးျပဳေသာ္လည္း အက်ိဳးမယုတ္ပါဘူးဒကာ.ကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္´´
``မွန္ပါ..၀မ္းေျမာက္လွပါတယ္ဘုရား..တပည့္ေတာ္ ၾသကာသကို နားမလည္ပါဘူးဘုရား၊ တစ္ပုဒ္ လံုးကို တပည့္ေတာ္နားလည္မဲ့ ျမန္မာစကားနဲ႔ ရွင္းျပေပးပါဘုရား´´
`` ဒကာ ၾသကာသကို အလြတ္ရတယ္မို႔လား၊ ရရင္ ဆိုျပပါ´´
``မွန္ပါဘုရား..
ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံ သဗ္ဗေဒါသ ခပ္သိမ္းေသာ အျပစ္တို႔ကို ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွါ ပဌမ ဒုတိယ တတိယ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔ကို အရိုအေသ အေလးအျမတ္ လက္စံုမိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္တာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး ကပ္သံုးပါး ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး ၀ိပတၱိတရားေလးပါး ဗ်သနတရားငါးပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗာန္တရားေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား..။´´
``အခုဒကာဆိုလိုက္တဲ့ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳးက ေရွးအက်ဆံုးေသာ `မူ´ဆိုပါေတာ့၊ ဒီမူရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳး မူေတြအမ်ားႀကီး ထပ္ၿပီးေပၚထြက္လာခဲ့တယ္၊´´
``မွန္ပါဘုရား ေနာက္ထြက္လာတဲ့ မူေတြကို မိန္႔ေတာ္မူပါဦးဘုရား´´
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
.............................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »
``ဘယ္သူလည္း ကိုရင္ဓမၼပိယလား..တက္ခဲ့ေလ´´
``မွန္ပါဘုရား..ဦးဇင္းကို ဒကာတစ္ေယာက္က ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လာပို႔ေပးတာပါဘုရား.. တပည့္ေတာ္ကို ျပန္ခြင့္ျပဳပါဦးဘုရား´´
``ေအးေအး ေက်းဇူးပဲေနာ္ ကိုရင္..´´
``ကဲ..ထိုင္ဒကာ၊ ဘာကိစၥရွိလို႔လည္းမသိဘူး´´
``တပည့္ေတာ္ ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္တာေလးေတြ သိခ်င္တာေတြရွိလို႔ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား ခြင့္ျပဳပါဘုရား´´
``ေမးပါဒကာ ေျဖႏုိ္င္တဲ့ေမးခြန္းဆိုရင္ ေျဖေပးပါ့မယ္၊ မေျဖႏိုင္တဲ့ေမးခြန္းဆိုရင္လည္း ေလ့လာၿပီးေတာ့ ေျဖေပးပါ့မယ္´´
``မွန္ပါဘုရား..၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ဗုဒၵဘာသာေတြဟာ သာေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ နာေရးမွာျဖစ္ျဖစ္ သီလမေဆာက္တည္ခင္မွာ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳးနဲ႔ အရင္ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္ဘုရား၊ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳးကို ဘယ္သူေရးခဲ့တာလဲ ဘယ္တုန္းက ေရးခဲ့တာလဲ ဘုရားေဟာေကာ ဟုတ္ပါရဲ႕လားဘုရား´´
``အင္း...ေမးသင့္တဲ့ေမးခြန္းပဲ၊ ဦးဇင္းတို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ နႏၵ၀န္လမ္းမွာ မဟာ၀ိသုဒၵါရံုေရႊက်င္တိုက္သစ္ဆိုတဲ့ စာသင္တုိက္တစ္တုိက္ရွိတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းတိုက္ႀကီးကို တည္ေထာင္ေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက အရွင္၀ါသ၀ါဘိ၀ံသတဲ့။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ `ဂႏၳ၀င္´တစ္ပါးဆိုပါေတာ့။ သူမႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ရွိစဥ္တုန္းက စာခ်ေကာင္းလြန္းလို႔ ``ေတာင္ျပင္ နဂါး၊ အေနာက္ျပင္ က်ား၊ မစိုးရိမ္ အာ၊ ၀ိသံ ၀ါ´´လို႔ စာခ်ိဳးၿပီး မႏၱေလးသံဃာထုရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္။
အဲဒီအေက်ာ္အေမာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးက `သဗ္ဗမဂၤလာ ဓမၼေဒသနာ´ဆိုတဲ့ က်မ္းတစ္က်မ္း ျပဳစုေတာ္မူခဲ့တယ္။ အဲဒီက်မ္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ(၁၀)မွာ မွတ္ခ်က္တစ္ခုေရးထိုးထားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွတ္ခ်က္က `ယခုကန္ေတာ့ခန္းမွာ က်မ္းဂန္လာစကား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ မူအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္ကို အျပစ္မဆိုသာ။ ဤၾသကာသ ကန္တာ့ခန္းမူရင္းကို ရွင္အရဟံ အေနာ္ရထာမင္းအား ေရးေပးခဲ့သည္ဟု အဆိုရွိ၍ ထိုေခတ္ ထိုအခါက စတင္ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ဆိုဖြယ္ရွိ၏´လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္`` ၾသကာသကိုေရးတဲ့သူက ရွင္အရဟံ ေရးတဲ့ေခတ္က ပုဂံေခတ္လို႔ မွတ္သားရပါတယ္။ အဲ..ဒီၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳးကို ဘုရားရွင္က တိုက္ရိုက္ေဟာၾကားခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားေဟာေတြထဲက အခ်က္အလက္ေတြကို ထုတ္ႏႈတ္ေရးထားတာမို႔ ပညာရွိမေထရ္ႀကီးေတြက အခုခ်ိန္ထိ လက္ခံေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဘုရားရွင္တိုက္ရိုက္ ေဟာၾကားထားခဲ့တဲ့ ေဒသနာေတာ္မဟုတ္ေသာ္လည္း ဘုရားေဟာေတြထဲက ထုတ္ႏႈတ္ေရးထားတာမို႔ အသံုးျပဳေသာ္လည္း အက်ိဳးမယုတ္ပါဘူးဒကာ.ကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္´´
``မွန္ပါ..၀မ္းေျမာက္လွပါတယ္ဘုရား..တပည့္ေတာ္ ၾသကာသကို နားမလည္ပါဘူးဘုရား၊ တစ္ပုဒ္ လံုးကို တပည့္ေတာ္နားလည္မဲ့ ျမန္မာစကားနဲ႔ ရွင္းျပေပးပါဘုရား´´
`` ဒကာ ၾသကာသကို အလြတ္ရတယ္မို႔လား၊ ရရင္ ဆိုျပပါ´´
``မွန္ပါဘုရား..
ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယကံ ၀စီကံ မေနာကံ သဗ္ဗေဒါသ ခပ္သိမ္းေသာ အျပစ္တို႔ကို ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွါ ပဌမ ဒုတိယ တတိယ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔ကို အရိုအေသ အေလးအျမတ္ လက္စံုမိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္တာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး ကပ္သံုးပါး ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး ၀ိပတၱိတရားေလးပါး ဗ်သနတရားငါးပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗာန္တရားေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား..။´´
``အခုဒကာဆိုလိုက္တဲ့ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳးက ေရွးအက်ဆံုးေသာ `မူ´ဆိုပါေတာ့၊ ဒီမူရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳး မူေတြအမ်ားႀကီး ထပ္ၿပီးေပၚထြက္လာခဲ့တယ္၊´´
``မွန္ပါဘုရား ေနာက္ထြက္လာတဲ့ မူေတြကို မိန္႔ေတာ္မူပါဦးဘုရား´´
(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)
.............................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
Thursday, January 12, 2012
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္ မဖတ္မျဖစ္ကို ဖတ္ထားသင့္ပါတယ္
အစကေတာ့ ဒီေန႔က်န္တဲ့ေပးစာေလးေတြ ေပးဖို႔စိတ္ကူးထားတာပါ။ လက္က်န္ႏွစ္ေစာင္ ေပးၿပိးရင္လည္း ေနာက္ထပ္ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေပးစာမေပးေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာပါ။ မနက္က(၉)နာရီေလာက္မွာ ဦးဇင္းဆီကို ဒကာေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အသက္(၂၀)၀န္က်င္ေလာက္လို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာသာေရးဗဟုသုတကေတာ့ (သူနဲ႔ရြယ္တူ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာေတာ့) တကယ္ကို`ဆရာႀကီးအဆင့္လို႔´ေတာင္ ေျပာလို႔ရပါတယ္။
ေရေၾကာင္းသိပၹံမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးပါတဲ့။ သူကေႏြရာသီမွာလည္း အၿမဲတန္းဒုလႅဘ ႏွစ္စဥ္၀တ္ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ အခုလည္း ပိဋကတ္ျမန္မာျပန္ေတြ ဖတ္ေနပါတယ္တဲ့။ ဦးဇင္းကို facebookမွာ ေတြ႔လို႔ တပည့္ေတာ္အိမ္နဲ႔လည္း နီးေနလို႔ မရွင္းတာေလး ေမးခ်င္လို႔လာတာပါတဲ့။
``တပည့္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက `ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာျဖစ္မယ္လို႔ ´ယံုၾကည္ထားၾကပါတယ္။ ဘုန္းႀကိးေတြကလည္း အဲလိုပဲ ေဟာၾကပါတယ္။´´
`` ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ ျဗဟၼဇာလသုတ္ျမန္မာျပန္ဖတ္ေတာ့ `ခ်မ္းသာျခင္း ဆင္းရဲျခင္း အလယ္အလတ္ျဖစ္ျခင္း အနာေရာဂါကင္းရွင္းျခင္း အနာေရာဂါထူထပ္ျခင္း စသျဖင့္ ဒီဘ၀မွာျဖစ္ေနသမွ် `အရာအားလံုးသည္´ ေရွးေရွးဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရ၏´ ဟု အယူရွိေနျခင္းသည္ `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´ျဖစ္သည္´´လို႔ ဖတ္ရပါတယ္´´
``ဒါဆိုရင္ ကံ-ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ယံုၾကည္တာဟာ ဘုရားအလိုက် မဟုတ္ဘူးလားဘုရား´´တဲ့။
တကယ္က အဲဒီဒကာေလးက စာကိုေသခ်ာမဖတ္လို႔ပါ။ ဘုရားရွင္ေဟာထားတာက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ ဦးဇင္းက ဥပမာေလးတစ္ခု ထုတ္ေပးပါ့မယ္။
အနာေရာဂါတို႔သည္-----
၁။ သည္းေျခေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၂။ သလိပ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၃။ ေလေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၄။ သည္းေျခ သလိပ္ ေလသံုးမ်ိဳး ေပါင္းစံု၍က်ေရာက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာေရာဂါ။
၅။ ဥတုေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၆။ ခႏၵာကိုယ္ မညီမညြတ္ မမွ်မတေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၇။ လံုးလအားထုတ္ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၈။ ကံ၏အက်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။ လို႔ အနာေရာဂါျဖစ္ရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းရင္း ရွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။
`` အနာေရာဂါမွန္သမွ်အားလံုးသည္ ေရွးကံေၾကာင့္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ရသည္ဟု ယူျခင္းကို `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´လို႔ေခၚတယ္´´ဒါက သာသနာပက တိတၳိေတြရဲ႕က အယူအဆတစ္မ်ိဳးေပါ့။
``အနာေရာဂါတို႔သည္ သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကသည္ဟု အမွန္အတိုင္းသိျမင္ျခင္းသည္ `ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´လို႔ေခၚတယ္´´ ဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အယူ၀ါဒေတာ္အမွန္ေပါ့။
စာရႈ႕သူမ်ား ရွင္းၾကရဲ႕လားမသိဘူး။ ( `ခ်မ္းသာျခင္း ဆင္းရဲျခင္း အလယ္အလတ္ျဖစ္ျခင္း အနာေရာဂါကင္းရွင္းျခင္း အနာေရာဂါထူထပ္ျခင္း စသျဖင့္ ဒီဘ၀မွာျဖစ္ေနသမွ် `အရာအားလံုးသည္´ ေရွးေရွးဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရ၏´ ဟု အယူရွိေနျခင္းသည္ `ပုေဗၹကတေဟတုဒိ႒ိ´ျဖစ္သည္´´) ကို ေသခ်ာျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ဒီဘ၀ျဖစ္သမွ် `အရာအားလံုးဟာ´ ေရွးကံေၾကာင့္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ေရွးကံကိုအားလံုးပံုခ်လိုက္တာက `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´ေနာ္။
ဒီဘ၀မွာျဖစ္တဲ့ `အက်ိဳးတရား´ေတြဟာ သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ ျျဖစ္ရတယ္လို႔ (ေရွးကံကိုခ်ညး္ပဲ ပံုမခ်ပဲ) မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္တတ္တာက `ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´ေနာ္။
ဆိုပါေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ပဲ ေတြ႔ကရာ ျပည့္တန္ဆာမနဲ႔အိပ္လို႔ HIVျဖစ္ရတာကို ေရွးကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ယူမိရင္ အဲဒါဟာ `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´၊ ေအာ္..ဘာေၾကာင့္ ဒီေရာဂါျဖစ္ရတယ္လို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျမင္ၿပီး (ျဖစ္သမွ်အားလံုးကို ေရွးကံေၾကာင့္ပဲလို႔) ေရွးကံကိုပံုမခ်တာက `ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´ေနာ္။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိနဲ႔ ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´ႏွစ္ခုတို႔ရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သိေလာက္ပါၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။
ကံ-ကံရဲ႕အက်ိဳးတရားတို႔ကို ဗုဒၶဘုရားရွင္ေတာ္ရဲ႕ နည္းလမ္းအတိုင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျမင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
...................................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
(မရွင္းေသးရလည္း ထပ္ေမးလို႔ရပါတယ္။ ဦးဇင္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းျပေပးပါ့မယ္)
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »
ေရေၾကာင္းသိပၹံမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးပါတဲ့။ သူကေႏြရာသီမွာလည္း အၿမဲတန္းဒုလႅဘ ႏွစ္စဥ္၀တ္ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ အခုလည္း ပိဋကတ္ျမန္မာျပန္ေတြ ဖတ္ေနပါတယ္တဲ့။ ဦးဇင္းကို facebookမွာ ေတြ႔လို႔ တပည့္ေတာ္အိမ္နဲ႔လည္း နီးေနလို႔ မရွင္းတာေလး ေမးခ်င္လို႔လာတာပါတဲ့။
``တပည့္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက `ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာျဖစ္မယ္လို႔ ´ယံုၾကည္ထားၾကပါတယ္။ ဘုန္းႀကိးေတြကလည္း အဲလိုပဲ ေဟာၾကပါတယ္။´´
`` ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ ျဗဟၼဇာလသုတ္ျမန္မာျပန္ဖတ္ေတာ့ `ခ်မ္းသာျခင္း ဆင္းရဲျခင္း အလယ္အလတ္ျဖစ္ျခင္း အနာေရာဂါကင္းရွင္းျခင္း အနာေရာဂါထူထပ္ျခင္း စသျဖင့္ ဒီဘ၀မွာျဖစ္ေနသမွ် `အရာအားလံုးသည္´ ေရွးေရွးဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရ၏´ ဟု အယူရွိေနျခင္းသည္ `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´ျဖစ္သည္´´လို႔ ဖတ္ရပါတယ္´´
``ဒါဆိုရင္ ကံ-ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ယံုၾကည္တာဟာ ဘုရားအလိုက် မဟုတ္ဘူးလားဘုရား´´တဲ့။
တကယ္က အဲဒီဒကာေလးက စာကိုေသခ်ာမဖတ္လို႔ပါ။ ဘုရားရွင္ေဟာထားတာက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ ဦးဇင္းက ဥပမာေလးတစ္ခု ထုတ္ေပးပါ့မယ္။
အနာေရာဂါတို႔သည္-----
၁။ သည္းေျခေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၂။ သလိပ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၃။ ေလေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၄။ သည္းေျခ သလိပ္ ေလသံုးမ်ိဳး ေပါင္းစံု၍က်ေရာက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာေရာဂါ။
၅။ ဥတုေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၆။ ခႏၵာကိုယ္ မညီမညြတ္ မမွ်မတေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၇။ လံုးလအားထုတ္ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။
၈။ ကံ၏အက်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာေရာဂါ။ လို႔ အနာေရာဂါျဖစ္ရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းရင္း ရွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။
`` အနာေရာဂါမွန္သမွ်အားလံုးသည္ ေရွးကံေၾကာင့္ခ်ည္းသာ ျဖစ္ရသည္ဟု ယူျခင္းကို `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´လို႔ေခၚတယ္´´ဒါက သာသနာပက တိတၳိေတြရဲ႕က အယူအဆတစ္မ်ိဳးေပါ့။
``အနာေရာဂါတို႔သည္ သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကသည္ဟု အမွန္အတိုင္းသိျမင္ျခင္းသည္ `ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´လို႔ေခၚတယ္´´ ဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အယူ၀ါဒေတာ္အမွန္ေပါ့။
စာရႈ႕သူမ်ား ရွင္းၾကရဲ႕လားမသိဘူး။ ( `ခ်မ္းသာျခင္း ဆင္းရဲျခင္း အလယ္အလတ္ျဖစ္ျခင္း အနာေရာဂါကင္းရွင္းျခင္း အနာေရာဂါထူထပ္ျခင္း စသျဖင့္ ဒီဘ၀မွာျဖစ္ေနသမွ် `အရာအားလံုးသည္´ ေရွးေရွးဘ၀က ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ရ၏´ ဟု အယူရွိေနျခင္းသည္ `ပုေဗၹကတေဟတုဒိ႒ိ´ျဖစ္သည္´´) ကို ေသခ်ာျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ဒီဘ၀ျဖစ္သမွ် `အရာအားလံုးဟာ´ ေရွးကံေၾကာင့္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ေရွးကံကိုအားလံုးပံုခ်လိုက္တာက `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´ေနာ္။
ဒီဘ၀မွာျဖစ္တဲ့ `အက်ိဳးတရား´ေတြဟာ သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္ ျျဖစ္ရတယ္လို႔ (ေရွးကံကိုခ်ညး္ပဲ ပံုမခ်ပဲ) မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္တတ္တာက `ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´ေနာ္။
ဆိုပါေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ မစူးစမ္းမဆင္ျခင္ပဲ ေတြ႔ကရာ ျပည့္တန္ဆာမနဲ႔အိပ္လို႔ HIVျဖစ္ရတာကို ေရွးကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ယူမိရင္ အဲဒါဟာ `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ´၊ ေအာ္..ဘာေၾကာင့္ ဒီေရာဂါျဖစ္ရတယ္လို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျမင္ၿပီး (ျဖစ္သမွ်အားလံုးကို ေရွးကံေၾကာင့္ပဲလို႔) ေရွးကံကိုပံုမခ်တာက `ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´ေနာ္။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ `ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိနဲ႔ ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိ´ႏွစ္ခုတို႔ရဲ႕ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သိေလာက္ပါၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။
ကံ-ကံရဲ႕အက်ိဳးတရားတို႔ကို ဗုဒၶဘုရားရွင္ေတာ္ရဲ႕ နည္းလမ္းအတိုင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ သိျမင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
...................................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
(မရွင္းေသးရလည္း ထပ္ေမးလို႔ရပါတယ္။ ဦးဇင္း စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းျပေပးပါ့မယ္)
ဘာကို ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚတာလဲ
(ဘာသာဟာ ဗုဒၶလား...
ဘာကို ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚဆိုပါသလဲ..
ေထရ၀ါဒသည္သာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါသလား..
ဘုရားရွင္ေဟာထားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ပိဋကတ္ ဆိုပီး စာေပဖြဲ႕ဆိုတာကို ဘာသာလို႔ေခၚဆိုတာလား..
သံဃာကို ဘာသာလို႔ ေခၚေဆာင္တာလား..)
ဒကာက အဲဒါေတြကို သိခ်င္ပါတယ္လို႔ ေျပာထားတယ္ေနာ္။ ဦးဇင္းေတုိ႔ အနည္းငယ္ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကတာေပါ့။
``ဘာသာ´´ဆိုတာ ပါဠိပုဒ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုဆိုရင္ ``စကား´´တဲ့။ `ဘာသာ=စကား´ေပါ့။ (ဘာသီယေတ ကထီယေတတီတိ ဘာသာ)
``ဗုဒၶဘာသာ ဗုဒၶဘာသာ=ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာေျပာေတာ္မူအပ္ေသာ ေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမဟူသမွ် စကားေတာ္ဟူသမွ်သည္ ဗုဒၵဘာသာမည္၏ တဲ့။ အဂၤလိဂ္ဆိုရင္ေတာ့ Buddhism or Buddha's teachingေပါ့။´´
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားခဲ့ေသာ ပိဋကသံုးပံုပါဠိေတာ္မ်ားကို (ဗုဒၶေပာာဆိုညႊန္ၾကား ဆံုးမခဲ့ေသာ အရာမ်ားကို) `ဗုဒၶဘာသာ´လို႔ေခၚပါတယ္။
(သံဃာကို ဘာသာလို႔ ေခၚေဆာင္တာလား..)
သံဃာဆိုတာ ငါးပါးအစုရဟန္းေတာ္မ်ားကို သံဃာလို႔ေခၚပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ငါးပါးမျပည့္ရင္ သံဃာလို႔သံုးလို႔ မရပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္သံဃာေတာ္ေတြကို `ဘာသာ´လို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ``ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဦးေဆာင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။´´
``ရဟန္းေတာ္ပဲေျပာေျပာ သံဃာေတာ္ပဲဆိုဆို ဘုရားသားေတာ္ေတြပဲဆိုပါေတာ့။ ဘုရားသားေတာ္ဆိုတာက ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းစည္းကမ္းဥပေဒအတိုင္း ေနထိုင္ၾကတဲ့သူေတြပါ။ တစ္နည္းေျပာရင္ အဖဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္မ်ားကို ျပန္႔ပြားေအာင္ တည္တံ့ေအာင္ သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရတဲ့သူေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာသာသနာရဲ႕ ``၀န္ေဆာင္ပုဂၢဳိလ္ေတြပါ´´ ။
ဲ့ ဗုဒၶရဲ႕စကားေတာ္ကို ဗုဒၵဘာသာလို႔ေခၚသလို `ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြအတိုင္း လိုက္နာက်င့္ေနတဲ့သူေတြကိုေတာ့ `ဗုဒၵဘာသာ၀င္´ေတြလို႔ေခၚပါတယ္။
သံဃာေတာ္ေတြဆိုတာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
(ေသခ်ာဖတ္ၿပီး ေသခ်ာေတြးပါ။ မဟုတ္ရင္ ဦးဇင္းကို ဆဲၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။)
..........................................................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ။
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »
ဘာကို ဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚဆိုပါသလဲ..
ေထရ၀ါဒသည္သာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ပါသလား..
ဘုရားရွင္ေဟာထားခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ပိဋကတ္ ဆိုပီး စာေပဖြဲ႕ဆိုတာကို ဘာသာလို႔ေခၚဆိုတာလား..
သံဃာကို ဘာသာလို႔ ေခၚေဆာင္တာလား..)
ဒကာက အဲဒါေတြကို သိခ်င္ပါတယ္လို႔ ေျပာထားတယ္ေနာ္။ ဦးဇင္းေတုိ႔ အနည္းငယ္ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကတာေပါ့။
``ဘာသာ´´ဆိုတာ ပါဠိပုဒ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုဆိုရင္ ``စကား´´တဲ့။ `ဘာသာ=စကား´ေပါ့။ (ဘာသီယေတ ကထီယေတတီတိ ဘာသာ)
``ဗုဒၶဘာသာ ဗုဒၶဘာသာ=ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာေျပာေတာ္မူအပ္ေသာ ေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမဟူသမွ် စကားေတာ္ဟူသမွ်သည္ ဗုဒၵဘာသာမည္၏ တဲ့။ အဂၤလိဂ္ဆိုရင္ေတာ့ Buddhism or Buddha's teachingေပါ့။´´
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ေဟာၾကားထားခဲ့ေသာ ပိဋကသံုးပံုပါဠိေတာ္မ်ားကို (ဗုဒၶေပာာဆိုညႊန္ၾကား ဆံုးမခဲ့ေသာ အရာမ်ားကို) `ဗုဒၶဘာသာ´လို႔ေခၚပါတယ္။
(သံဃာကို ဘာသာလို႔ ေခၚေဆာင္တာလား..)
သံဃာဆိုတာ ငါးပါးအစုရဟန္းေတာ္မ်ားကို သံဃာလို႔ေခၚပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ငါးပါးမျပည့္ရင္ သံဃာလို႔သံုးလို႔ မရပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္သံဃာေတာ္ေတြကို `ဘာသာ´လို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ``ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ဦးေဆာင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။´´
``ရဟန္းေတာ္ပဲေျပာေျပာ သံဃာေတာ္ပဲဆိုဆို ဘုရားသားေတာ္ေတြပဲဆိုပါေတာ့။ ဘုရားသားေတာ္ဆိုတာက ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းစည္းကမ္းဥပေဒအတိုင္း ေနထိုင္ၾကတဲ့သူေတြပါ။ တစ္နည္းေျပာရင္ အဖဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္မ်ားကို ျပန္႔ပြားေအာင္ တည္တံ့ေအာင္ သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရတဲ့သူေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာသာသနာရဲ႕ ``၀န္ေဆာင္ပုဂၢဳိလ္ေတြပါ´´ ။
ဲ့ ဗုဒၶရဲ႕စကားေတာ္ကို ဗုဒၵဘာသာလို႔ေခၚသလို `ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြအတိုင္း လိုက္နာက်င့္ေနတဲ့သူေတြကိုေတာ့ `ဗုဒၵဘာသာ၀င္´ေတြလို႔ေခၚပါတယ္။
သံဃာေတာ္ေတြဆိုတာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
(ေသခ်ာဖတ္ၿပီး ေသခ်ာေတြးပါ။ မဟုတ္ရင္ ဦးဇင္းကို ဆဲၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။)
..........................................................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ။
ဖက္နမ္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြတဲ့
ကိုယ္ကလည္းသူ႔ကို ဂရုတစိုက္အေထြအထူး ၾကည့္ရႈမေနႏိုင္ပါဘူး။ မနက္ဆယ္နာရီခြဲေက်ာင္းသြား ညခုႏွစ္နာရီေလာက္မွျပန္ေရာက္ ေရာက္တာနဲ႔ေရခ်ိဳး (မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဗိုက္ဆာေနရင္ ေကာ္ဖီမစ္တစ္ခြက္ေဖ်ာ္ေသာက္) ၿပီးရင္ ေရးစရာရွိတာေရး ဖတ္စရာရွိတာဖတ္နဲ႔ ညႏွစ္နာရီေလာက္ဆိုရင္ အားရပါးရအိပ္ပစ္လိုက္တာပါပဲ။
တစ္ညေတာ့ သူလည္းအိပ္ေပ်ာ္ဟန္မတူပါဘူး။ (ဒုလႅဘဦးဇင္းေလးပါ။ ေဆးေက်ာင္းသား တတိယႏွစ္လို႔ေတာ့ သူ႔မိခင္မ်ားက ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ တစ္စံုတစ္ခုကို ရင္ဖြင့္ေနခ်င္တဲ့ပံုပါ) ဦးဇင္းစကားေျပာလို႔ရမလားတဲ့။ အင္း..ေျပာေလလို႔ စာေရးေနရင္းနဲ႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၿပီး ဘယ္လိုတရားခ်ရမယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားလို႔မရေတာ့ပါဘူး။
ဒီလိုေယာက်ာၤးေလးခ်င္း ခ်စ္ၾကတယ္ ႀကိဳက္ၾကတယ္ဆိုတာေတြကို ကိုယ္လည္းအြန္လိုင္းသံုးေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးမို႔ သိေနၾကားေနရတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေအာ္..ကေလးေတြအေပ်ာ္အပ်က္ အပ်င္းေျပလုပ္ေနၾကတာေနမွာပါလို႔ ေတြးၿပီး ကိုယ္နဲ႔လည္းသိပ္ မပတ္သက္လွတဲ့ အေၾကာင္းအရာမို႔ စိတ္၀င္တစားေတာ့မရွိခဲ့ပါဘူး။
သူေျပာသြားတာေတြကေတာ့ ``စိတ္ရွိတဲ့လူတိုင္း ခံစားတတ္တဲ့လူတုိင္းဟာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့အရာကို ခ်စ္ခြင့္ရွိေၾကာင္း မိန္းမေယာက်ာၤးလိင္ခြဲျခားၿပီး မၾကည့္သင့္ေၾကာင္း ေခြးေတြေၾကာင္ေတြ ပန္းပင္ေတြကားေတြစသည္ျဖင့္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာကို ခ်စ္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ဘာဆိုတာအေရးမႀကီးေၾကာင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ေယာက္နားလည္မႈရွိၿပီး ခ်စ္ေနဖို႔သာလိုေၾကာင္း အခ်စ္ဆိုတာက အလြန္သိမ္ေမြ႕ေၾကာင္း အခ်စ္မွာသာတာနာတာေတြ ယဥ္ေက်းမႈေတြမရွိေၾကာင္း စသျဖင့္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ၿပီး ေျပာသြားလိုက္တာ မုိးလင္းတဲ့အထိပါပဲ´´
ကိုယ့္မွာသူေျပာတာနားေထာင္ၿပီး အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္ေရာ စိတ္ပ်က္သြားတာေၾကာင့္ေရာ ေလပူႀကီးကိုသာ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ အေတာ္ၾကာသူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
``အင္းေလး မင္းလည္းမင္းအယူအဆ မင္းခံစားခ်က္နဲ႔မင္း မွန္တယ္လို႔ထင္ေနမွာပါ။ ငါေတာ့ဘာမွ၀င္ၿပီး မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းမိဘေတြစိတ္ဆင္းရဲမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ မင္းအသက္လည္း ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာပါ။ တို႔တိုင္းျပည္ကလည္း မေကာင္းတာေတြေရာ ေကာင္းတာေတြပါ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလည္းလာေနပါၿပီ။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေနရင္ေတာ့ မင္းလိုလူမ်ိဳးေတြ မ်ားလာၿပီးေတာ့ လူ႔ေဘာင္မွာအသိုင္း၀ိုင္းမွာ ယဥ္းေက်းမႈေတြေျပာင္းသြားမွာပါ။ အဲလိုေယာက်ာၤးခ်င္း ယူတာေတြမ်ားလာရင္ ၾကာေတာ့လူေတြရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာ ဘာမွထူးထူးဆန္းဆန္ုး မခံစားၾကရေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ၾကပါ´´လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
သူကေျခာက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေျခာက္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ခ်င္တာပါတဲ့။
အင္း ဟိုအရင္ေခတ္ေတြကေတာ့ သားပိုင္ရွင္မိခင္မ်ားဟာ သားေတြကိုမေကာင္းတဲ့မိန္းမနဲ႔ ေတြ႔မွာဆံုမွာကို ပူၾကပင္ၾကရပါတယ္။ အခုေတာ့ သားေတြရဲ႕မိခင္မ်ားအတြက္ တစ္ပူတိုးလာၿပီးလို႔ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။
ဒီကိစၥႀကီးကို မွားတယ္မွန္တယ္လို႔ မွတ္ခ်က္မေပးခ်င္ေပမဲ့ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ေတာ့ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ သဘာ၀တရားႀကီးကို ဆန္႔က်င္တာဟာ အေကာင္းကိုအသြင္ေဆာင္ေနတဲ့ လကၡဏာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
အခုေခတ္ကေလးေတြဟာ အလွအပကိုမိန္းမေတြနဲ႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ျပင္ၾကဆင္ၾကနဲ႔ ၿပိးရင္ ေယာက်ာၤးခ်င္းမျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္ မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္နဲ႔ တကယ္ကိုစိတ္ပ်က္စရာႀကီးပါ။
တစ္ခါတုန္းက ၿဗဲတိုက္ေတာ္မွာ ေယာအတြင္း၀န္မင္းဦးဖိုးလႈိင္က အနားရွိတဲ့သူမ်ားကို ``ေရႊလက္ေတာ္ႀကီးက(မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္က) ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားဟာ ကာယဗလက ၾကြက္သားေတြဘာေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ကို ေၾကာက္သြားၿပီးေတာ့ ခန္႔ညားေလးစားရတယ္။ အခုေရႊလက္ထက္ေတာ္ေလးမွာေတာ့ (သီေပါမင္းလက္ထက္) ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားဟာ ေရႊက်င္ၾကတ္ နဖူးစည္းနဲ႔ ထိုင္မသိမ္း တို႔ပတ္အက်ီနဲ႔ ပန္းေပါင္းနားကပ္နဲ႔ ၾကည့္မိရင္ ဖက္နမ္းပစ္ဖို႔ပဲ ေကာင္းေတာ့တယ္´´လို႔ ေျပာပါသတဲ့။
ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။ အခုေခတ္ခ်ာတိတ္တခ်ိဳ႕ကို ``ေယာမင္းႀကီးသာျမင္ခဲ့ရင္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ခ်င္ဦးမလဲ´´လို႔။
(မိခင္မ်ားအေနနဲ႔ ဒီျပႆနာႀကီး ကိုယ့္သားေတြမွာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတာ အခုကထဲက ေတြးမိေနဖို႔ သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ တင္ျပေပးလိုက္တာပါ။)
..............................................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »
တစ္ညေတာ့ သူလည္းအိပ္ေပ်ာ္ဟန္မတူပါဘူး။ (ဒုလႅဘဦးဇင္းေလးပါ။ ေဆးေက်ာင္းသား တတိယႏွစ္လို႔ေတာ့ သူ႔မိခင္မ်ားက ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ ၾကည့္ရတာ တစ္စံုတစ္ခုကို ရင္ဖြင့္ေနခ်င္တဲ့ပံုပါ) ဦးဇင္းစကားေျပာလို႔ရမလားတဲ့။ အင္း..ေျပာေလလို႔ စာေရးေနရင္းနဲ႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၿပီး ဘယ္လိုတရားခ်ရမယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားလို႔မရေတာ့ပါဘူး။
ဒီလိုေယာက်ာၤးေလးခ်င္း ခ်စ္ၾကတယ္ ႀကိဳက္ၾကတယ္ဆိုတာေတြကို ကိုယ္လည္းအြန္လိုင္းသံုးေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးမို႔ သိေနၾကားေနရတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေအာ္..ကေလးေတြအေပ်ာ္အပ်က္ အပ်င္းေျပလုပ္ေနၾကတာေနမွာပါလို႔ ေတြးၿပီး ကိုယ္နဲ႔လည္းသိပ္ မပတ္သက္လွတဲ့ အေၾကာင္းအရာမို႔ စိတ္၀င္တစားေတာ့မရွိခဲ့ပါဘူး။
သူေျပာသြားတာေတြကေတာ့ ``စိတ္ရွိတဲ့လူတိုင္း ခံစားတတ္တဲ့လူတုိင္းဟာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့အရာကို ခ်စ္ခြင့္ရွိေၾကာင္း မိန္းမေယာက်ာၤးလိင္ခြဲျခားၿပီး မၾကည့္သင့္ေၾကာင္း ေခြးေတြေၾကာင္ေတြ ပန္းပင္ေတြကားေတြစသည္ျဖင့္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာကို ခ်စ္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ဘာဆိုတာအေရးမႀကီးေၾကာင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ေယာက္နားလည္မႈရွိၿပီး ခ်စ္ေနဖို႔သာလိုေၾကာင္း အခ်စ္ဆိုတာက အလြန္သိမ္ေမြ႕ေၾကာင္း အခ်စ္မွာသာတာနာတာေတြ ယဥ္ေက်းမႈေတြမရွိေၾကာင္း စသျဖင့္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ၿပီး ေျပာသြားလိုက္တာ မုိးလင္းတဲ့အထိပါပဲ´´
ကိုယ့္မွာသူေျပာတာနားေထာင္ၿပီး အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္ေရာ စိတ္ပ်က္သြားတာေၾကာင့္ေရာ ေလပူႀကီးကိုသာ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ အေတာ္ၾကာသူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
``အင္းေလး မင္းလည္းမင္းအယူအဆ မင္းခံစားခ်က္နဲ႔မင္း မွန္တယ္လို႔ထင္ေနမွာပါ။ ငါေတာ့ဘာမွ၀င္ၿပီး မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မင္းမိဘေတြစိတ္ဆင္းရဲမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ မင္းအသက္လည္း ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာပါ။ တို႔တိုင္းျပည္ကလည္း မေကာင္းတာေတြေရာ ေကာင္းတာေတြပါ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလည္းလာေနပါၿပီ။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေနရင္ေတာ့ မင္းလိုလူမ်ိဳးေတြ မ်ားလာၿပီးေတာ့ လူ႔ေဘာင္မွာအသိုင္း၀ိုင္းမွာ ယဥ္းေက်းမႈေတြေျပာင္းသြားမွာပါ။ အဲလိုေယာက်ာၤးခ်င္း ယူတာေတြမ်ားလာရင္ ၾကာေတာ့လူေတြရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာ ဘာမွထူးထူးဆန္းဆန္ုး မခံစားၾကရေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ၾကပါ´´လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
သူကေျခာက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေျခာက္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ခ်င္တာပါတဲ့။
အင္း ဟိုအရင္ေခတ္ေတြကေတာ့ သားပိုင္ရွင္မိခင္မ်ားဟာ သားေတြကိုမေကာင္းတဲ့မိန္းမနဲ႔ ေတြ႔မွာဆံုမွာကို ပူၾကပင္ၾကရပါတယ္။ အခုေတာ့ သားေတြရဲ႕မိခင္မ်ားအတြက္ တစ္ပူတိုးလာၿပီးလို႔ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။
ဒီကိစၥႀကီးကို မွားတယ္မွန္တယ္လို႔ မွတ္ခ်က္မေပးခ်င္ေပမဲ့ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ေတာ့ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ သဘာ၀တရားႀကီးကို ဆန္႔က်င္တာဟာ အေကာင္းကိုအသြင္ေဆာင္ေနတဲ့ လကၡဏာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
အခုေခတ္ကေလးေတြဟာ အလွအပကိုမိန္းမေတြနဲ႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ျပင္ၾကဆင္ၾကနဲ႔ ၿပိးရင္ ေယာက်ာၤးခ်င္းမျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္ မလုပ္သင့္တာေတြလုပ္နဲ႔ တကယ္ကိုစိတ္ပ်က္စရာႀကီးပါ။
တစ္ခါတုန္းက ၿဗဲတိုက္ေတာ္မွာ ေယာအတြင္း၀န္မင္းဦးဖိုးလႈိင္က အနားရွိတဲ့သူမ်ားကို ``ေရႊလက္ေတာ္ႀကီးက(မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္က) ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားဟာ ကာယဗလက ၾကြက္သားေတြဘာေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ကို ေၾကာက္သြားၿပီးေတာ့ ခန္႔ညားေလးစားရတယ္။ အခုေရႊလက္ထက္ေတာ္ေလးမွာေတာ့ (သီေပါမင္းလက္ထက္) ကိုယ္ရံေတာ္မ်ားဟာ ေရႊက်င္ၾကတ္ နဖူးစည္းနဲ႔ ထိုင္မသိမ္း တို႔ပတ္အက်ီနဲ႔ ပန္းေပါင္းနားကပ္နဲ႔ ၾကည့္မိရင္ ဖက္နမ္းပစ္ဖို႔ပဲ ေကာင္းေတာ့တယ္´´လို႔ ေျပာပါသတဲ့။
ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။ အခုေခတ္ခ်ာတိတ္တခ်ိဳ႕ကို ``ေယာမင္းႀကီးသာျမင္ခဲ့ရင္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ခ်င္ဦးမလဲ´´လို႔။
(မိခင္မ်ားအေနနဲ႔ ဒီျပႆနာႀကီး ကိုယ့္သားေတြမွာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတာ အခုကထဲက ေတြးမိေနဖို႔ သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ တင္ျပေပးလိုက္တာပါ။)
..............................................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
ေလးလံုးမကြဲတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ
ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ စကားလံုးေ၀ါဟာရ ၾကြယ္၀တယ္။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးႏုိင္ေအာင္ စကားလံုးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စကားလံုးကို သူ႔ေနရာသူ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈရွိေအာင္ မသံုးႏႈံးတတ္ၾကဘူး။ အေမေက်ာ္ေဒြးေတာ္ကို လြမ္းေနၾကတဲ့သူေတြက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ဦးဇင္းကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးက အဂၤလိဂ္စကားမေျပာတတ္ဟာ ရွက္စရာေကာင္းတယ္ ဂုဏ္ငယ္တယ္လို႔ မျမင္ပါဘူး။ ျမန္မာလူမ်ိဳးက ျမန္မာစကားကို လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ မေျပာတတ္တာ စကားကို သူ႔ေနရာသူ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ မေျပာတတ္တာကိုသာ ရွက္စရာေကာင္းတယ္ ဂုဏ္ငယ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
အတြင္းထဲမွာ ဓာတ္ေတာ္ေတြ ထည့္ထားၿပီးေတာ့ အေပၚကေန အုတ္ျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေၾကးျဖစ္ျဖစ္ ေရႊျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့အရာ ဥပမာ ေရႊတိဂံုလို အရာမ်ိဳးကို “ေစတီေတာ္”လို႔ေခၚတယ္။ အိမ္အေဆာက္အဦးလို အရာမ်ိဳးကုိေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္လို႔ေခၚၾကတယ္။ အမွန္က အဲဒါလဲ ေစတီပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ဟာ ေစတီပဲလို႔ က်မ္းဂန္မ်ားမွာ ေဖာ္ျပထားတယ္။
ေစတီဆုိတာက “ေစတိယ”ဆုိတဲ့ ပါဠိကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ စကားလံုးျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အဓိပၸါယ္က “လူတို႔၏ အျမတ္တႏိုးကိုးကြယ္ရာဌာန”လို႔ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္။
ဘုရားပုံသ႑ာန္နဲ႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး တူညီေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ပန္းပုပန္းခ်ီမ်ားကိုေတာ့ “ရုပ္ပြားေတာ္ ဆင္းတုေတာ္”လို႔ ေခၚဆုိရတယ္။
ဒီလိုသူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံ၀င္ခြင္ၾကျဖစ္ေအာင္ သံုးလို႔ရတဲ့ စကားလံုးေတြရွိပါရဲ႕ ဆင္းတုေတာ္လဲဘုရား ေရႊတိဂံုလို ေစတီေတာ္ကိုလဲဘုရား ဘုရားပဲသံုးႏႈန္းေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီမွာတင္ျပႆနာေတြျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တယ္။
မႏၱေလးမွာေနတုန္းက မဟာမုနိအေနာက္မုဒ္ ေက်ာက္ဆစ္တန္းမွာ ႀကံဳခဲ့တာေလးကို အမွတ္ရမိတယ္။ ဦးဇင္းက အဲဒီတုန္းက ရြာေက်ာင္းဘုန္းႀကီး အပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္စာခ်ပ္ေတြကို သြားေရြးတာျဖစ္တယ္။ ဦးဇင္းေက်ာက္စာခ်ပ္က မၿပီးေသးတာနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္။ ဆုိင္ထဲကုိ အသက္ငါးဆယ္ ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ရွိမယ့္ ေယာက်ာၤးသံုးေယာက္ ၀င္လာတယ္။ ဆင္းတုေတာ္လာ၀ယ္ၾကတာာျဖစ္တယ္။
ထံုးစံအတုိင္း ေစ်းေမးၾက ေစ်းဆစ္ၾကေပါ့။ အဲဒီမွာ ၀ယ္တစ္ေယာက္က “ဟိုေကာင္က ဘယ္ေစ်းလဲ”လို႔ဆုိၿပီး လက္ညႈိးထုိးေမးလိုက္တယ္။ ဆုိင္ရွင္က ေက်ာက္ဆင္းတုရဲ႕ ေခါင္းကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီးေတာ့ “ဒီေကာင္က သံုးသိန္းရွစ္ေသာင္း”တဲ့။
ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလိုေတြ ၇ိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေနၾကတာလဲဆုိေတာ့ ဒါေတြက အေနကဇာမတင္ရေသးလို႔ ဘုရားမျဖစ္ေသးလို႔တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားမဟုတ္ေသးလို႔တဲ့။
ေစတီတုိ႔ ဆင္းတုတို႔ဆုိတာက ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ကိုယ္စား ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ဖို႔ လုပ္ထားတဲ့ အရာေတြျဖစ္တယ္။ ဆင္းတုေတာ္ေတြဆုိတာက ဘု၇ားရွင္ကို စိတ္ထဲကေန အာရံုျပဳတဲ့အခါမွာ လြယ္ကူေအာင္လို႔ ေ၇ွးပညာရွိမ်ားက လုပ္ေပးထားခဲ့တဲ့ အရာေတြျဖစ္တယ္။ ေစတိေတာ္ေတြ ဆင္းတုေတာ္ေတြဆုိတာ ဘု၇ားရွင္နဲ႔ ေပါင္ကူးေပးတဲ့ အရာေတြျဖစ္တယ္။
ေစတီေတာ္ ဆင္းတုေတာ္ကေန ဘုရားရွင္ကို ေရာက္ေအာင္ အာရံုမျပဳႏုိင္ေတာ့ သူ႔ဆင္းတုက တန္းခုိးႀကိးတယ္ ငါ့ေစတီက တန္းခုိးႀကီးတယ္ဆိုတာေတြျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ က်ိဳက္ထီးရိုးမွဘုရား ေရႊတိဂံုမွ ဘု၇ားဆုိတာေတြ ျမင္ကုန္ၾကတယ္။ ေရႊတိဂံုလဲ ဘု၇ားမဟုတ္ဘူး။ က်ိဳက္ထီးရိုးလဲ ဘုရားမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ကိုယ္စားျဖစ္တဲ့ ေစတီေတာ္ေတြသာျဖစ္တယ္။ ဒါကို အတြင္းက်က်ျမင္တတ္ဖို႔လိုတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ ကိေလသာေတြကို ပယ္သတ္ၿပီးေတာ့ သဗၺညဳဘုရားရွင္ျဖစ္တဲ့အခါမွာ အေနကဇာတိသံသာရံဆုိၿပိးေတာ့ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ခဲ့တယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ သူကိေလသာအားလံုးကို ပယ္သတ္ၿပီးၿပီမုိ႔ ေနာက္ထပ္ ဘ၀သစ္ထပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး တဲ့။ အဲဒီအေနကဇာတိသံသာရံ ပါဠိေတာ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပိးေတာ့ “အေနကဇာတင္တယ္”ဆုိၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာတာျဖစ္တယ္။ ဆင္းတုေတာ္က ေစတီေတာ္က အဒဲ အေနကဇာတိ သံသာရံကို မရြတ္ဆိုႏိုင္လို႔ ၇ဟန္းေတာ္မ်ားက ကိုယ္စား ရြတ္ဆိုေပးတာျဖစတယ္။
အေနကဇာတင္တယ္လုိဆုိတဲ့ အေနကဇာတိသံသာရံ ရြတ္ဆိုျခင္းကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားက လုပ္ေပးသည္ျဖစ္ေစ လုပ္မေပးသည္ျဖစ္ေစ အိမ္ရွင္က ရဟန္းေတာ္မ်ားပင့္ဖိတ္ၿပီးေတာ့ အေနကဇာတင္သည္ျဖစ္ေစ မတင္သည္ျဖစ္ေစ ဆင္းတုေတာ္က ဆင္းတုေတာ္ပဲ ေစတီေတာ္က ေစတီေတာ္ပဲ။ ဦးဇင္းတို႔ ေတာရြာဘက္ေတြမွာဆုိရင္ ဆင္းတုေတာ္ပန္းခ်ီကား၀ယ္ၿပီး ဒီတုိင္း ပူေဇာ္ထားၾကတာပဲ။
စကားစပ္လုိ႔ ေျပာရဦးမယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့သူေတြ ပိုင္ဆိုင္တ့ဲအရာကို “ေတာ္”ထည့္သံုးၾကတယ္။ ဘုရင္ရဲ႕ သားေတြ သမီးေတြကို သားေတာ္ သမီးေတာ္လု႔ိသံုးတယ္။ ဘုရင္ကိုေတာ့ “ဘုရင္ေတာ္”လို႔ မသံုးဘူး။ ဒီလိုပဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဆင္းတုေတြကို ဘုရားရွင္ပိုင္ဆုိင္တဲ့ အရာမုိ႔ ေတာ္ထည့္ၿပိးေတာ့ “ဆင္းတုေတာ္ ေစတီေတာ္”လို႔သံုးတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သားျဖစ္ၾကတဲ့ ရဟန္းေတြကိုလဲ “ရဟန္းေတာ္”လို႔ သံုးၾကတယ္။ ဘုရားကိုေတာ့ “ဘုရားေတာ္”လို႔ ဘယ္သူကမွ မသံုးဘူး။ ထားပါေတာ့ ဒါက စကားလို႔ေျပာတာပါ။
အမွန္ကေတာ့ အေနကဇာတင္တယ္ဆုိတာက ဒီေစတီေတာ္ကို ဆင္းတုေတာ္ကို ပူေဇာ္သူမ်ားရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေလးေလးနက္နက္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္တာျဖစ္တယ္။ အေနကဇာတင္တင္ မတင္တင္ မေလးနက္တဲ့သူကေတာ့ မေလးနက္ပါဘူး။ ေလးနက္တဲ့သူကေတာ့ ေလးနက္ပါတယ္။ ၾကည့္ေလ အမ်ားက အျမတ္တႏိုးျပဳထားၾကတဲ့ ေ၇ႊတိဂံုလိုေနရာမ်ိဳးေတာင္ ကာမမႈေတြျပဳေနတဲ့ လူေတြ တစ္ပံုႀကီးပဲမုိ႔လား။
ေစတီေတာ္ေတြ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ပူေဇာ္ရာမွာ ကိုယ့္ရင္ထဲက ေလးနက္မႈနဲ႔ပဲဆုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္မရွိတ့ဲ ေရွးရိုးစဥ္လာယဥ္ေက်းမႈကိုလဲ မပယ္ျမစ္ေကာင္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေနကဇာတင္ျခင္းကို ကိုယ္တတ္ႏုိင္ရင္ လုပ္ပါ။ မတတ္ႏိုင္လုိ႔ မလုပ္ဘူးဆို၇င္လဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ္ရင္ထဲက ေလးနက္မႈနဲ႔ပဲသက္ဆုိင္ပါတယ္လို႔ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။
နားမလည္ေသးရင္ ထပ္ေမးႏုိင္ပါတယ္။
……………………………………………………………………………………..မုိးသု(မႏၱေလး)
Tuesday, January 10, 2012
ကိုယ္ေစာင့္နတ္ဆိုတာ တကယ္ရွိမရွိ သိခ်င္သူမ်ားအတြက္
(ဦးဇင္း ကိုယ္ေစာင့္နတ္ဆိုတာ တကယ္ရွိပါသလား လူကို နတ္ကေစာင့္တယ္ဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ကိုက္ညီမႈရွိပါသလား တကယ္လို႔ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ဆိုတာရွိခဲ့ရင္ ဘယ္လိုမ်ိဳးပံုစံနဲ႔ လူကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါသလဲ သူဟာ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေနတာပါလား ျပင္ပမွာ သီးျခားေနတာပါလားဆိုတာကို ဘုရားတပည့္ေတာ္ကို သနားေစာင့္ေရွာက္ခ်ီးေျမွာက္ေသာအားျဖင့္ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား)
ေမးခြန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ။ ဦးဇင္း ခပ္တုိတိုနဲ႔ လိုရင္းပဲ ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။
ကိုယ္ေစာင့္နတ္ဆိုတာ တကယ္ရွိပါတယ္။
“မေကာင္းမႈျပဳေသာ သူသည္ သူမေကာင္းမႈျပဳတဲ့ အေၾကာင္းကို သူကိုယ္တိုင္ ပဌမဦးစြာ သိ၏။ ထုိ႔ေနာက္ သူ၏ ကိုယ္ေစာင့္နတ္သိ၏။ ထို႔ေနာက္ သူတစ္ပါး၏ စိတ္ကို ေဖာက္ထြင္းၿပီး သိႏိုင္တဲ့ တန္ခုိးရွင္မ်ားသိၾက၏”လို႔ ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာ သုဒိႏၵက႑အဖြင့္မွာပါတဲ့ ဒီစကားရပ္ကို ေထာက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ တကယ္ရွိတယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္။
ဒီစကားရပ္ကိုေထာက္ၿပီးေတာ့ လူကို နတ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔လည္း ကိုက္ညီမႈရွိပါတယ္။
အျခားေသာ အေထာက္အထား က်မ္းကိုးက်မ္းကားထုတ္ျပစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ သိသာရံုမွ် ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေတာ္မူၾကပါ။
ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက လူကို ဘယ္လိုမ်ိဳးေစာင့္ေရွာက္သလဲဆိုတာေနာ္။
ဘုန္းကံႀကီးမားတဲ့ လူကို တန္ခိုးႀကီးမားတဲ့ စိတ္ဓာတ္အင္အား ခုိင္မာေတာင့္တင္းမႈရွိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း နတ္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ဘုန္းကံမြဲမြဲလူမ်ားကိုေတာ့ တန္ခိုးေသးႏုပ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္အင္အား ခုိင္မာေတာင့္တင္းမႈမရွိတဲ့ နတ္ေသးနတ္မႊားေလးေတြက ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။
တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ႀကီးမားေလ လုပ္ႏိုင္တဲ့အရာေတြ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြ ပိုရွိေလမို႔ သူလုပ္ႏိုင္တဲ့ ပမာဏ သူလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ အတုိင္းအတာထဲကေန ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတယ္။
ဗာရာဏသီမင္းဟာ ေကာသလမင္းကိုသတ္ၿပီးေတာ့ တုိင္းျပည္ကိုသိမ္းပိုက္ၿပီးေတာ့ ေကာသလမင္းရဲ႕ မိဖုရားႀကီးကိုေတာ့ သူရဲ႕ မိဖုရားႀကီးအျဖစ္ ဗာရာဏသီမင္းက သိမ္းပိုက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ မိဖုရားႀကီးမွာ သြားေလသူ ေကာသလမင္းနဲ႔ ရထားတဲ့ ကိုယ္၀န္က်န္ေနခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ သားေယာက်ာၤးေလးေမြးဖြားခဲ့တယ္။ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ဗာရာဏသီမင္း အျခားမိဖုရားနဲ႔ ရထားတဲ့ ကုရုဂၤေဒ၀ီဆိုတဲ့ မင္းသမီေလးနဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳက္သြားၾကတယ္။
ဗာရာဏသီမင္းႀကီးကသိလို႔ မင္းသာေလးကို သတ္ဖို႔လုပ္တယ္။ မင္းသားေလးကို ေသေဘးကေန လြတ္ေအာင္ ကယ္တင္ေပးခဲ့တယ္။ ကယ္တင္ေပးသူကေတာ့ မင္းသားေလးရဲ႕ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ပဲျဖစ္တယ္။ (မဟာဏုဏာလဇာတက)
ဒါေၾကာင့္ သူလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ ပမာဏ သူလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ ပမာဏအားေလ်ာ္စြာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္လို႔ မွတ္သားေစခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေနတာလား အျပင္ဘက္မွာေနတာလားဆိုတာေနာ္.။
အျပင္ဘက္မွာေနပါတယ္။ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ဆိုတာ ကိုယ္ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိေနတဲ့ ဘုမၼစိုး ရုကၡစိုးစတဲ့ နတ္ေတြပါ။
လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ နတ္ရွိရင္ အဲဒီလူကို ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက စုန္းလို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဦးဇင္း သီးျခားပို႔စ္တစ္ခုတင္ၿပီးေတာ့ ရွင္းျပေပးမယ္ေနာ္။ အခုေတာ့ ပို႔စ္သိပ္ရွည္သြားမွာမုိ႔ ရွင္းမျပေတာ့ပါဘူး။
သူ႔ေမးခြန္းက ဒီေလာက္ဆုိရင္ ၿပီးသြားပါၿပီေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ေမးခြန္းမွာ မပါလို႔ အမ်ားသိသင့္သိထုိက္တယ္ထင္လို႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ဦးဇင္းဘာသာေမးၿပီးေတာ့ ဦးဇင္းဘာသာပဲ ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။
လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ရွိပါသလား..။
လူတိုင္းမွာ သဘာ၀အားျဖင့္ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ရွိပါတယ္။
ဘုန္းကံႀကီးမားတဲ့ လူကို တန္ခိုးႀကီးမားတဲ့ စိတ္ဓာတ္အင္အား ခုိင္မာေတာင့္တင္းမႈရွိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း နတ္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ဘုန္းကံမြဲမြဲလူမ်ားကိုေတာ့ တန္ခိုးေသးႏုပ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္အင္အား ခုိင္မာေတာင့္တင္းမႈမရွိတဲ့ နတ္ေသးနတ္မႊားေလးေတြက ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ လို႔ အထက္မွာလဲ ဦးဇင္းေျပာခဲ့တယ္ေနာ္။
ကိုယ္ေစာင့္နတ္ေတြဆိုတာ လူေစာင့္ေရွာက္တဲ့ လူရဲ႕ အလိုကိုလုိက္ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲတတ္ၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီလိုမ်ိဳး လူ႕ရဲ႕အလိုကိုလိုက္ၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲတတ္တာဟာ တန္ခိုးေသးႏုပ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ဓာတ္အင္အား ခိုင္မာေတာင့္တင္းမႈမရွိတဲ့ ကုိယ္ေစာင့္နတ္ေတြေပါ့။ ဒီလို နတ္ေတြကေတာ့ သူေစာင့္ေလွ်ာက္တဲ့လူက ေကာင္းရင္ သူကေကာင္းၿပီးေတာ့ လူကဆိုးရင္ သူလဲဆိုးသြားတတ္ပါတယ္။
တန္ခုိးႀကီးမားတဲ့ စိတ္ဓာတ္အင္အား ခိုင္မာေတာင့္တင္းတဲ့ ကိုယ္ေစာင့္နတ္မ်ားကေတာ့ သူတုိ႔မႀကိဳက္တာကို လုပ္ရင္ အဲဒီလူကို စြန္႔ပစ္ၿပီးေတာ့ ထြက္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ လူေျပာင္းလဲတုိင္း သူတုိ႔က လုိက္ၿပီးေတာ့ မေျပာင္းလဲၾကပါဘူး။
ဥပမာအားျဖင့္ ေစတီယမင္းရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကိုၾကည့္ပါ။
ေစတီယမင္းဟာ တန္ခုိးႀကီးမားတဲ့ နတ္သားေလးေယာက္က ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ ေစတီယမင္း မုသားစကားေျပာေတာ့ နတ္သားေလးေယာက္ဟာ ေစတီယမင္းကို တစ္ခါထဲ စြန္႔ပစ္ထြက္ခြါသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ (ေစတီယဇာတက)
ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းမွာ သဘာ၀အားျဖင့္ေတာ့ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ရွိၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕သူမ်ားကေတာ့ ကိုယ္ေစာင့္နတ္မႀကိဳက္တာလုပ္လုိ႔ ကုိယ္ေစာင့္နတ္ရဲ႕ စြန္႔ပစ္ျခင္းကို ခံၾကရလုိ႔ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ မရွိတာမ်ိဳးေတြလဲ ရွိပါတယ္။
...........................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
ကတိမတည္ခဲ့လုိ႔ရွိရင္..
(ကတိမတည္ရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္ပါသလား ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါ)
ကတိဆိုတာ သစၥာရဲ႕ ကိုယ္ပြားစကားလံုးတစ္ခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရွးပညာရွိေတြက “ကတိသစၥာ တည္ေသာခါ၀ယ္”စတဲ့ ကဗ်ာလကၤာေတြမွာ သစၥာနဲ႔ကတိကို ထပ္တူျပဳၿပီးေတာ့ စပ္ဆိုခဲ့ၾကတယ္။
ကတိေပးတယ္ဆုိတာ သစၥာျပဳတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကတိပ်က္ရင္ သစၥာပ်က္ပါတယ္။ သစၥာပ်က္ရင္ ေနာက္ဆက္တြဲ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြက အမ်ားႀကီး တစ္ေလွ်ာက္ႀကီး တသီတစ္တန္းႀကီး လိုက္ပါလာပါတယ္။
အနည္းဆံုးကေတာ့ ကတိပ်က္ၿပီဆိုတာနဲ႔ မုသာ၀ါဒကံေတာ့ ထုိက္သြားတာပါပဲ။ မုသာ၀ါဒကံထုိက္ၿပီဆိုမွေတာ့ အကုသုိလ္ျဖစ္ၿပီေပါ့ ဒကာမုိးခ်မ္း။
မင္းေတာင္းတာကို ငါေပးမယ္ပါမယ္။ မင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲ ခ်စ္ပါတယ္။ မင္းကလြဲရင္ ဖြဲနဲ႔ဆန္ကြဲပါ။ မင္းခိုင္းတာကို ငါဆက္ဆက္ လုပ္ထားလုိက္ပါမယ္။ ငါ့ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်ပါစတဲ့ ကတိေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးေပး သစၥာေတြ မရိုးႏုိင္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးထားၿပီးေတာ့ ဘာတစ္ခုမွ ေျပာတဲ့အတိုင္း မဟုတ္ခဲ့ရင္ လိမ္လည္လွည့္စား ပလီပလာစကားေတြ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ မုသာ၀ါဒကံထိုက္ပံုကို ေျပာတာပါ။
တစ္ခါ တစ္ဘက္လူမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကတိသစၥာ ပ်က္ယြင္းမႈေၾကာင့္ ဆံုးရႈံးမႈႀကီးမားရင္ ႀကီးမားသလို ကိုယ္ရဲ႕ အကုသိုလ္ကလဲ ႀကီးသြားၿပီးေတာ့ ကိုယ္ခံရမယ့္ ျပစ္ဒဏ္ကလဲ ႀကီးသြားပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ထပ္ ကတိပ်က္ယြင္းမႈေၾကာင့္ အဒိႏၷဒါနကံလဲ ထုိက္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ပါဏာတိပါတကံလည္း ထုိက္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကတိပ်က္ယြင္းမႈဟာ အေတာ္ႀကီးကို ဆိုး၀ါးလြန္းတဲ့ အကုသုိလ္ပါဒကာ။
လူေတြရဲ႕ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ဆက္ဆံေရးမွာ ယံုၾကည္မႈက သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္ဖုိ႔ဆုိတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေပးထားတဲ့ ကတိေတြ တည္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။
ဒကာ ကတိတည္တဲ့ သူျဖစ္ပါေစလို႔ ဦးဇင္းဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
....................................................................................................................မုိးသု(မႏၱေလး)
ဆင္ခံ ျမင္းခံ ဆင္းတုေတာ္မ်ားနဲ႔ ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းျခင္း..
(Aung Ko "ဘုရားအားလံုး ဆင္၊ ျမင္း စသည့္ သတၱ၀ါတို႕ကို စီးၿပီး ခရီးသြားျခင္းမရွိပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆင္ခံ ၊ ျမင္းခံ ဘုရားရုပ္ထုမ်ားထုလုပ္ၾကတာလဲမသိပါ။ အျပစ္ရွိ ၊ မရွိ။")
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလအတြင္းမွာ ဆင္ေရာ ျမင္းပါ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ဆင္ျဖစ္ခဲ့စဥ္က ဘုရင္လုပ္သူက သူရဲ႕ မဂၤလာဆင္ေတာ္အျဖစ္ လာေရာဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။ ဆင္ေတာ္ဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္းေန ေကာင္းေကာင္းစားရေပမယ့္ ေတာထဲမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ မိခင္ မ်က္မျမင္ ဆင္မႀကီးအတြက္ စိတ္မေအးႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မစားမေသာက္ပဲေနလိုက္တယ္။
ဘုရင္ကေမးေတာ့ မိခင္အတြက္ ပူေနရလို႔ သူ႔မွာ မစားႏုိင္မေသာက္ျဖစ္ေနပါတယ္ အစခ်ီၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရင္က ေတာထဲကို ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္ၿပီး ဆင္သားအမိ ေနတဲ့ေတာစပ္မွာ ဆင္သားအမိကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးဖို႔ ရြာတည္ရြာ တည္ၿပီးေတာ့ ရြာသားေတြကို ဆင္သားအမိကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရမယ္လို႔ အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။
မိဘေက်းဇူးကို မသိတတ္တဲ့ သားသမီးေတြ မိဘေက်းဇူးကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕ထားတဲ့ သားသမီးေတြ မိဘေက်းဇူးကို ေမ့ေနၾကတဲ့ သားသမီးေတြ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ဖတ္ရႈ႕ၿပီးေတာ့ မိဘမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကို ျပန္လည္သတိရလို႔ ျပန္လည္ဆပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဆင္ျဖစ္တဲ့ဘ၀ေတြတိုင္းမွာ အတုယူစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပဲတယ္။ ေက်းဇူးကို သိတတ္တာ မိဘကို ျပဳစုလုပ္ေကၽြးတာ လံု႔လ၀ိရီယရွိၿပီး သူရသတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုတာ အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးပါပဲ။
တစ္ခုေသာ ဘ၀မွာေတာ့ ဘုရင္ရဲ႕ မဂၤလာျမင္းေတာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မဂၤလာျမင္းေတာ္ရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ကုိ အျခားေသာ တုိင္းျပည္ခုႏွစ္ခုက စစ္လာတုိက္တယ္။ ဘုရင္က ရန္သူကို ဘယ္လိုတြန္လွန္ရမလဲဆုိတာ သူရဲ႕ အမတ္ေတြနဲ႔ တုိင္ပင္တယ္။
အမတ္ေတြက ဒီရန္ကို တြန္လွန္ႏိုင္မယ့္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆုိတာ ဘုရင္ကို ေလွ်ာက္တင္လိုက္ၾကတယ္။ ဘုရင္က သူရဲေကာင္းကို ေခၚေတြ႔တယ္။ ရန္သူကို တြန္လွန္ႏုိင္မလားလို႔ ေမးတယ္။
သူရဲေကာင္းက မဂၤလာျမင္းေတာ္ကိုသာ သူ႔ကုိ ေပးစီးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ ဒီရန္သူအားလံုးကို တြန္လွန္ႏိုင္ပါတယ္လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရင္က မဂၤလာျမင္းေတာ္ကို စီးခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
သူရဲေကာင္းဟာ မဂၤလာျမင္းေတာ္ကို စီးၿပီး ရန္သူဗုိလ္ထုကို ထိုးေဖာက္ၿပီးေတာ့ ၇န္သူဘုရင္ ငါးေယာက္ကို ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေျခာက္ေယာက္ေျမာက္ဘုရင္ကို ဖမ္းစီးလာစဥ္မွာ ရန္သူပစ္လိုက္တဲ့ ျမားဟာ မဂၤလာျမင္းေတာ္ကို ထိမွန္သြားခဲ့တယ္။
သူရဲေကာင္းဟာ ရန္သူဘုရင္ ေျခာက္ေယာက္တိတိကို ဖမ္းၿပီးသြားၿပီ။ တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ မဂၤလာျမင္းေတာ္ကို လွဲခ်ၿပီးေတာ့ ခ်ပ္၀တ္ေတြခၽြတ္ၿပီးေတာ့ ဒီျပင္ အျခားေသာ ျမင္းတစ္ေကာင္ကို ခ်ပ္၀တ္ ၀တ္ေပးဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္။ ဒါကို မဂၤလာျမင္းေတာ္က ျမင္လိုက္တယ္။
“အခု ခ်ပ္၀တ္ ၀တ္ေပးေနတဲ့ ျမင္းဟာ ရန္သူဗိုလ္ထုကို ထြင္းေဖာက္ၿပီး ေျပးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ သူရဲေကာင္းလဲ ေသရလိမ့္မယ္။ ငါ ျမားမွန္ခံၿပီး အပင္ပန္းခံၿပီးေတာ့ ရန္သူဘုရင္ ေျခာက္ေယာက္ကုိ ဖမ္းထား၇တာေတြလဲ အလကားျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ ငါလုပ္တဲ့ အလုပ္လဲ မပ်က္စီးရေအာင္ အရည္အခ်င္းရိွတဲ့ သူရဲေကာင္းလဲ မေသရေအာင္ ငါအားတင္းၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ ဘုရင္ကို ဖမ္းရမယ္”လို႔ ႀကံစည္ၿပီးေတာ့ သူရဲေကာင္းကို ေခၚၿပီးေတာ့ “ငါ့ကို ခ်ပ္၀တ္ျပန္၀တ္ေပးပါ။ က်န္တဲ့ ရန္သူဘုရင္ကို ဖမ္းေပးႏုိင္တဲ့ စြမ္းအား ငါ့မွာ ရွိပါေသးတယ္”လို႔ ေျပာၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ ရန္သူဘုရင္ကုိ ဖမ္းဖုိ႔ ျမားဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔ သူရဲေကာင္းကို အကူအညီေပးခဲ့တယ္။
သူရဲ႕တိုင္းသူျပည္သားေတြအတြက္ မဂၤလာျမင္းေတာ္ဟာ သူရဲ႕ အစြမ္းအစ လုပ္ႏုိင္စြမ္းအားေတြကို မခၽြန္မခ်န္နဲ႔ အလုပ္လုပ္သြားခဲ့တယ္။
မဂၤလာျမင္းေတာ္ဟာ ျမားဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေသအံ့ဆဲဆဲ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သတိလက္လြတ္မျဖစ္ပဲနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ဘုရင္ကို သူရဲေကာင္းကို ဆုလာဘတ္မ်ားခ်ီးျမွင့္ဖုိ႔ သူ႔အတြက္ ခ်ီးျမွင့္မယ့္ ဆုလာဘ္မ်ားကိုလဲ သူရဲေကာင္းကိုပဲ ခ်ီးျမွင့္ဖုိ႔ ရန္သူဘုရင္ေတြကို မသတ္ပဲနဲ႔ သစၥာေရတုိက္ၿပီးေတာ့ ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ စတဲ့ မွာသင့္တာေတြကို မွာၿပီးမွ ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။
ဘာေတြကို အတုယူရမယ္ဆုိတာ ဦးဇင္း မေျပာေတာ့ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ ကုိယ့္ဘာသာစဥ္စားၾကည့္ၾကေပါ့။ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးလု႔ိရတဲ့ အေျဖက သိပ္ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ ဒီလိုဒီလိုေတြ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီးမွ အခုလို ဘုရားဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ လူသားေတြသိေစခ်င္လုိ႔ အထူးသျဖင့္ ဆင္ဘ၀ ျမင္းဘ၀က ဘုရားရွင္ရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ လံု႔လ၀ီ၇ိယ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမႈ ကိုယ္က်ိဳးကို စြန္႔လႊတ္ႏုိင္မႈကို ေနာက္လာ ေနာက္သားေတြကို သိေစခ်င္လုိ႔ ေက်ာက္ဆစ္ဆရာ ပန္းပုဆရာေတြက ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ပူေပါင္းၿပီးေတာ့ ဆင္ခံ ျမင္းခံ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ထုလုပ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒီေနရာမွာ “အေလာင္ေတာ္ ေခြးဘ၀လဲ ေရာက္ခဲ့တာပဲ။ ေခြးဘ၀က ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြကိုလည္း ပံုေဖာ္တဲ့အေနနဲ႔ ေခြးခံဆင္းေတာ္ကို ထုလုပ္ၾကပါလား” လို႔ ေျပာစရာတစ္ခုျဖစ္လာတယ္။
အႏုပညာရပ္တစ္ခု ဖန္တီးတဲ့အခါမွာ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ဖို႔ အမ်ားမကဲ့ရဲ႕ခံရဖို႔ လည္း လိုေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေခြးခံဆင္းတုေတာ္ကို မထုလုပ္ၾကတာျဖစ္တယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ က်န္းမာေရးေကာင္းရင္ တိရိစၦာန္ကို မစီးေကာင္းေပမယ့္ က်န္းမာေရးမေကာင္းရင္ေတာ့ တိရိစၦာန္အထီးကိုေတာ့ စီးေကာင္းတယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳထားခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ဘက္က လွည့္ေတြးေတြး အျပစ္မရွိပါဘူး။
ကိုယ္တုိင္က ဘုရားရွင္ကို အျပစ္တင္လိုေဇာေတြ မ်ားေနရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေျဖရွင္းခ်က္ေပးလဲ ေျပလည္သြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။
သူမ်ားေတြကေတာ့ မသိဘူး။ ဦးဇင္းကေတာ့ ဆင္ခံ ျမင္းခံ ဆင္းတုတာ္ေတြကို ျမင္တိုင္း ဆင္ဘ၀ ျမင္ဘ၀က အေလာင္းေတာ္ရဲ႕ ဥာဏ္ပညာ ဇြဲလံု႔လ ၀ိရိယေတြကို ျမင္ေယာင္လာၿပီး ဘုရားရွင္ကုိ ဆထက္တစ္ပိုး ပိုလို႔ပိုလို႔ ၾကည္ညိဳလာမိပါတယ္။
.....................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
အကုသိုလ္ကို အမွ်ေပးေ၀လို႔ ရပါသလား..
(ဦးဇင္းမုိးသုဘုရား ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ၿပီးေတာ့ ေသေသာသူအားရည္စူး၍ အမွ်ေပးၾကပါတယ္။ သတ္မွတ္ခ်က္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔ ကိုက္ညီရင္ ေသေသာသူက အမွ်ရၿပီးေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ခံစားရတယ္လုိ႔ မွတ္သားရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ တစ္ခုေတြးမိတာ ရွိပါတယ္။ အကုသိုလ္ကိုေကာ ကုသုိလ္လို အမွ်ေပးလို႔ ရပါသလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ သံသယကို ရွင္းလင္းေပးပါဘုရား)
ဒီေမးခြန္းကို အရင္က မိလိႏၵမင္းႀကီးက အရွင္နာဂေသနကို ေမးခဲ့ဘူးပါတယ္။ အရွင္နာဂေသနကလဲ အေျဖေပးခဲ့ပါတယ္။ မိလိႏၵာပဥွာပါဠိေတာ္ ပုဗၺေပတာသဒိသပဥွာမွာ ဖတ္ရႈ႕ႏိုင္ပါတယ္။
ဦးဇင္းအစက အရွင္နာဂေသနရဲ႕ အေျဖအတိုင္းပဲ ေျဖေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ စဥ္းစားပါေသးတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အရွင္နာဂေသနရဲ႕ အေျဖက က်ယ္၀န္းမ်ားျပား ရွည္လ်ားလြန္းေနတယ္။ အင္မတန္လဲ နက္နဲလြန္းလွတယ္။ ပညာရွင္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမးအေျဖမို႔ ဘာသာေရးလိုက္စားခါစ လူေတြအတြက္ နားလည္ႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတယ္။ စာရိုက္ရမွာလဲ မသက္သာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ေလးနဲ႔ပဲ ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။
ဦးဇင္းအေျဖကို သေဘာမက် မႏွစ္သက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ မိလိႏၵပဥွာပါဠိေတာ္ ပုေဗၺေပတာသဒိသပဥွာမွာပဲ ထပ္ၿပီး ဖတ္ၾကည့္လိုက္လို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။
အိတ္တစ္လံုးထဲကုိ ေရႊေငြေတြထည့္ၿပီး လူေတြကို လိုက္ေပးရင္ေတာ့ ယူၾကမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိတ္တစ္လံုးထဲကို ပုပ္သိုးနံေစာ္ေနတဲ့ မစင္ေတြ အျပည့္ထည့္ၿပီး လုိက္ေပးရင္ေတာ့ ဘယ္သူကမ်ား ယူမွာတဲ့လဲ။
အမွ်ေ၀တယ္ဆုိတာဟာ ေသလြန္သြားတဲ့သူ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႔ ပရဒတၱဴဇီ၀ိတၿပိတၱာမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းေသာဘ၀ကို ေရာက္ၿပီး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏိုင္ပါေစေတာ့လို႔ စိတ္ထားေကာင္းကေလးနဲ႔ ျပဳလုပ္ေပးၾကတာျဖစ္တယ္။
ဆင္းရဲေနတ့ဲသူကို ခ်မ္းသာလာေပးရင္ ယူခ်င္ေပမယ့္ ဆင္းရဲေနသူကို ပိုၿပီးဆင္းရဲသြားေအာင္ ဆင္းရဲေတြ ထပ္ၿပီး လာေပးရင္ ဘယ္သူကမ်ား ယူမွာတဲ့လဲ။ ေပးလို႔ရတာ မရတာေနာက္ထားပါ။ ကိုယ့္ကို ပိုၿပီး ဆင္းရဲသြားေစမယ့္ ဆင္းရဲကို ဘယ္သူက ယူခ်င္မွာတဲ့လဲ။
အမွ်ေ၀တယ္ဆိုတာ တစ္ဘက္က ယူမွရတာေလ။ ကုသုိလ္ကုိ အမွ်ေ၀ရင္ေတာင္မွ တစ္ဘက္က ယူမွရတာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ေနာ္။
ငါဆိုရင္ေကာ ငါ့ကို သူတစ္ပါးက ဆင္းရဲေတြလာေပးရင္ ငါ့မွာေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္လဲ အျပည့္အ၀ရွိေနရင္ ငါယူခ်င္ပါ့မလားဆုိတာကို အေလးအနက္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါ။
မိလိႏၵပဥွာမွာေတာ့ အရွင္နာဂေသနက အကုသုိလ္ကို အမွ်ေ၀လို႔ မရပါဘူးလို႔ ေျဖေပးထားပါတယ္။ ဆီကို မီးထြန္းလို႔ရေပမယ့္ ေရကို မီးထြန္းလို႔မရသလို ကုသုိလ္ကုိ အမွ်ေ၀လို႔ရေပမယ့္ အကုသိုလ္ကို အမွ်ေ၀လို႔ မရပါဘူးတဲ့။ အဲဒီလို ေျဖေပးထားပါတယ္။
မိလိႏၵပဥွာမွာေတာ့ မိလိႏၵမင္းႀကီးက ကတ္ကတ္သတ္သတ္ေမးၿပီး အရွင္နာဂေသနကလဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို ေျဖေပးထားပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ ျပည့္ျပည့္စံုစံု က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိခ်င္ရင္ေတာ့ မိလိႏၵပဥွာမွာပဲ ဖတ္ပါလု႔ိ တိုက္တြန္းပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ အေၾကာင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီေလာက္ပဲ ေျဖေပးႏိုင္ပါတယ္။
............................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
Sunday, January 8, 2012
ေန႔စြဲမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္
အေလာင္းေတာ္နတ္သားဟာ တုတိသာနတ္ျပည္မွ စုေတၿပိးလွ်င္ ကပိလ၀တ္ျပည္ႀကီး အရွင္သခင္`သုေဒၵါဒန´ မဟာရာဇာ၏ ေတာင္ညာစံမိဖုရားႀကီး `သီရိမဟာမာယာေဒ၀ီ´၏ ၀မ္းၾကာတိုက္၌ ဘိုးေတာ္အဥၥနမင္းၿဖိဳၾကြင္း သကၠရာဇ္(၆၇)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ ၾကာသပေတးေန႔ မိုးေသာက္ကာလ ပစၧိမယာမ္၌ သေႏၵတည္မူပါသည္။
(မယ္ေတာ္၏ ၀မ္းၾကာတိုက္၌ ရက္အားျဖင့္(၂၉၅)ရက္ လအားျဖင့္ (၁၀)လတိတိ အပိုအလိုမရွိ စံေတာ္မူပါသည္)
မဟာသကၠရာဇ္(၆၈)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔ ၀ိသာခါနကၡတ္ႏွင့္ စန္းလနတ္ယွဥ္စဥ္ ကပိလ၀တ္ျပည္ႏွင့္ ေဒ၀ဒဟျပည္တို႔အၾကား၌ရွိေသာ `လုမၹိနီ´သာေမာ အင္းၾကင္းေတာ၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူပါသည္။
(ဖြားျမင္ေသာအခါ၌ ``ေလာကသံုးပါးတြင္ ငါသည္အျမတ္ဆံုးျဖစ္၏။ ငါသည္ လူသံုးပါးတြင္ အႀကီးအကဲဆံုးျဖစ္၏။ ငါသည္ လူသံုးပါးတြင္ အခ်ီးမြမ္းအပ္ဆံုးျဖစ္။ ဤယၡဳေမြးဖြားျခင္းကား ေနာက္ဆံုးျဖစ္၏။ ငါအဖို႔ရာ တစ္ဖန္ဘ၀သစ္ ျပန္ျဖစ္ရျခင္း မရွိေတာ့ၿပီ´´ဟု ေျမာက္အရပ္သို႔ ဖ၀ါးခုႏွစ္လွမ္း ၾကြခ်ီးေတာ္မူၿပီး၍ ရဲ႕၀ံ့စြာေၾကြးေၾကာ္ေတာ္မူပါသည္။)
ဖြားျမင္ၿပီး၍ ငါးရက္ေျမာက္ေသာေန႔ (ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ငါးရက္ေန႔)၌ ေခါင္းေဆးျခင္းမဂၤလာ နာမည္ကင္ပြန္းတပ္မဂၤလာ အခမ္းအနားမ်ားျပဳလုပ္ပါသည္။
(ထိုေန႔က ရာမ ဓဇ လကၡဏ ေဇာတိမႏၱ ယည သုေဘာဇ သုယာမ ဟူေသာ ပုဏ္ဏား (၇)ေယာက္တို႔သည္ အေလာင္းေတာ္၏ လကၡဏာမ်ားကို ဖတ္ရႈ႕ၿပီး၍ ``လူ႔ေဘာင္ေနလွ်င္ စၾကၤာ၀ေတးမင္းျဖစ္၍ ရဟန္းေဘာင္ေနလွ်င္ ဘုရားစင္စစ္ ျဖစ္မယ္´´လို႔ နိမိတ္ဖတ္ေတာ္မူၿပီး ေကာ႑ညႏြယ္ဖြား `သုဒတၱ´မည္ေသာ ပုဏ္ဏားသည္ အေလာင္းေတာ္၏ လကၡဏာေတာ္ႀကီး(၃၂)ပါး လကၡဏာေတာ္ငယ္ (၈၀)တို႔ကို ေစ့ငုစြာၾကည့္ရႈ႕ၿပီး၍ ``ဘုရားစင္စစ္ ဧကနု္ျဖစ္မယ္´´လို႔ နိမိတ္ဖတ္ခဲ့ပါသည္)
``ေလာကသံုးပါးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူမည့္ အေၾကာင္းနိမိတ္ကို အစြဲျပဳကာ ပုဏ္ဏားရွစ္ေယာက္တို႔သည္ တညီတညႊတ္တည္း အေလာင္းေတာ္အား `သိဒၵတၳ´ဟူ၍ နာမည္ ကင္းပြန္တပ္ခဲ့ၾကပါသည္´´
ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္အတြက္ စိတ္ႀကိဳက္လက္ေရြးစင္ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း(၂၄၀)တို႔ကို အထိန္းေတာ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့ပါသည္။ ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကၽြးျခင္းအလုပ္ကိုေတာ့ မိေထြးေတာ္``မဟာပဇာပတိေဂါတမီ´´ ကိုယ္တိုင္တိုက္ေကၽြးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
အေလာင္းေတာ္သည္ (၇)ႏွစ္အရြယ္သို႔ေရာက္လာေသာအခါ အေလာင္းေတာ္မင္းသားအတြက္ သိၾကားမင္းသည္ မဂၤလာေရကန္ေတာ္ ႀကီးကို ျပည့္စံုစြာဖန္တီး၍ ဆက္သခဲ့ျပန္ပါသည္။
အေလာင္းေတာ္ (၁၆)ႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ၌ ဘံုကိုးဆင့္ရွိေသာ `ရမၼ´မည္ေသာ ေဆာင္းရာသီစံနန္းေတာ္၊ ဘံုငါးဆင့္ရွိေသာ `သုရမၼ´ မည္ေသာ ေႏြရာသီစံနန္းေတာ္၊ ဘံုခုႏွစ္ဆင့္ရွိေသာ `သုဘ´မည္ေသာ မိုးရာသီစံနန္းေတာ္ သံုးေဆာင္ကို ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးက ေဆာက္လုပ္ေပး၍ အေလာင္းေတာ္ကို စံစားေစခဲ့ပါသည္။
(သာကီ၀င္မင္းဆက္တို႔တြင္ ဤစံနန္းေတာ္သံုးေဆာင္တို႔ကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မခံစားခဲ့ၾကဘူးပါဘူး။ အေလာင္းေတာ္သည္ ပဌမဥိးဆံုး စံစားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္)
အေလာင္းေတာ္ဟာ စံနန္းေတာ္သံုးေဆာင္၌ ``ဘဒၵကစၥနာယေသာ္ဓရာဗိမၹာေဒ၀ီ´´ မင္းသမီးကို မိဖုရားေခါင္အရာထား၍ သာကီ၀င္မင္းသမီးေပါင္း ေလးေသာင္းနဲ႔စံေတာ္မူပါသည္။
(ယေသာ္ဓရာမွအပ က်န္မင္းသမီးမ်ားသည္ အၿခံအရံသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္၊ မင္းသမီးေပါင္းတစ္ေသာင္းသည္ ယေသာ္ဓရာကို အၿမဲခစားေနရၿပီး က်န္သံုးေသာင္းသည္ နန္းေတာ္တစ္ေဆာင္လွ်င္ တစ္ေသာင္းက်စီတာ၀န္ယူ၍ အၿမဲေနထိုင္ၾကရပါသည္)
ဤကဲ့သို႔ (၁၃)ႏွစ္ၾကာ နတ္စည္းစိမ္ႏွင့္တူေသာ မင္းစည္းစိမ္ကို ခံစား၍ မဟာသကၠရာဇ္(၉၆)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔၌ ``သူေသနိမိတ္´´ ကိုလည္းေကာင္း၊
ထိုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔၌ ``သူနာနိမိတ္´´ ကိုလည္းေကာင္း
ထိုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔၌ ``သူေသနိမိတ္´´ကိုလည္းေကာင္း
မဟာသကၠရာဇ္(၉၇)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔၌ ``ရဟန္းနိမိတ္´´ကိုလည္းေကာင္း အသီးသီးျမင္ေတာ္မူပါသည္။
(နိမိတ္ႀကီးေလးပါးကို တစ္ေန႔ထဲျမင္ျခင္းမဟုတ္ပါ၊ ေလးလတစ္ႀကိမ္ ျမင္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္)
ရဟန္းနိမိတ္ျမင္ေတာ္မူေသာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွာပဲ ယေသာ္ဓရာမိဖုရားမွ သားေတာ္ရာဟုလာမင္းသားေလးကို ဖြားျမင္ေတာ္မူပါသည္။
သားေတာ္ကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ``ရာဟုလာ´´ဟု နာမည္ေပးေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၉၇)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ တနလၤာေန႔ညဥ့္ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ (အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မိဖုရားနဲ႔သားေတာ္ေလးကို ၾကည့္ေတာ္မူၿပီး) ဖြားဖက္ေတာ္ ``ဆႏၵ´´အမတ္ကို ေနာက္ေတာ္ပါေခၚ၍ ``က႑က´´ျမင္းေတာ္ကိုစီး၍ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
`အေနာ္မာ´ျမစ္ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဆံေတာ္ကိုပယ္၍ ရဟန္းျပဳေတာ္မူပါသည္။
(လမ္းခရီးကိုေရွ႕မွပိတ္၍ မာရ္နတ္သည္ `မင္းသားသည္ ဒီေန႔မွစၿပီးေရတြက္လွ်င္ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ စၾကာၤမင္းအျဖစ္ ေရာက္ေတာ္မူပါလိမ့္မည္ ေတာမထြက္ပါႏွင့္´ ဟု လာတားပါေသးသည္)
ရဟန္းျပဳေတာ္မူၿပီးေသာ အေလာင္းေတာ္ကို ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅)ရက္ေန႔၌ `ဗိမၹိသာရ´မင္းႀကီးမွ `ပ႑၀´ေတာင္ထိပ္၌ သူပိုင္ဆိုင္ေသာ တိုင္းျပည္(အဂၤတိုင္းႏွင့္ မဂဓတိုင္းႏွစ္ခု) အာဏာ စည္းစိမ္ စစ္တပ္တို႔ကို အေလာင္းေတာ္အား လႈဳေတာ္မူပါသည္။ အေလာင္းေတာ္က လကၡံေတာ္မမူခဲ့ပါဘူး။ ဒီအခါမွာ မင္းႀကီးက ဘုရားျဖစ္လွ်င္ သူ႔တိုင္းျပည္ကို ပဌမဦးဆံုးၾကြေပးဖို႔ ပင့္ဖိတ္လိုက္ပါသည္။
ဒုကၠရစရိယာက်င့္ၿပီး (၆)ႏွစ္အၾကာ မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ ကဆုန္လဆန္း(၁)ရက္ေန႔၌ `အတၱကိလမထ´အက်င့္ကို ပယ္စြန္႔ေတာ္မူပါသည္။
ကဆုန္လဆန္း (၁၄)ရက္ညဥ့္၌ ``အိပ္မက္ႀကီးငါးပါး´´ကို မက္ေတာ္မူပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အတိတ္နိမိတ္ေကာက္ေတာ္မူပါသည္။
ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၵဟူးေန႔မနက္ခင္း၌ ``အဇပါလ´´ေညာင္ပင္၏ေအာက္၌ ``သုဇာတာ´´သူေဌးကေတာ္ လႈဳဒါန္းအပ္ေသာ တစ္သိန္းတန္ေရႊခြက္ႏွင့္ ထည့္ထားအပ္ေသာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ေရႊခြက္ႏွင့္တကြ ခံယူရရွိေတာ္မူပါသည္။
ႏို႔ဃနာဆြမ္းကိုဘုဥ္းေပးၿပီးေသာအခါ၌ အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ေရႊခြက္ကို ``ေနရဥၥရာ´´ျမစ္၌ ေမွ်ာေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၵဟူးေန႔ ေနမ၀င္မီပင္ ``ေဒ၀ပုတၱမာရ္´´ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ထိုေန႔ ညဥ့္ဦးယံ၀ယ္ ``ပုေဗၹနိ၀ါသႏုႆတိဥာဏ္´´ မိုးေသာက္ယံ၀ယ္ ``အာသ၀ကၡယဥာဏ္´´တည္းဟူေသာ ``၀ိဇၹာဥာဏ္´´သံုးပါးတို႔ကို ရေတာ္မူ၍ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ မိုးေသာက္ယံတြင္ ``သဗၹညဳတဥာဏ္ေတာ္´´ကို ရရွိေတာ္မူကာ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔ မနက္ခင္းအခ်ိန္အခါ၀ယ္ ``အေနကဇာတိသံသာရံ´´ စေသာ ဥဒါန္းေတာ္ကို ေအာင္ျမင္ခံ့ညားစြာနဲ႔ က်ဴးရင့္ေတာ္မူလုိက္ပါသည္။
သတၱ႒ာနစံေတာ္မူၿပီး၍ ၀ါဆိုလဆန္း(၅) ရက္ ဗုဒၵဟူးေန႔တြင္ ``ၾကဇုသီး´´ ၀မ္းႏႈတ္ေဆးဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ``တပုႆ´´(ေနာင္ေတာ္) ``ဘလႅိက´´(ညီေတာ္) တို႔၏ ``မုန္႔ၾကြပ္က်စ္ႏွင့္ ပ်ားဆုပ္မုန္႔´´တို႔ကို အလႈဳခံေတာ္မူပါသည္။ ``ေဒြ၀ါစိကသရဏဂံု´´ခံယူၿပီးေသာ ညီေနာင္ႏွစ္ဦးကို လက္ယာဘက္လက္ေတာ္ျဖင့္ ``ဆံေတာ္´´တို႔ကို ခ်ီးျမင့္ေတာ္မူပါသည္။
(အဲဒီဆံေတာ္မ်ားသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္တြင္ ယခုထိတိုင္ သီးတင္းသံုးေနေတာ္မူဆဲဟု ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း မေထရ္ႀကီးတို႔ထံမွ ေျပာၾကားခဲ့သည္ကို မွတ္သားခဲ့ဘူးပါသည္)
၀ါဆိုလဆန္း (၆)ရက္ ၾကာသပေတးေန႔ မနက္ခင္း၌ လင္းလြန္းပင္ရင္းမွ အဇပါလေညာင္ပင္ရင္းသို႔ တစ္ဖန္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ ေညာင္ပင္ရင္း၌ ထိုင္ေတာ္မူ၍ ``တရားမေဟာေတာ့´´ဟု ႀကံေတာ္မူပါသည္။ ``သဟမၹတိ´´ျဗဟၼာႀကီးမွ တရားေဟာပါရန္ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားေတာ္မူပါသည္။
၀ါဆိုလဆန္း(၁၄)ရက္ေန႔အထိ ေဗာဓိကုန္းအနီးပတ္၀န္းက်င္၌ အလိုရွိတိုင္း သီတင္းသံုးေတာ္မူၿပီး၍ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ မနက္ခင္းေစာေစာမွာ ပဥၥ၀ဂၢီတို႔ကို တရားဦးေဟာရန္ မိဂါ၀ုန္ေတာသို႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၌ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူပါသည္။
``မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ စေနေန႔ညေနခ်မ္းအခ်ိန္ အေနာက္အရပ္သို႔ အေရာင္အ၀ါတို႔ျဖင့္ေတာက္ပစြာ ေနမင္းသည္၀င္ေနဆဲ အေရွကအရပ္က ေတာက္ပေသာအေရာင္အ၀ါတို႔ျဖင့္ လမင္းသည္ထြက္လာဆဲအခ်ိန္တြင္ `ေဒြေမ ဘိကၡေ၀ အႏၱာ´ အစခ်ီေသာ `ဓမၼစကၠပ၀တၱနသုတၱန္´ကို တရားဥိးေဟာၾကားေသာ ဘုရားရွင္၏ အသံေတာ္သည္ ကမၻာေလာကအႏွံ႕အျပားသို႔ စတင္ျဖန္႔က်က္လိုက္ပါေတာ့သည္´´
(သာယာေအးခ်မ္းလွေသာ ညေနခ်မ္း၀ယ္ လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏အၾကား၀ယ္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာထိုင္ေတာ္မူ၍ ဓမၼစၾကၤာတရားေဟာေနဟန္ကို ဦးဇင္းစာေရးေနရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲကေနမွန္းေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳၿပိး ၾကည္ႏူးလြန္းလို႔ ၾကက္သီးမ်ား တစ္ျဖန္းျဖန္းထသြားမိပါသည္)
၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅)ရက္ေန႔၌ ``အနတၱလကၡဏသုတၱန္´´ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္(၇)ရက္ေန႔၌ ``အရွင္နာလက´´အား ``ေမာေနယ်´´အက်င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ``ပဌမဆံုးေသာ၀ါကို´´ မိဂဒါ၀ုန္ေတာ၌ ၀ါဆိုေတာ္မူပါသည္။ ၀ါကၽြတ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳၿပိးလွ်င္ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွ ဥရုေ၀လေတာသို႔ ၾကြေတာ္မူၿပီး (၃)လပတ္လံုး သီးတင္းသံုးေတာ္မူၿပီး တန္ခိုးျပာဋိဟာေပါငး္(၃၅၁၆)မ်ိဳးတို႔ကို ျပေတာ္မူၿပိး ဥရုေ၀လစေသာ ရေသ့တစ္ေထာင္ကို ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူပါသည္။
ျပာသိုလျပည့္ေန႔တြင္ ရဟႏၱာတစ္ေထာင္ၿခံရံကာ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ၾကြကာ ႏွစ္လပတ္လံုး သီတင္းသံုးေတာ္မူပါသည္။
(ဗိမၹိသာရမင္းႀကိး၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ပဌမဆံုးၾကြျခင္းျဖစ္သည္)
ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ မင္းႀကိးမွ ``ေ၀ဠဳ၀န္´´ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကို လႈဳဒါန္းပါသည္။
ထိုေန႔မွာပဲ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္မွ ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးက သတင္းစကားၾကားကာ အမတ္တစ္ေထာင္ကို ဘုရားရွင္ေနျပည္ေတာ္ သို႔ ၾကြေတာ္မူလာရန္ အပင့္လႊတ္လိုက္ပါသည္။
ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္(၂)ရက္ေန႔၌ ``တိေရာကုဋၬသုတၱန္´´ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
တပိုတြဲလျပည့္ေန႔၌ ဧဟိဘိကၡဳ ဆဠဘိညျဖစ္ေတာ္မူေသာ ရဟႏၱာေပါင္း (၁၂၅၀)တို႔ကို ``ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္´´ျပေတာ္မူၿပီး ``အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႔ကို `အဂၢသာ၀က´ ရာထူး အပ္ႏွင္းေတာ္မူပါသည္။
တေပါင္းလျပည့္ေန႔၌ ``အရွင္ကာဠဳဒါယီ´´မေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၾကြေတာ္မူရန္ ``အဂၤါရိေနာ ဒါနိ ဒုမာ ဘဒေႏၱ´´စေသာ ဂါထာေျခာက္ဆယ္တို႔ျဖင့္ ပင့္ေလွ်ာက္ေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔တြင္ ရာဇၿဂိဳဟ္မွ ကပိလ၀တ္သို႔ စတင္ထြက္ခြါေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၄)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူပါသည္။
(ရာဇၿဂိဳဟ္ႏွင့္ ကပိလ၀တ္တို႔သည္ ယူဇနာေပါင္း(၆၀)ေ၀းကြာပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္ယူဇနာႏႈန္းျဖင့္ ၾကြေတာ္မူရာ ႏွစ္လၾကာမွ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္ပါသည္)
အဲဒီေန႔မွာပဲ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားရဲ႕ သန္မာလွေသာ မာနကိုခ်ိဳးႏွိမ္ဖို႔ရန္ ေရမီးအစံုစံု တန္းခိုးျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မူပါသည္။
တန္ခိုးျပာဋိဟာျပေနစဥ္ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္မွ ရဟႏၱာငါးရာႏွင့္ ၾကြလာေတာ္မူၿပီး ဘုရားရွင္အား ``ဗုဒၵ၀င္´´ (ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္) ေဒသနာေတာ္ ေဟာပါရန္ေတာင္းပန္သည့္အတြက္ ``ကေပၹစ သတသဟေႆ´´ အစရွိေသာ ဂါထာေပါင္း(၉၅၁)ဂါထာျဖင့္ ဗုဒၵ၀င္ကို ေဟာေတာ္မူပါသည္။
ေဒသနာေတာ္အဆံုး၌ ``ေပါကၡရ၀ႆမိုးႀကီး´´ ရြာသြန္းလိုက္ပါေတာ့သတည္း။ (ပထမပိုင္း ၿပီးၿပီ)
(ဒုတိယပိုင္း)
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၄)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္(၂)ရက္ေန႔ ဘုရားရွင္သည္ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္မွာ ပဌမဦးဆံုးအျဖစ္ (ဘုရားရွင္အစဥ္အဆက္တို႔၏ ဓမၼတာကို မစြန္႔ေသာအားျဖင့္) ဆြမ္းခံလွည့္လည္ေတာ္မူပါသည္။
ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့ဘုရားရွင္ကို ယေသာ္ဓရာမိဖုရားဟာ ေလေသာက္ျပတင္းမွ ျမင္ၿပီး ``နရသီဟ(၁၀)´´ဂါထာျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ ရူပကာယ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ေဖာ္က်ဴးျမြက္ဆိုလိုက္ပါေတ့တယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲ သားေတာ္ရာဟုလာမင္းသားေလးသည္ ဖခည္းေတာ္ဘုရားရွင္ကို ပဌမဆံုးအႀကိမ္ ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရပါသည္။
(ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့ ဘုရားရွင္ကို ယေသာ္ဓရာမိဖုရားမွ အဲဒီေရွ႕ဆံုးကသူဟာ သင့္ဖခည္းမည္းေတာ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာျပတာပါ)
ဒီေန႔မွာပဲ ခမည္းေတာ္ သုေဒၵါဒနမင္းႀကီး ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အဆင့္ဆင့္တည္ၿပီး မိေထြးေတာ္ေဂါတမီသည္ ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ပါသည္။ တစ္ဖန္ ဒီေန႔မွာပဲ ယေသာ္ဓရာ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ကို ေဖာ္က်ဴးေသာအားျဖင့္ ``စႏၵကိႏၷရီဇာတ္ေတာ္´´ ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၃)ရက္ေန႔၌ ညီေတာ္နႏၵမင္းသားကို ရဟန္းျပဳေပး၍ လျပည့္ေက်ာ္(၇)ရက္ေန႔၌ အေမြးေတာင္းလာေသာ သားေတာ္ရာဟုလာမင္းသားေလးကို ရွင္သာမေဏျပဳေပးလိုက္ပါသည္။
(ဘုရားရွင္၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔သည္ အေဖဘက္မွ ရွစ္ေသာင္း အေမဘက္မွ ရွစ္ေသာင္း ေပါင္း တစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္းရွိပါသည္။)
ဘုရားရွင္သည္ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္မွ ျပန္ၾကြ၍ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းတုိက္၌ ဒုတိယ၀ါဆိုေတာ္မူပါသည္။ ဤ၀ါေတာ္အတြင္းမွာပဲ သာကီ၀င္မင္းသာ(၆)ေယာက္မွ အရွင္ဘဒၵိယသည္ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူပါသည္။
ဤဒုတိယ၀ါေတာ္အတြင္းမွာပဲ သားေတာ္ရာဟုလာအား ``အမၹလ႒ိကရာဟုေလာ၀ါဒသုတၱန္´´ကို ေဟာေတာ္မူပါသည္။
တစ္ခါ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးႏွင့္လည္း ဤဒုတိယ၀ါဆိုၿပီးေသာ (၀ါကၽြတ္ေသာအခ်ိန္ေလာက္) ႏွစ္မွာပင္ ေတြ႔ေတာ္မူ၍ ``သာမုကၠံသိက´´ေဒသနာေတာ္ေဟာၾကားရာ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္.......
(၁)ပဌမ၀ါေတာ္ကို မိဂဒါ၀ုန္ေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၂. ၃. ၄ )ဒုတိယ တတိယ စတုတၳ၀ါေတာ္တို႔ကို ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၅) ပဥၥမ၀ါေတာ္ကို မဟာ၀ုန္ေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၆) ဆ႒မ၀ါေတာ္ကို မကုဠခ်ယားေတာ၌လည္းေကာင္း (အညာမွာ ခေရပင္ကို ခ်ယားပင္ဟုေခၚဆိုၾကပါသည္)
(၇) သတၱမ၀ါေတာ္ကို (မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ နတ္သားအား ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္) အဘိဓမၼာတရားေတာ္ေဟာၾကားရင္း တာ၀တိသာနတ္ျပည္၌ လည္းေကာင္း
(၈) အ႒မ၀ါေတာ္ကို သုသုမာရဂိရျပည္ ပဲစင္းငံုေဘးမဲ့ေတာ၌လည္းေကာင္း
(၉) န၀မ၀ါေတာ္ကို ေကာသမၹီျပည္ ေဃာသိတာရံုေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၁၀) ဒသမ၀ါေတာ္ကို (ပါလိေလယ်ကဆင္းမင္း၏ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမႈကို ခံယူေတာ္မူ၍) ပါလိေလယ်ကေတာအုပ္၌လည္းေကာင္း
(၁၁) ဧကာဒသမ၀ါေတာ္ကို နာဠပုဏ္ဏားရြာ နာဠိကာရံုေက်ာင္းတုိက္၌လည္းေကာင္း
(၁၂) ဒြါဒသမ၀ါေတာ္ကို ေ၀ရဥၹာျပည္ တမာပင္၏အနီး၌လည္းေကာင္း
(၁၃) ေတရသမ၀ါေတာ္ကို စာလီယျပည္ ဇႏၱဳရြာ စာလီယေတာင္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၁၄) စုဒၵမ၀ါေတာ္ကို ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၁၅) ပႏၷရသမ၀ါေတာ္ကို သကၠတိုင္း ကပိလ၀တ္၌လည္းေကာင္း (ဘုရားရွင္သည္ ပဌမအႀကိမ္ ကပိလ၀တ္ၾကြေတာ္မူခဲ့စဥ္က ၀ါမဆိုခဲ့ပါ)
(၁၆) ေသာဠသမ၀ါေတာ္ကို အာဠာ၀ီျပည္ အဂၢါဠ၀နတ္ကြန္း၌လည္းေကာင္း
(၁၇) သတၱရသမ၀ါေတာ္ကို ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၁၈. ၁၉) အ႒ာရသမ၀ါေတာ္ႏွင့္ ဧကူန၀ီသတိမ၀ါေတာ္ ႏွစ္၀ါဆက္တိုက္ကို စာလီယေတာင္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၂၀) ၀ီသတိမ၀ါေတာ္ကို ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(ဤကား ပဌမေဗာဓိအတြင္း အနိဗဒၵ(အၿမဲမရွိေသာ) ၀ါဆိုေတာ္မူရာ ဌာနမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္)
ထိုေနာင္ (၂၁-၄၄) အထိ ၀ါေတာ္မ်ားကို ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိျပည္၌ရွိေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ ပုဗၹာရံုေက်ာင္းေတာ္တို႔၌ အၿမဲသီးတင္းသံုး၍ ၀ါကပ္ေတာ္မူပါသည္။
(ဘုရားရွင္သည္ ေခ်ခၽြတ္ထိုက္သည့္ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါမ်ားရာေဒသတို႔၌ ၀ါဆို၀ါကပ္ျပဳေတာ္မူပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ၀ါဆိုရာအရပ္၌ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေနမွစ၍ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ ေလးလပတ္လံုးသီးတင္းသံုး၍ က်န္ရွစ္လပတ္လံုး ေ၀ေနယ်တို႔အ က်ိဳးငွါ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူပါသည္။
သကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္၌ ပဌမ၀ါ သကၠရာဇ္ (၁၀၄)ခုႏွစ္၌ ဒုတိယ၀ါ စသည္ျဖင့္ သကၠရာဇ္ႏွင့္၀ါေတာ္တို႔ကို အစဥ္အတိုင္းသိေတာ္မူၾကပါ)
ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း(၄၄)ႏွစ္ကာလပတ္လံုး ေ၀ေနယ်တို႔အား မေနမနားတရားေရေအး အၿမိဳက္ေဆးတိုက္ေကၽြးေတာ္မူပါသည္။ (ဒုတိယပိုင္းၿပီးၿပီ)
(တတိယပိုင္း)
ဘုရားရွင္သည္ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါတို႔ကိုေခ်ခၽြတ္ရင္း ေ၀သာလီျပည္အနီး၌ရွိေသာ ေ၀ဠဳ၀ရြာငယ္ေလးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေတာ္မူ လာခဲ့ပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၄၇)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ေလာက္တြင္ ရဟန္းေတာ္တို႔အား ေ၀သာလီျပည္အနီးရွိ အသိမိတ္ေဆြရဟန္းမ်ားရွိေသာ ေက်ာင္းတိုက္တို႔၌ သြားေရာက္၀ါဆိုခိုင္းေတာ္မူပါသည္။
(ေ၀ဠဳ၀ရြာဟာ ရြာငယ္ေလးမို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ဆြမ္းအလံုအေလာက္မရရွိႏိုင္လို႔ပါ)
၀ါဆိုၿပီးမၾကာခင္မွာပင္ (ဆယ္ရက္အတြင္းေလာက္) ဘုရားရွင္အားခ်က္ျခင္း ပရိနိဗာန္စံေလာက္တဲ့ ေ၀ဒနာဆိုးႀကီးျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။ ထိုေ၀ဒနာအား ဖလသမာပါတ္၀င္စား၍ (၁၀)လအတြင္း တဖန္ျပန္မျဖစ္ပါေစသား ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ တားျမစ္ေတာ္မူပါသည္။
(အက်ယ္သိလိုက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ မဟာဗုဒၵ၀င္ေတာ္ႀကီး ပဥၥမတြဲ စာမ်က္ႏ်ာ-၃၀၉တြင္ ဖတ္ရႈ႕ႏိုင္ပါသည္။)
ဘုရားရွင္သည္ ၀ါကၽြတ္လွ်င္ သာ၀တၳိၿမဳိ႕သို႔ တစ္ဖန္ျပန္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း (၈)ရက္ေန႔ေလာက္တြင္ သာ၀တၳိသို႔ ေရာက္ေတာ္မူပါသည္။
အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ မိမိ၏အသက္ကိုဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ ခုႏွစ္ရက္သာက်န္ေတာ့ေၾကာင္း သိေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္အားခြင့္ပန္ကာ မိမိေမြးဖြားရာဇာတိျဖစ္ေသာ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္နယ္ နာဠကရြာသို႔ (၇)ရက္ျဖင့္ အေရာက္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ မယ္ေတာ္ႀကီးအား ေသာတာပန္တည္ေစေတာ္မူကာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္၌ ပရိနိဗာန္ျပဳေတာ္မူပါသည္။
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ကၠသိဂိလိေတာင္ယံ ကာဠသိယာေက်ာက္ဖ်ာထက္၌ တန္ေဆာင္မုန္းလကြယ္ေန႔တြင္ ပရိနိဗာန္စံ၀င္ေတာ္မူပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္၌ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၌ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူပါသည္။ ထိုႏွစ္ တပိုတြဲလဆန္း (၁)ရက္ေန႔၌ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါး ရဟန္းျပဳၾက၍ လဆန္း(၇)ရက္ေန႔၌ အရွင္ေမာဂၢလာန္ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူ၍ လျပည့္ေန႔၌ အရွင္သာရိပုတၱရာ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူရာ ဘုရားရွင္ (၄၅)၀ါရၿပီးသည္ျဖစ္ရာ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးသည္လည္း (၄၄)၀ါဆီ ရၿပီးျဖစ္ၾကပါသည္။
ဘုရားရွင္သည္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔၌ ေ၀သာလီျပည္ စာပါလေစတီ၌ အရွင္အာနႏၵာအား ပရိနိဗာန္စံ၀င္ေတာ့မည့္ အရိပ္နိမိတ္မ်ား သံုးႀကိမ္သံုးခါျပေတာ္မူပါသည္။
(သို႔ေသာ္ မာရ္နတ္၏ေႏွာက္ယွက္လွည့္ျဖားျခင္းကို ခံထားရေသာေၾကာင့္ အရွင္အာနႏၵာသည္ မရိပ္မိခဲ့ပါ)
မၾကာခင္ (အရွင္အာနႏၵာ ဘုရားေရွ႕မွထြက္သြားၿပိး မၾကာေသာအခ်ိန္ေလးမွာ) မာရ္နတ္သည္ ဘုရားရွင္ပရိနိဗာန္စံ၀င္ဖို႔ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ မာရ္နတ္ျပန္သြားၿပီးမၾကာခင္မွာ အာယုသခါၤရလႊတ္ေတာ္မူပါသည္။
လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ေ၀သာလီျပည္ကို ေနာက္ဆံုးၾကည့္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၄၈)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ အဂါၤေန႔နံနက္ခင္းတြင္ ပါ၀ါျပည္ စုႏၵေရႊပန္းထိမ္သည္၏ သူကရမဒၵ၀မည္ေသာ ဆြမ္းကိုဘုဥ္းေပးေတာ္မူပါသည္။
(ဤဆြမ္းကား ဘုရားရွင္ေနာက္ဆံုးဘုဥ္းေပးေတာ္မူေသာ ဆြမ္းျဖစ္ပါသည္။ ဤမွေနာက္၌ ပရိနိဗာန္စံ၀င္သည့္တိုင္ေအာင္ ဆြမ္းမဘုဥ္းေပးေတာပါ)
ဘုရားရွင္သည္စုႏၵေရႊပန္းထိမ္သည္၏ ဆြမ္းကိုဘုဥ္းေပးၿပီးေသာအခါ ကုသိနာရံုျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူပါသည္။ လမ္းခရီးအၾကား၌ ပုကၠဳသ-မလႅမင္းသားသည္လႈဳအပ္ေသာ သကၤန္းကိုလႈဳခံရရွိေတာ္မူပါသည္။(ဤသကၤန္းကို ၀တ္ရံုျခင္းသည္ ဘုရားရွင္၏ ေနာက္ဆံုးတင့္တယ္ စံပါယ္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါသည္)
ဘုရားရွင္သည္ ကကုဓာျမစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေရခ်ိဳးေတာ္မူပါသည္။ (ဘုရားရွင္၏ ေနာက္ဆံုးေရခ်ိဳးျခင္းျဖစ္ပါသည္)
ဘုရားရွင္၏ ေရသႏုပ္ေတာ္လွန္းၿပီးျပန္လာေသာ အရွင္အာနႏၵအား ``ခ်စ္သားအာနႏၵာ `တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ အခ်င္းစုႏၵ သင္၏ဆြမ္းကို ေနာက္ဆံုးဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗာန္ျပဳေတာ္မူရသည္ သင့္အား လာဘ္မေကာင္းေလစြ အရမေတာ္မေလစြ ´ ဟုေျပာၾကားၾကလွ်င္ စုႏၵသည္ႏွလံုးမသာမယာျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္ခ်စ္သားသည္ ထိုအခါ၌ ဤကဲ့သို႔ တရားေဟာပါဟု နည္းလမ္းေပးေတာ္မူပါသည္။
ဤသို႔လွ်င္ (ညေနေစာင္းေလာက္) ကုသိနာရံုျပည္ အင္ၾကင္းေတာ၌ ေရာက္ေတာ္မူလာေသာ ဘုရားရွင္သည္---
သံေ၀ဇနိယေလးဌာနတို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
အရွင္အာနႏၵာေမးေလွ်ာက္ေသာ အေသးစိတ္ေမးခြန္းတို႔ကို ေျဖၾကားေတာ္မူျခင္း
ေစတီတည္ထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
မဟာသုဒႆနသုတၱန္ေတာ္ႀကီးကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
အရွင္အာနႏၵာ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားႏွင္ အံ့ဖြယ္ဂုဏ္ေလးပါးကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
သုဘဒၵပရဗိုဇ္အား ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူျခင္း
ေနာက္ဆံုးၾသ၀ါဒေတာ္ျမြက္ၾကားေတာ္မူျခင္းစေသာ လုပ္ငန္းေပါငး္မ်ားစြာကို ပရိနိဗာန္မျပဳခင္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ အံ့မခန္းလုပ္ေဆာင္ေတာ္မူပါသည္။
ဘုရားရွင္သည္ ``ရဟန္းတို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္း၏စိတ္၀ယ္ `ဘုရားဟုတ္ေလသေလာ ဘုရားမဟုတ္ေလသေလာ
တရားေကာင္း ဟုတ္ေလသေလာ တရားေကာင္းမဟုတ္ေလသေလာ
သံဃာစစ္ဟုတ္ေလသေလာ မဟုတ္ေလသေလာ
နိဗာန္ေရာက္ေၾကာင္းမဂ္အစစ္ ဟုတ္ေလသေလာ မဟုတ္ေလသေလာ´ ဟု ဘုရား၌ျဖစ္ေစ တရား၌ျဖစ္ေစ သံဃာ၌ျဖစ္ေစ အက်င့္၌ျဖစ္ေစ မဂ္၌ျဖစ္ေစ ယံုမွားသံသယရွိေနလွ်င္ ေမးျမန္းၾကေလာ့ `ဘုရားရွင္ကို ငါတို႔မိလိုက္ပါရဲ႕နဲ႔ မေမးရဲလို႔ မေမးလိုက္ရဘူးလို႔ သင္ခ်စ္သားတို႔အား ေနာင္တတစ္ဖန္ပူပန္ျခင္းမျဖစ္ရေအာင္ ေမးၾကေလာ့´´ ဟု သံုးႀကိမ္သံုးခါ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါသည္။ ရဟန္းေတာ္အားလံုးသည္ ဆိတ္ဆိတ္သာေနေတာ္မူၾကပါသည္။
ဒီအခါမွာဘုရားရွင္က ``သင္တို႔သည္ ငါတို႔ကား ဘုရားရွင္၏တပည့္သားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ငါတို႔၏ ပစၥည္းေလးပါးတို႔သည္ ဘုရားရွင္၏ ဥစၥာတို႔သည္ျဖစ္ၾကသည္ စသျဖင့္ေတြးၿပီး ဘုရား၌ရိုေသျခင္းေၾကာင့္ မေမးရဲၾကဘူးဆိုရင္ အနားမွာရွိတဲ့ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကို ေမးၾကပါ´´ လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူျပန္ပါသည္။
(ဘုရားရွင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ကား ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူပါေပစြတကား)
ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ေနာက္ဆံုးၾသ၀ါဒမ်ားမိန္႔ၾကားေတာ္မူကာ ``မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရားျဖင့္ သင္ခ်စ္သားတို႔ ေနထိုင္ၾကေလာ့´´ဟု ေနာက္ဆံုးရဲ႕ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ၾသ၀ါဒေတာ္ကိုမိန္႔ၾကားေတာ္မူကာ ``မဟာသကၠရာဇ္ (၁၄၈)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ အဂါ္ေန႔ညဥ့္သန္းလြဲ ပစၧိမယံ၌ မလႅတိုင္း ကုသိနာရံုျပည္ အနီး အင္းၾကင္းေတာ၌ ပရိနိဗာန္စံ၀င္ေတာ္မူ ခဲ့ပါသည္။
..............................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
(စာစီစာရိုက္ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ခင္ လြန္ခဲ့ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က စာရိုက္ခဲ့တဲ့ပို႔စ္မုိ႔ တခ်ိဳ႕စာလံုးေပါင္းေတြ မွားေနပါတယ္။ အခ်ိန္ရမွ ျပန္ျပင္ေပးပါမယ္)
ဆက္လက္ဖတ္ရွဴရန္ »
(မယ္ေတာ္၏ ၀မ္းၾကာတိုက္၌ ရက္အားျဖင့္(၂၉၅)ရက္ လအားျဖင့္ (၁၀)လတိတိ အပိုအလိုမရွိ စံေတာ္မူပါသည္)
မဟာသကၠရာဇ္(၆၈)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔ ၀ိသာခါနကၡတ္ႏွင့္ စန္းလနတ္ယွဥ္စဥ္ ကပိလ၀တ္ျပည္ႏွင့္ ေဒ၀ဒဟျပည္တို႔အၾကား၌ရွိေသာ `လုမၹိနီ´သာေမာ အင္းၾကင္းေတာ၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူပါသည္။
(ဖြားျမင္ေသာအခါ၌ ``ေလာကသံုးပါးတြင္ ငါသည္အျမတ္ဆံုးျဖစ္၏။ ငါသည္ လူသံုးပါးတြင္ အႀကီးအကဲဆံုးျဖစ္၏။ ငါသည္ လူသံုးပါးတြင္ အခ်ီးမြမ္းအပ္ဆံုးျဖစ္။ ဤယၡဳေမြးဖြားျခင္းကား ေနာက္ဆံုးျဖစ္၏။ ငါအဖို႔ရာ တစ္ဖန္ဘ၀သစ္ ျပန္ျဖစ္ရျခင္း မရွိေတာ့ၿပီ´´ဟု ေျမာက္အရပ္သို႔ ဖ၀ါးခုႏွစ္လွမ္း ၾကြခ်ီးေတာ္မူၿပီး၍ ရဲ႕၀ံ့စြာေၾကြးေၾကာ္ေတာ္မူပါသည္။)
ဖြားျမင္ၿပီး၍ ငါးရက္ေျမာက္ေသာေန႔ (ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ငါးရက္ေန႔)၌ ေခါင္းေဆးျခင္းမဂၤလာ နာမည္ကင္ပြန္းတပ္မဂၤလာ အခမ္းအနားမ်ားျပဳလုပ္ပါသည္။
(ထိုေန႔က ရာမ ဓဇ လကၡဏ ေဇာတိမႏၱ ယည သုေဘာဇ သုယာမ ဟူေသာ ပုဏ္ဏား (၇)ေယာက္တို႔သည္ အေလာင္းေတာ္၏ လကၡဏာမ်ားကို ဖတ္ရႈ႕ၿပီး၍ ``လူ႔ေဘာင္ေနလွ်င္ စၾကၤာ၀ေတးမင္းျဖစ္၍ ရဟန္းေဘာင္ေနလွ်င္ ဘုရားစင္စစ္ ျဖစ္မယ္´´လို႔ နိမိတ္ဖတ္ေတာ္မူၿပီး ေကာ႑ညႏြယ္ဖြား `သုဒတၱ´မည္ေသာ ပုဏ္ဏားသည္ အေလာင္းေတာ္၏ လကၡဏာေတာ္ႀကီး(၃၂)ပါး လကၡဏာေတာ္ငယ္ (၈၀)တို႔ကို ေစ့ငုစြာၾကည့္ရႈ႕ၿပီး၍ ``ဘုရားစင္စစ္ ဧကနု္ျဖစ္မယ္´´လို႔ နိမိတ္ဖတ္ခဲ့ပါသည္)
``ေလာကသံုးပါးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ၿပီးစီးေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူမည့္ အေၾကာင္းနိမိတ္ကို အစြဲျပဳကာ ပုဏ္ဏားရွစ္ေယာက္တို႔သည္ တညီတညႊတ္တည္း အေလာင္းေတာ္အား `သိဒၵတၳ´ဟူ၍ နာမည္ ကင္းပြန္တပ္ခဲ့ၾကပါသည္´´
ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္အတြက္ စိတ္ႀကိဳက္လက္ေရြးစင္ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း(၂၄၀)တို႔ကို အထိန္းေတာ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့ပါသည္။ ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကၽြးျခင္းအလုပ္ကိုေတာ့ မိေထြးေတာ္``မဟာပဇာပတိေဂါတမီ´´ ကိုယ္တိုင္တိုက္ေကၽြးေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
အေလာင္းေတာ္သည္ (၇)ႏွစ္အရြယ္သို႔ေရာက္လာေသာအခါ အေလာင္းေတာ္မင္းသားအတြက္ သိၾကားမင္းသည္ မဂၤလာေရကန္ေတာ္ ႀကီးကို ျပည့္စံုစြာဖန္တီး၍ ဆက္သခဲ့ျပန္ပါသည္။
အေလာင္းေတာ္ (၁၆)ႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ၌ ဘံုကိုးဆင့္ရွိေသာ `ရမၼ´မည္ေသာ ေဆာင္းရာသီစံနန္းေတာ္၊ ဘံုငါးဆင့္ရွိေသာ `သုရမၼ´ မည္ေသာ ေႏြရာသီစံနန္းေတာ္၊ ဘံုခုႏွစ္ဆင့္ရွိေသာ `သုဘ´မည္ေသာ မိုးရာသီစံနန္းေတာ္ သံုးေဆာင္ကို ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးက ေဆာက္လုပ္ေပး၍ အေလာင္းေတာ္ကို စံစားေစခဲ့ပါသည္။
(သာကီ၀င္မင္းဆက္တို႔တြင္ ဤစံနန္းေတာ္သံုးေဆာင္တို႔ကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မခံစားခဲ့ၾကဘူးပါဘူး။ အေလာင္းေတာ္သည္ ပဌမဥိးဆံုး စံစားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္)
အေလာင္းေတာ္ဟာ စံနန္းေတာ္သံုးေဆာင္၌ ``ဘဒၵကစၥနာယေသာ္ဓရာဗိမၹာေဒ၀ီ´´ မင္းသမီးကို မိဖုရားေခါင္အရာထား၍ သာကီ၀င္မင္းသမီးေပါင္း ေလးေသာင္းနဲ႔စံေတာ္မူပါသည္။
(ယေသာ္ဓရာမွအပ က်န္မင္းသမီးမ်ားသည္ အၿခံအရံသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္၊ မင္းသမီးေပါင္းတစ္ေသာင္းသည္ ယေသာ္ဓရာကို အၿမဲခစားေနရၿပီး က်န္သံုးေသာင္းသည္ နန္းေတာ္တစ္ေဆာင္လွ်င္ တစ္ေသာင္းက်စီတာ၀န္ယူ၍ အၿမဲေနထိုင္ၾကရပါသည္)
ဤကဲ့သို႔ (၁၃)ႏွစ္ၾကာ နတ္စည္းစိမ္ႏွင့္တူေသာ မင္းစည္းစိမ္ကို ခံစား၍ မဟာသကၠရာဇ္(၉၆)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔၌ ``သူေသနိမိတ္´´ ကိုလည္းေကာင္း၊
ထိုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔၌ ``သူနာနိမိတ္´´ ကိုလည္းေကာင္း
ထိုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔၌ ``သူေသနိမိတ္´´ကိုလည္းေကာင္း
မဟာသကၠရာဇ္(၉၇)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔၌ ``ရဟန္းနိမိတ္´´ကိုလည္းေကာင္း အသီးသီးျမင္ေတာ္မူပါသည္။
(နိမိတ္ႀကီးေလးပါးကို တစ္ေန႔ထဲျမင္ျခင္းမဟုတ္ပါ၊ ေလးလတစ္ႀကိမ္ ျမင္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္)
ရဟန္းနိမိတ္ျမင္ေတာ္မူေသာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွာပဲ ယေသာ္ဓရာမိဖုရားမွ သားေတာ္ရာဟုလာမင္းသားေလးကို ဖြားျမင္ေတာ္မူပါသည္။
သားေတာ္ကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ``ရာဟုလာ´´ဟု နာမည္ေပးေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၉၇)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ တနလၤာေန႔ညဥ့္ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ (အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မိဖုရားနဲ႔သားေတာ္ေလးကို ၾကည့္ေတာ္မူၿပီး) ဖြားဖက္ေတာ္ ``ဆႏၵ´´အမတ္ကို ေနာက္ေတာ္ပါေခၚ၍ ``က႑က´´ျမင္းေတာ္ကိုစီး၍ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
`အေနာ္မာ´ျမစ္ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဆံေတာ္ကိုပယ္၍ ရဟန္းျပဳေတာ္မူပါသည္။
(လမ္းခရီးကိုေရွ႕မွပိတ္၍ မာရ္နတ္သည္ `မင္းသားသည္ ဒီေန႔မွစၿပီးေရတြက္လွ်င္ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ စၾကာၤမင္းအျဖစ္ ေရာက္ေတာ္မူပါလိမ့္မည္ ေတာမထြက္ပါႏွင့္´ ဟု လာတားပါေသးသည္)
ရဟန္းျပဳေတာ္မူၿပီးေသာ အေလာင္းေတာ္ကို ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅)ရက္ေန႔၌ `ဗိမၹိသာရ´မင္းႀကီးမွ `ပ႑၀´ေတာင္ထိပ္၌ သူပိုင္ဆိုင္ေသာ တိုင္းျပည္(အဂၤတိုင္းႏွင့္ မဂဓတိုင္းႏွစ္ခု) အာဏာ စည္းစိမ္ စစ္တပ္တို႔ကို အေလာင္းေတာ္အား လႈဳေတာ္မူပါသည္။ အေလာင္းေတာ္က လကၡံေတာ္မမူခဲ့ပါဘူး။ ဒီအခါမွာ မင္းႀကီးက ဘုရားျဖစ္လွ်င္ သူ႔တိုင္းျပည္ကို ပဌမဦးဆံုးၾကြေပးဖို႔ ပင့္ဖိတ္လိုက္ပါသည္။
ဒုကၠရစရိယာက်င့္ၿပီး (၆)ႏွစ္အၾကာ မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ ကဆုန္လဆန္း(၁)ရက္ေန႔၌ `အတၱကိလမထ´အက်င့္ကို ပယ္စြန္႔ေတာ္မူပါသည္။
ကဆုန္လဆန္း (၁၄)ရက္ညဥ့္၌ ``အိပ္မက္ႀကီးငါးပါး´´ကို မက္ေတာ္မူပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အတိတ္နိမိတ္ေကာက္ေတာ္မူပါသည္။
ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၵဟူးေန႔မနက္ခင္း၌ ``အဇပါလ´´ေညာင္ပင္၏ေအာက္၌ ``သုဇာတာ´´သူေဌးကေတာ္ လႈဳဒါန္းအပ္ေသာ တစ္သိန္းတန္ေရႊခြက္ႏွင့္ ထည့္ထားအပ္ေသာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ေရႊခြက္ႏွင့္တကြ ခံယူရရွိေတာ္မူပါသည္။
ႏို႔ဃနာဆြမ္းကိုဘုဥ္းေပးၿပီးေသာအခါ၌ အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ေရႊခြက္ကို ``ေနရဥၥရာ´´ျမစ္၌ ေမွ်ာေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၵဟူးေန႔ ေနမ၀င္မီပင္ ``ေဒ၀ပုတၱမာရ္´´ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ထိုေန႔ ညဥ့္ဦးယံ၀ယ္ ``ပုေဗၹနိ၀ါသႏုႆတိဥာဏ္´´ မိုးေသာက္ယံ၀ယ္ ``အာသ၀ကၡယဥာဏ္´´တည္းဟူေသာ ``၀ိဇၹာဥာဏ္´´သံုးပါးတို႔ကို ရေတာ္မူ၍ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ မိုးေသာက္ယံတြင္ ``သဗၹညဳတဥာဏ္ေတာ္´´ကို ရရွိေတာ္မူကာ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔ မနက္ခင္းအခ်ိန္အခါ၀ယ္ ``အေနကဇာတိသံသာရံ´´ စေသာ ဥဒါန္းေတာ္ကို ေအာင္ျမင္ခံ့ညားစြာနဲ႔ က်ဴးရင့္ေတာ္မူလုိက္ပါသည္။
သတၱ႒ာနစံေတာ္မူၿပီး၍ ၀ါဆိုလဆန္း(၅) ရက္ ဗုဒၵဟူးေန႔တြင္ ``ၾကဇုသီး´´ ၀မ္းႏႈတ္ေဆးဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ``တပုႆ´´(ေနာင္ေတာ္) ``ဘလႅိက´´(ညီေတာ္) တို႔၏ ``မုန္႔ၾကြပ္က်စ္ႏွင့္ ပ်ားဆုပ္မုန္႔´´တို႔ကို အလႈဳခံေတာ္မူပါသည္။ ``ေဒြ၀ါစိကသရဏဂံု´´ခံယူၿပီးေသာ ညီေနာင္ႏွစ္ဦးကို လက္ယာဘက္လက္ေတာ္ျဖင့္ ``ဆံေတာ္´´တို႔ကို ခ်ီးျမင့္ေတာ္မူပါသည္။
(အဲဒီဆံေတာ္မ်ားသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္တြင္ ယခုထိတိုင္ သီးတင္းသံုးေနေတာ္မူဆဲဟု ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း မေထရ္ႀကီးတို႔ထံမွ ေျပာၾကားခဲ့သည္ကို မွတ္သားခဲ့ဘူးပါသည္)
၀ါဆိုလဆန္း (၆)ရက္ ၾကာသပေတးေန႔ မနက္ခင္း၌ လင္းလြန္းပင္ရင္းမွ အဇပါလေညာင္ပင္ရင္းသို႔ တစ္ဖန္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ ေညာင္ပင္ရင္း၌ ထိုင္ေတာ္မူ၍ ``တရားမေဟာေတာ့´´ဟု ႀကံေတာ္မူပါသည္။ ``သဟမၹတိ´´ျဗဟၼာႀကီးမွ တရားေဟာပါရန္ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားေတာ္မူပါသည္။
၀ါဆိုလဆန္း(၁၄)ရက္ေန႔အထိ ေဗာဓိကုန္းအနီးပတ္၀န္းက်င္၌ အလိုရွိတိုင္း သီတင္းသံုးေတာ္မူၿပီး၍ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ မနက္ခင္းေစာေစာမွာ ပဥၥ၀ဂၢီတို႔ကို တရားဦးေဟာရန္ မိဂါ၀ုန္ေတာသို႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္၌ မိဂဒါ၀ုန္ေတာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူပါသည္။
``မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ စေနေန႔ညေနခ်မ္းအခ်ိန္ အေနာက္အရပ္သို႔ အေရာင္အ၀ါတို႔ျဖင့္ေတာက္ပစြာ ေနမင္းသည္၀င္ေနဆဲ အေရွကအရပ္က ေတာက္ပေသာအေရာင္အ၀ါတို႔ျဖင့္ လမင္းသည္ထြက္လာဆဲအခ်ိန္တြင္ `ေဒြေမ ဘိကၡေ၀ အႏၱာ´ အစခ်ီေသာ `ဓမၼစကၠပ၀တၱနသုတၱန္´ကို တရားဥိးေဟာၾကားေသာ ဘုရားရွင္၏ အသံေတာ္သည္ ကမၻာေလာကအႏွံ႕အျပားသို႔ စတင္ျဖန္႔က်က္လိုက္ပါေတာ့သည္´´
(သာယာေအးခ်မ္းလွေသာ ညေနခ်မ္း၀ယ္ လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏အၾကား၀ယ္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာထိုင္ေတာ္မူ၍ ဓမၼစၾကၤာတရားေဟာေနဟန္ကို ဦးဇင္းစာေရးေနရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲကေနမွန္းေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳၿပိး ၾကည္ႏူးလြန္းလို႔ ၾကက္သီးမ်ား တစ္ျဖန္းျဖန္းထသြားမိပါသည္)
၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ (၅)ရက္ေန႔၌ ``အနတၱလကၡဏသုတၱန္´´ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္(၇)ရက္ေန႔၌ ``အရွင္နာလက´´အား ``ေမာေနယ်´´အက်င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဘုရားျဖစ္ၿပီး ``ပဌမဆံုးေသာ၀ါကို´´ မိဂဒါ၀ုန္ေတာ၌ ၀ါဆိုေတာ္မူပါသည္။ ၀ါကၽြတ္၍ ပ၀ါရဏာျပဳၿပိးလွ်င္ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွ ဥရုေ၀လေတာသို႔ ၾကြေတာ္မူၿပီး (၃)လပတ္လံုး သီးတင္းသံုးေတာ္မူၿပီး တန္ခိုးျပာဋိဟာေပါငး္(၃၅၁၆)မ်ိဳးတို႔ကို ျပေတာ္မူၿပိး ဥရုေ၀လစေသာ ရေသ့တစ္ေထာင္ကို ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူပါသည္။
ျပာသိုလျပည့္ေန႔တြင္ ရဟႏၱာတစ္ေထာင္ၿခံရံကာ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ၾကြကာ ႏွစ္လပတ္လံုး သီတင္းသံုးေတာ္မူပါသည္။
(ဗိမၹိသာရမင္းႀကိး၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ပဌမဆံုးၾကြျခင္းျဖစ္သည္)
ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ မင္းႀကိးမွ ``ေ၀ဠဳ၀န္´´ဥယ်ာဥ္ေတာ္ကို လႈဳဒါန္းပါသည္။
ထိုေန႔မွာပဲ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္မွ ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးက သတင္းစကားၾကားကာ အမတ္တစ္ေထာင္ကို ဘုရားရွင္ေနျပည္ေတာ္ သို႔ ၾကြေတာ္မူလာရန္ အပင့္လႊတ္လိုက္ပါသည္။
ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္(၂)ရက္ေန႔၌ ``တိေရာကုဋၬသုတၱန္´´ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
တပိုတြဲလျပည့္ေန႔၌ ဧဟိဘိကၡဳ ဆဠဘိညျဖစ္ေတာ္မူေသာ ရဟႏၱာေပါင္း (၁၂၅၀)တို႔ကို ``ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္´´ျပေတာ္မူၿပီး ``အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႔ကို `အဂၢသာ၀က´ ရာထူး အပ္ႏွင္းေတာ္မူပါသည္။
တေပါင္းလျပည့္ေန႔၌ ``အရွင္ကာဠဳဒါယီ´´မေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၾကြေတာ္မူရန္ ``အဂၤါရိေနာ ဒါနိ ဒုမာ ဘဒေႏၱ´´စေသာ ဂါထာေျခာက္ဆယ္တို႔ျဖင့္ ပင့္ေလွ်ာက္ေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔တြင္ ရာဇၿဂိဳဟ္မွ ကပိလ၀တ္သို႔ စတင္ထြက္ခြါေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၄)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူပါသည္။
(ရာဇၿဂိဳဟ္ႏွင့္ ကပိလ၀တ္တို႔သည္ ယူဇနာေပါင္း(၆၀)ေ၀းကြာပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္ယူဇနာႏႈန္းျဖင့္ ၾကြေတာ္မူရာ ႏွစ္လၾကာမွ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္ပါသည္)
အဲဒီေန႔မွာပဲ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားရဲ႕ သန္မာလွေသာ မာနကိုခ်ိဳးႏွိမ္ဖို႔ရန္ ေရမီးအစံုစံု တန္းခိုးျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မူပါသည္။
တန္ခိုးျပာဋိဟာျပေနစဥ္ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္မွ ရဟႏၱာငါးရာႏွင့္ ၾကြလာေတာ္မူၿပီး ဘုရားရွင္အား ``ဗုဒၵ၀င္´´ (ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္) ေဒသနာေတာ္ ေဟာပါရန္ေတာင္းပန္သည့္အတြက္ ``ကေပၹစ သတသဟေႆ´´ အစရွိေသာ ဂါထာေပါင္း(၉၅၁)ဂါထာျဖင့္ ဗုဒၵ၀င္ကို ေဟာေတာ္မူပါသည္။
ေဒသနာေတာ္အဆံုး၌ ``ေပါကၡရ၀ႆမိုးႀကီး´´ ရြာသြန္းလိုက္ပါေတာ့သတည္း။ (ပထမပိုင္း ၿပီးၿပီ)
(ဒုတိယပိုင္း)
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၄)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္(၂)ရက္ေန႔ ဘုရားရွင္သည္ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္မွာ ပဌမဦးဆံုးအျဖစ္ (ဘုရားရွင္အစဥ္အဆက္တို႔၏ ဓမၼတာကို မစြန္႔ေသာအားျဖင့္) ဆြမ္းခံလွည့္လည္ေတာ္မူပါသည္။
ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့ဘုရားရွင္ကို ယေသာ္ဓရာမိဖုရားဟာ ေလေသာက္ျပတင္းမွ ျမင္ၿပီး ``နရသီဟ(၁၀)´´ဂါထာျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ ရူပကာယ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကို ေဖာ္က်ဴးျမြက္ဆိုလိုက္ပါေတ့တယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲ သားေတာ္ရာဟုလာမင္းသားေလးသည္ ဖခည္းေတာ္ဘုရားရွင္ကို ပဌမဆံုးအႀကိမ္ ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရပါသည္။
(ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ့ ဘုရားရွင္ကို ယေသာ္ဓရာမိဖုရားမွ အဲဒီေရွ႕ဆံုးကသူဟာ သင့္ဖခည္းမည္းေတာ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာျပတာပါ)
ဒီေန႔မွာပဲ ခမည္းေတာ္ သုေဒၵါဒနမင္းႀကီး ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အဆင့္ဆင့္တည္ၿပီး မိေထြးေတာ္ေဂါတမီသည္ ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ပါသည္။ တစ္ဖန္ ဒီေန႔မွာပဲ ယေသာ္ဓရာ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတို႔ကို ေဖာ္က်ဴးေသာအားျဖင့္ ``စႏၵကိႏၷရီဇာတ္ေတာ္´´ ကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္။
ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၃)ရက္ေန႔၌ ညီေတာ္နႏၵမင္းသားကို ရဟန္းျပဳေပး၍ လျပည့္ေက်ာ္(၇)ရက္ေန႔၌ အေမြးေတာင္းလာေသာ သားေတာ္ရာဟုလာမင္းသားေလးကို ရွင္သာမေဏျပဳေပးလိုက္ပါသည္။
(ဘုရားရွင္၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔သည္ အေဖဘက္မွ ရွစ္ေသာင္း အေမဘက္မွ ရွစ္ေသာင္း ေပါင္း တစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္းရွိပါသည္။)
ဘုရားရွင္သည္ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္မွ ျပန္ၾကြ၍ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းတုိက္၌ ဒုတိယ၀ါဆိုေတာ္မူပါသည္။ ဤ၀ါေတာ္အတြင္းမွာပဲ သာကီ၀င္မင္းသာ(၆)ေယာက္မွ အရွင္ဘဒၵိယသည္ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူပါသည္။
ဤဒုတိယ၀ါေတာ္အတြင္းမွာပဲ သားေတာ္ရာဟုလာအား ``အမၹလ႒ိကရာဟုေလာ၀ါဒသုတၱန္´´ကို ေဟာေတာ္မူပါသည္။
တစ္ခါ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးႏွင့္လည္း ဤဒုတိယ၀ါဆိုၿပီးေသာ (၀ါကၽြတ္ေသာအခ်ိန္ေလာက္) ႏွစ္မွာပင္ ေတြ႔ေတာ္မူ၍ ``သာမုကၠံသိက´´ေဒသနာေတာ္ေဟာၾကားရာ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္.......
(၁)ပဌမ၀ါေတာ္ကို မိဂဒါ၀ုန္ေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၂. ၃. ၄ )ဒုတိယ တတိယ စတုတၳ၀ါေတာ္တို႔ကို ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၅) ပဥၥမ၀ါေတာ္ကို မဟာ၀ုန္ေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၆) ဆ႒မ၀ါေတာ္ကို မကုဠခ်ယားေတာ၌လည္းေကာင္း (အညာမွာ ခေရပင္ကို ခ်ယားပင္ဟုေခၚဆိုၾကပါသည္)
(၇) သတၱမ၀ါေတာ္ကို (မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ နတ္သားအား ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္) အဘိဓမၼာတရားေတာ္ေဟာၾကားရင္း တာ၀တိသာနတ္ျပည္၌ လည္းေကာင္း
(၈) အ႒မ၀ါေတာ္ကို သုသုမာရဂိရျပည္ ပဲစင္းငံုေဘးမဲ့ေတာ၌လည္းေကာင္း
(၉) န၀မ၀ါေတာ္ကို ေကာသမၹီျပည္ ေဃာသိတာရံုေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၁၀) ဒသမ၀ါေတာ္ကို (ပါလိေလယ်ကဆင္းမင္း၏ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးမႈကို ခံယူေတာ္မူ၍) ပါလိေလယ်ကေတာအုပ္၌လည္းေကာင္း
(၁၁) ဧကာဒသမ၀ါေတာ္ကို နာဠပုဏ္ဏားရြာ နာဠိကာရံုေက်ာင္းတုိက္၌လည္းေကာင္း
(၁၂) ဒြါဒသမ၀ါေတာ္ကို ေ၀ရဥၹာျပည္ တမာပင္၏အနီး၌လည္းေကာင္း
(၁၃) ေတရသမ၀ါေတာ္ကို စာလီယျပည္ ဇႏၱဳရြာ စာလီယေတာင္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၁၄) စုဒၵမ၀ါေတာ္ကို ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌လည္းေကာင္း
(၁၅) ပႏၷရသမ၀ါေတာ္ကို သကၠတိုင္း ကပိလ၀တ္၌လည္းေကာင္း (ဘုရားရွင္သည္ ပဌမအႀကိမ္ ကပိလ၀တ္ၾကြေတာ္မူခဲ့စဥ္က ၀ါမဆိုခဲ့ပါ)
(၁၆) ေသာဠသမ၀ါေတာ္ကို အာဠာ၀ီျပည္ အဂၢါဠ၀နတ္ကြန္း၌လည္းေကာင္း
(၁၇) သတၱရသမ၀ါေတာ္ကို ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၁၈. ၁၉) အ႒ာရသမ၀ါေတာ္ႏွင့္ ဧကူန၀ီသတိမ၀ါေတာ္ ႏွစ္၀ါဆက္တိုက္ကို စာလီယေတာင္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(၂၀) ၀ီသတိမ၀ါေတာ္ကို ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌လည္းေကာင္း
(ဤကား ပဌမေဗာဓိအတြင္း အနိဗဒၵ(အၿမဲမရွိေသာ) ၀ါဆိုေတာ္မူရာ ဌာနမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္)
ထိုေနာင္ (၂၁-၄၄) အထိ ၀ါေတာ္မ်ားကို ေကာသလတိုင္း သာ၀တၳိျပည္၌ရွိေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ ပုဗၹာရံုေက်ာင္းေတာ္တို႔၌ အၿမဲသီးတင္းသံုး၍ ၀ါကပ္ေတာ္မူပါသည္။
(ဘုရားရွင္သည္ ေခ်ခၽြတ္ထိုက္သည့္ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါမ်ားရာေဒသတို႔၌ ၀ါဆို၀ါကပ္ျပဳေတာ္မူပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ၀ါဆိုရာအရပ္၌ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေနမွစ၍ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ ေလးလပတ္လံုးသီးတင္းသံုး၍ က်န္ရွစ္လပတ္လံုး ေ၀ေနယ်တို႔အ က်ိဳးငွါ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူပါသည္။
သကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္၌ ပဌမ၀ါ သကၠရာဇ္ (၁၀၄)ခုႏွစ္၌ ဒုတိယ၀ါ စသည္ျဖင့္ သကၠရာဇ္ႏွင့္၀ါေတာ္တို႔ကို အစဥ္အတိုင္းသိေတာ္မူၾကပါ)
ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း(၄၄)ႏွစ္ကာလပတ္လံုး ေ၀ေနယ်တို႔အား မေနမနားတရားေရေအး အၿမိဳက္ေဆးတိုက္ေကၽြးေတာ္မူပါသည္။ (ဒုတိယပိုင္းၿပီးၿပီ)
(တတိယပိုင္း)
ဘုရားရွင္သည္ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါတို႔ကိုေခ်ခၽြတ္ရင္း ေ၀သာလီျပည္အနီး၌ရွိေသာ ေ၀ဠဳ၀ရြာငယ္ေလးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေတာ္မူ လာခဲ့ပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္(၁၄၇)ခုႏွစ္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ေလာက္တြင္ ရဟန္းေတာ္တို႔အား ေ၀သာလီျပည္အနီးရွိ အသိမိတ္ေဆြရဟန္းမ်ားရွိေသာ ေက်ာင္းတိုက္တို႔၌ သြားေရာက္၀ါဆိုခိုင္းေတာ္မူပါသည္။
(ေ၀ဠဳ၀ရြာဟာ ရြာငယ္ေလးမို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ဆြမ္းအလံုအေလာက္မရရွိႏိုင္လို႔ပါ)
၀ါဆိုၿပီးမၾကာခင္မွာပင္ (ဆယ္ရက္အတြင္းေလာက္) ဘုရားရွင္အားခ်က္ျခင္း ပရိနိဗာန္စံေလာက္တဲ့ ေ၀ဒနာဆိုးႀကီးျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။ ထိုေ၀ဒနာအား ဖလသမာပါတ္၀င္စား၍ (၁၀)လအတြင္း တဖန္ျပန္မျဖစ္ပါေစသား ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ တားျမစ္ေတာ္မူပါသည္။
(အက်ယ္သိလိုက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ မဟာဗုဒၵ၀င္ေတာ္ႀကီး ပဥၥမတြဲ စာမ်က္ႏ်ာ-၃၀၉တြင္ ဖတ္ရႈ႕ႏိုင္ပါသည္။)
ဘုရားရွင္သည္ ၀ါကၽြတ္လွ်င္ သာ၀တၳိၿမဳိ႕သို႔ တစ္ဖန္ျပန္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း (၈)ရက္ေန႔ေလာက္တြင္ သာ၀တၳိသို႔ ေရာက္ေတာ္မူပါသည္။
အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ မိမိ၏အသက္ကိုဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ ခုႏွစ္ရက္သာက်န္ေတာ့ေၾကာင္း သိေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္အားခြင့္ပန္ကာ မိမိေမြးဖြားရာဇာတိျဖစ္ေသာ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္နယ္ နာဠကရြာသို႔ (၇)ရက္ျဖင့္ အေရာက္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ မယ္ေတာ္ႀကီးအား ေသာတာပန္တည္ေစေတာ္မူကာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္၌ ပရိနိဗာန္ျပဳေတာ္မူပါသည္။
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ကၠသိဂိလိေတာင္ယံ ကာဠသိယာေက်ာက္ဖ်ာထက္၌ တန္ေဆာင္မုန္းလကြယ္ေန႔တြင္ ပရိနိဗာန္စံ၀င္ေတာ္မူပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဘုရားရွင္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္၌ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၌ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူပါသည္။ ထိုႏွစ္ တပိုတြဲလဆန္း (၁)ရက္ေန႔၌ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါး ရဟန္းျပဳၾက၍ လဆန္း(၇)ရက္ေန႔၌ အရွင္ေမာဂၢလာန္ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူ၍ လျပည့္ေန႔၌ အရွင္သာရိပုတၱရာ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူရာ ဘုရားရွင္ (၄၅)၀ါရၿပီးသည္ျဖစ္ရာ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးသည္လည္း (၄၄)၀ါဆီ ရၿပီးျဖစ္ၾကပါသည္။
ဘုရားရွင္သည္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔၌ ေ၀သာလီျပည္ စာပါလေစတီ၌ အရွင္အာနႏၵာအား ပရိနိဗာန္စံ၀င္ေတာ့မည့္ အရိပ္နိမိတ္မ်ား သံုးႀကိမ္သံုးခါျပေတာ္မူပါသည္။
(သို႔ေသာ္ မာရ္နတ္၏ေႏွာက္ယွက္လွည့္ျဖားျခင္းကို ခံထားရေသာေၾကာင့္ အရွင္အာနႏၵာသည္ မရိပ္မိခဲ့ပါ)
မၾကာခင္ (အရွင္အာနႏၵာ ဘုရားေရွ႕မွထြက္သြားၿပိး မၾကာေသာအခ်ိန္ေလးမွာ) မာရ္နတ္သည္ ဘုရားရွင္ပရိနိဗာန္စံ၀င္ဖို႔ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ မာရ္နတ္ျပန္သြားၿပီးမၾကာခင္မွာ အာယုသခါၤရလႊတ္ေတာ္မူပါသည္။
လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ေန႔၌ ေ၀သာလီျပည္ကို ေနာက္ဆံုးၾကည့္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူပါသည္။
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၄၈)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ အဂါၤေန႔နံနက္ခင္းတြင္ ပါ၀ါျပည္ စုႏၵေရႊပန္းထိမ္သည္၏ သူကရမဒၵ၀မည္ေသာ ဆြမ္းကိုဘုဥ္းေပးေတာ္မူပါသည္။
(ဤဆြမ္းကား ဘုရားရွင္ေနာက္ဆံုးဘုဥ္းေပးေတာ္မူေသာ ဆြမ္းျဖစ္ပါသည္။ ဤမွေနာက္၌ ပရိနိဗာန္စံ၀င္သည့္တိုင္ေအာင္ ဆြမ္းမဘုဥ္းေပးေတာပါ)
ဘုရားရွင္သည္စုႏၵေရႊပန္းထိမ္သည္၏ ဆြမ္းကိုဘုဥ္းေပးၿပီးေသာအခါ ကုသိနာရံုျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူပါသည္။ လမ္းခရီးအၾကား၌ ပုကၠဳသ-မလႅမင္းသားသည္လႈဳအပ္ေသာ သကၤန္းကိုလႈဳခံရရွိေတာ္မူပါသည္။(ဤသကၤန္းကို ၀တ္ရံုျခင္းသည္ ဘုရားရွင္၏ ေနာက္ဆံုးတင့္တယ္ စံပါယ္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါသည္)
ဘုရားရွင္သည္ ကကုဓာျမစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေရခ်ိဳးေတာ္မူပါသည္။ (ဘုရားရွင္၏ ေနာက္ဆံုးေရခ်ိဳးျခင္းျဖစ္ပါသည္)
ဘုရားရွင္၏ ေရသႏုပ္ေတာ္လွန္းၿပီးျပန္လာေသာ အရွင္အာနႏၵအား ``ခ်စ္သားအာနႏၵာ `တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ အခ်င္းစုႏၵ သင္၏ဆြမ္းကို ေနာက္ဆံုးဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗာန္ျပဳေတာ္မူရသည္ သင့္အား လာဘ္မေကာင္းေလစြ အရမေတာ္မေလစြ ´ ဟုေျပာၾကားၾကလွ်င္ စုႏၵသည္ႏွလံုးမသာမယာျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္ခ်စ္သားသည္ ထိုအခါ၌ ဤကဲ့သို႔ တရားေဟာပါဟု နည္းလမ္းေပးေတာ္မူပါသည္။
ဤသို႔လွ်င္ (ညေနေစာင္းေလာက္) ကုသိနာရံုျပည္ အင္ၾကင္းေတာ၌ ေရာက္ေတာ္မူလာေသာ ဘုရားရွင္သည္---
သံေ၀ဇနိယေလးဌာနတို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
အရွင္အာနႏၵာေမးေလွ်ာက္ေသာ အေသးစိတ္ေမးခြန္းတို႔ကို ေျဖၾကားေတာ္မူျခင္း
ေစတီတည္ထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
မဟာသုဒႆနသုတၱန္ေတာ္ႀကီးကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
အရွင္အာနႏၵာ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားႏွင္ အံ့ဖြယ္ဂုဏ္ေလးပါးကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း
သုဘဒၵပရဗိုဇ္အား ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူျခင္း
ေနာက္ဆံုးၾသ၀ါဒေတာ္ျမြက္ၾကားေတာ္မူျခင္းစေသာ လုပ္ငန္းေပါငး္မ်ားစြာကို ပရိနိဗာန္မျပဳခင္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ အံ့မခန္းလုပ္ေဆာင္ေတာ္မူပါသည္။
ဘုရားရွင္သည္ ``ရဟန္းတို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္း၏စိတ္၀ယ္ `ဘုရားဟုတ္ေလသေလာ ဘုရားမဟုတ္ေလသေလာ
တရားေကာင္း ဟုတ္ေလသေလာ တရားေကာင္းမဟုတ္ေလသေလာ
သံဃာစစ္ဟုတ္ေလသေလာ မဟုတ္ေလသေလာ
နိဗာန္ေရာက္ေၾကာင္းမဂ္အစစ္ ဟုတ္ေလသေလာ မဟုတ္ေလသေလာ´ ဟု ဘုရား၌ျဖစ္ေစ တရား၌ျဖစ္ေစ သံဃာ၌ျဖစ္ေစ အက်င့္၌ျဖစ္ေစ မဂ္၌ျဖစ္ေစ ယံုမွားသံသယရွိေနလွ်င္ ေမးျမန္းၾကေလာ့ `ဘုရားရွင္ကို ငါတို႔မိလိုက္ပါရဲ႕နဲ႔ မေမးရဲလို႔ မေမးလိုက္ရဘူးလို႔ သင္ခ်စ္သားတို႔အား ေနာင္တတစ္ဖန္ပူပန္ျခင္းမျဖစ္ရေအာင္ ေမးၾကေလာ့´´ ဟု သံုးႀကိမ္သံုးခါ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါသည္။ ရဟန္းေတာ္အားလံုးသည္ ဆိတ္ဆိတ္သာေနေတာ္မူၾကပါသည္။
ဒီအခါမွာဘုရားရွင္က ``သင္တို႔သည္ ငါတို႔ကား ဘုရားရွင္၏တပည့္သားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ငါတို႔၏ ပစၥည္းေလးပါးတို႔သည္ ဘုရားရွင္၏ ဥစၥာတို႔သည္ျဖစ္ၾကသည္ စသျဖင့္ေတြးၿပီး ဘုရား၌ရိုေသျခင္းေၾကာင့္ မေမးရဲၾကဘူးဆိုရင္ အနားမွာရွိတဲ့ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းကို ေမးၾကပါ´´ လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူျပန္ပါသည္။
(ဘုရားရွင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ကား ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူပါေပစြတကား)
ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ေနာက္ဆံုးၾသ၀ါဒမ်ားမိန္႔ၾကားေတာ္မူကာ ``မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရားျဖင့္ သင္ခ်စ္သားတို႔ ေနထိုင္ၾကေလာ့´´ဟု ေနာက္ဆံုးရဲ႕ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ၾသ၀ါဒေတာ္ကိုမိန္႔ၾကားေတာ္မူကာ ``မဟာသကၠရာဇ္ (၁၄၈)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ အဂါ္ေန႔ညဥ့္သန္းလြဲ ပစၧိမယံ၌ မလႅတိုင္း ကုသိနာရံုျပည္ အနီး အင္းၾကင္းေတာ၌ ပရိနိဗာန္စံ၀င္ေတာ္မူ ခဲ့ပါသည္။
..............................................................................အရွင္ေခမာနႏၵ(မိုးသု-မႏၱေလး)
(စာစီစာရိုက္ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ခင္ လြန္ခဲ့ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔က စာရိုက္ခဲ့တဲ့ပို႔စ္မုိ႔ တခ်ိဳ႕စာလံုးေပါင္းေတြ မွားေနပါတယ္။ အခ်ိန္ရမွ ျပန္ျပင္ေပးပါမယ္)
မႏၱေလး၌ သာသနာေတာ္အား သုတ္သင္သန္႔ရွင္းေရးကို စတင္ေဆာင္ရြက္ေနၿပီ..
မႏၲေလးတုိင္းေဒသႀကီး ခ်မ္းေအးသာစံၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယကအဖြဲ႕၏ ၾသဝါဒကို ခံယူလ်က္ ခ်မ္းေအးသာစံၿမိဳ႕နယ္ သာသနာေတာ္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕ (သ.ထ.ဖ) ဆရာေတာ္မ်ားက စက္တင္ဘာ ၅ ရက္ည ၁၀ နာရီခြဲအခ်ိန္တြင္ ၈၅ လမ္း၊ ၂၉ လမ္းႏွင့္ ၃၀ ၾကားတြင္ တုတ္ကိုင္ရမ္းကားေနေသာ ရဟန္းႏွစ္ပါးအား လူဝတ္လဲေစၿပီး အေရးယူေပးရန္ သက္ဆုိင္ရာ ရဲစခန္းသုိ႔ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ အေရးယူေဆာင္ရြက္ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ သာသနာေတာ္ကို ညိႇဳးႏြမ္းေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး ဆက္လက္၍လည္း မိမိတုိ႔ သာသနာေတာ္ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သ.ထ.ဖ အဖြဲ႕မွ ဆရာေတာ္မ်ားက မိန္႔ၾကားသည္။
ထုိ႔အျပင္ စက္တင္ဘာ ၂ရက္က မႏၲေလးေစ်းခ်ိဳအနီးတြင္ အသက္ႀကီးမွ ရဟန္းဝတ္ကာ ေျခက်ိဳးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အလွဴခံေနေသာ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးကို လူဝတ္လဲေစခဲ့ေၾကာင္း၊ ယင္းေန႔က ေစ်းခ်ိဳေတာ္တြင္ အလွဴခံေနေသာ ရဟန္းခုနစ္ပါး၊ သာမေဏ ၁၅ ပါး၊ သီလရွင္ေလးပါး အားလည္ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္ အညီ အေရးယူခဲ့ေၾကာင္း အထက္ပါ ဆရာေတာ္မ်ားက မိန္႔သည္။
ဆက္လက္၍ လည္း မႏၲေလးဘူတာႀကီးအတြင္း က်ိန္းစက္ေနျခင္းႏွင့္ ရထားေပၚတြင္ အလွဴခံစာအိတ္ေပးကာ အလွဴခံျခင္းမ်ား ျပဳုလုပ္ေသာ ရဟန္းမ်ား၊ သာမေဏမ်ားကိုလည္း လူဝတ္လဲေစျခင္း၊ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္ အညီ အေရးယူျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သ.ထ.ဖ အဖြဲ႕မွ ဆရာေတာ္မ်ားက မိန္႔ၾကားသည္။
အဆုိပါ ထိန္းသိမ္းအေရးယူခဲ့ေသာ ရဟန္းမ်ားမွာ ငယ္ျဖဴမ်ားမဟုတ္ၾကဘဲ သာသနာေတာ္ကို ခုတံုးလုပ္ကာ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ သာသနာေတာ္ကို ၿငိဳျငင္ေအာင္ ျပဳမူရမ္းကားသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ခ်မ္းေအးသာစံၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယက အဖြဲ႕ထံမွ သတင္းရရွိေၾကာင္း ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၂ ရက္ေန႔ထုတ္ 7 Day News ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ဒလုိင္းလားမား ေ၇ႊတိဂံုေစတီေတာ္ ဖူးျမင္ႏိုင္ရန္ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး စီစဥ္လွ်က္ရွိ..
သီတဂူ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ဉာဏိႆရက တိဘက္ ေခါင္းေဆာင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလုိင္းလားမား ကို ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ဘုရားဖူးလာေရာက္ႏုိင္ရန္စီစဥ္ေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီၿမိဳ႕တြင္ ဒလိုင္းလားမားႏွင့္ သီတဂူဆရာေတာ္ အရွင္ဉာဏိသရ ေတြ႔ဆံုစဥ္ (ဓာတ္ပံု - သီတဂူ ဘေလာ့ဂ္မွ)
“ဒီကိစၥ တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ဘုန္းႀကီး စီစဥ္သြားမွာပါ”ဟု ေဒါက္တာ အရွင္ဉာဏိႆရက The Wall Street Journal သုိ႔ ယမန္ေန႔က ေျပာၾကားသည္။
ဆရာေတာ္ အရွင္ ဉာဏိႆရသည္ ဒလုိင္းလားမားကို လာမည့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ လာေရာက္ လည္ပတ္ၿပီး ေရႊတိဂံု ဘုရားကို ဖူးေျမာ္ႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ဒလိုင္းလားမားကို ဖိတ္ေခၚေရးအတြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရန္ ျမန္မာအစုိးရထံ ခ်ဥ္းကပ္ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္းလည္း ဆရာေတာ္က ဆက္လက္ ေျပာၾကားသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလိုင္းလားမားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္လည္ပတ္၍ ေရႊတိဂုံဘုရားအား ဖူးေျမာ္လိုသည္ဟု အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီၿမိဳ႕တြင္ မၾကာေသးမီက က်င္းပခဲ့ေသာ ကမာၻလုံးဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာ ညီလာခံ၌ ေရႊက်င္ သာသနာပိုင္ ၀ါဆို ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆုံစဥ္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။
ထုိစဥ္က ၀ါဆိုဆရာေတာ္ႀကီးက ျပန္လည္၍“ဖိတ္ၾကားလုိ႔ ျဖစ္သည့္အခါ ဖိတ္ၾကားပါမည္၊ လာေရာက္ဖူးေျမာ္ဖုိ႔ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အခါ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ကုိ ဖူးေျမာ္လွည့္ပါ”ဟု မိန္႔ၾကားခ့ဲသည္။
တိဘက္လြတ္ေျမာက္ေရး ကမာၻလံုးဆုိင္ရာ လႈံ႔ေဆာ္မႈ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဒလုိင္းလားမား၏ ျပည္ပခရီးစဥ္မ်ား အေပၚ တရုတ္အစုိးရက အစဥ္တစုိက္ ဖိအားေပး ပိတ္ပင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၄င္းအေနျဖင့္ ျပည္၀င္ခြင့္ ဗီဇာရေရး အတြက္ အခြင့္ အလမ္း နည္းပါးေၾကာင္း ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက ေထာက္ျပၾကသည္ကုိလည္း The Wall Street Journal တြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ေအာက္တုိဘာလကလည္း တရုတ္ႏိုင္ငံက ၄င္းႏွင့္ ကုန္သြယ္မူ ဆက္ဆံေရးနီးနီးကပ္ကပ္ရွိေနသည့္ ေတာင္ အာဖရိက ႏိုင္ငံအား ဒလုိင္းလားမား၏ ဗီဇာေတာင္းခံမူကို လက္မခံရန္ ဖိအားေပးခဲ့သည့္အတြက္ ဒလိုင္းလားမားကုိ ဗီဇာျငင္း ဆုိခဲ့သည္။
တရုတ္ႏုိင္ငံႏွင့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ အပါအ၀င္ သံတမန္ဆက္ဆံေရး နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ရွိေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္လည္း တရုတ္ အစုိးရႏွင့္ဆက္ဆံေရး ထိခိုက္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေလ့လာသူမ်ားက ေထာက္ျပထားသည္ကုိ The Wall Street Journal အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
“ကမာၻတ၀န္းက ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္အားလံုးကို ျမန္မာႏုိင္ငံက ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ တဦးအေနနဲ႔ ဖိတ္ေခၚပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ဘုန္းႀကီးလည္း ဆရာေတာ္ ဒလိုင္းလားမားကို ဖိတ္ေခၚမယ္”ဟု အရွင္ ဉာဏိႆရက ယင္းဂ်ာနယ္ကို ေျပာသည္။
၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ကမာၻ႔ ဗုဒၶဘာသာ ထိပ္သီးညီလာခံတခုကို ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္က်င္းပခဲ့စဥ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ ဉာဏိႆရ က တိဘက္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ ဒလုိင္းလားမားကုိ ျမန္မာအစုိးရက တက္ေရာက္ခြင့္ေပးမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ္လည္း တက္ေရာက္ႏုိင္ခဲ့ျခင္း မရွိေပ။
သမၼတ အႀကံေပးတဦးျဖစ္သူ ဦးကိုကိုလႈိင္က ဒလုိင္းလားမား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ အလည္လာေရးအေပၚ ျမန္မာအစုိးရအေနျဖင့္ မည္ကဲ့သို႔ သေဘာထားမည္ကို မသိေၾကာင္း၊ အခြင့္အလမ္းနည္းသည္ဟု သူ႔တဦးတည္းအေနျဖင့္ထင္ျမင္ေၾကာင္း တရုတ္ အစုိးရကလည္း အထိအခိုက္မခံေၾကာင္း၊ ဘာသာေရးအေနျဖင့္ ျပႆနာမရွိေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရး ရႈေထာင့္မွ အျငင္းပြားဖြယ္ ရာမ်ား ရွိေၾကာင္း သမၼတ အႀကံေပးတဦးအေနႏွင့္မဟုတ္ဘဲ မွတ္ခ်က္ေပးထားသည္ကို The Wall Street Journal တြင္ေဖာ္ ျပခဲ့သည္။
“ဘုန္းႀကီးက ျမန္မာအစုိးရနဲ႔ပဲ စကားေျပာမယ္။ တရုတ္အစုိးရနဲ႔ ဘုန္းႀကီးအေနနဲ႔ ေျပာစရာ မလုိဘူး။ ျမန္မာအစုိးရက ဒီကိစၥ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္အစုိးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိရင္ ၾကာသြားမယ္”ဟုလည္း အရွင္ဉာဏိႆရက ေျပာဆုိထားသည္။
၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ဒလိုင္းလားမား အပါအ၀င္ ႏိုဗဲလ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္မ်ားသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔လာေရာက္၍ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးႏွင့္ ထိုစဥ္က ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ဖူးသည္။
ထုိစဥ္က တရုတ္အစုိးရ၏ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ ထုိင္းအစုိးရက ဒလိုင္းလားမားကို ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ၂၄ နာရီသာ ေနထုိင္ခြင့္ ဗီဇာေပးခဲ့သည္။
ဗ
၁၉၈၉ ခုႏွစ္က ဒလိုင္းလားမားကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဗဲလ္ဆုေပးအပ္ပြဲ အခမ္းအနားက်င္းပသည့္ ေနာ္ေ၀းႏုိင္ငံႏွင့္ ဆုေရြးခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕ကိုလည္း တ႐ုတ္ အစိုးရက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးသည္။
(ဧရာ၀တီသတင္းဌာနမွ ကူးယူေဖာ္ျပေပးပါသည္)
ေယာက်ာၤေလးပဲကြာ အရႈံးမရွိပါဘူး..
ေဟ့ေကာင္ အ,မေနနဲ႔ မင္းမစားရင္ သူမ်ားစားသြားမွာ။ ဒီအခ်ိန္ ဒီေနရာခ်ိန္းထားတာကို လာရင္ အစားခံခ်င္လို႔ပဲ။ သူလဲ ေခ်းစားၿပီး ဒီအရြယ္ေရာက္လာတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီအခ်ိန္ ဒီေနရာ ခ်ိန္းတာဟာ စားခ်င္လုိ႔ဆိုတာ သူလဲ သိကိုသိတယ္။ သိရဲ႕သားနဲ႔ လာတာ အစားခ်င္ခံလို႔ပဲ။ ကြိဳင္မရွိဘူး။ လုပ္သာလုပ္ေဟ့ေကာင္။ ေၾကာက္မေနစမ္းပါနဲ႔ကြာ။ ေယာက်ာၤးပဲ အရႈံုးမရွိပါဘူး။
ေကာင္မေလးနဲ႔ ခ်ိန္းၿပီး ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ပဲ စကားေျပာၿပီးေတာ့ ျပန္လာတဲ့ ၁၈/၁၉အရြယ္ ေကာင္ေလးကို အသက္၃၅ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ့ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္က အားမလို အားမရနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ စကားေတြပါ။
ဒီစကားေတြနဲ႔အတူ တဆက္ထဲမွာပဲ ဘယ္ေနရာကို ဘယ္လိုကိုင္ရတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္။ ဘယ္လိုကိုင္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ရင္ သူဘယ္လိုျဖစ္သြားၿပီး မင္းကို စြဲသြားမယ္ဆိုတာေတြပါ အေသးစိတ္ ဆက္သင္ေနပါေသးတယ္။ ေဘးနားက ဘုန္းႀကီးေတြကို ရွိတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ဟန္မတူပါဘူး။
အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက သူ႔မွာလဲ ၉တန္းတက္ေနတဲ့ မၾကာခင္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့မယ့္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သမီးမိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရွိတဲ့ ဖခင္လုပ္သူက ဒါမ်ိဳးစကားေတြကို ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေျပာဆိုတာေနတာ ၾကားမိေတာ့ တကယ္ကို အံ့ၾသမိပါတယ္။
ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ သူ႔သမီေလးနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္မသြားႏိုင္ဘူးလား။ သူသင္ေပးတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ သူ႔သမီးေလးကို အညြန္႔ခ်ိဳးမသြားႏိုင္ဘူးလား။ ဒါေတြကို သူမစဥ္းစားမိတာလား။ စဥ္းစားမိရဲ႕သားနဲ႔ ေျပာေနတာလားဆိုေတာ့ သူပဲ သိပါလိမ့္မယ္။
“ေယာက်ာၤးပဲ အရႈံးမရွိပါဘူး”ဆိုတဲ့ စကားကို ဦးဇင္းက ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါတယ္။
ေယာက်ာၤးမို႔ အရႈံုးမရွိဘူးဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အရႈံးရွိပါတယ္။ ရႈံးတာမွ နည္းနည္းေနာေနာ အရႈံးမဟုတ္ပါဘူး။
မိစၦာစာရ က်ဴးလြန္ကလည္း မုန္းၾကသူမ်ား ရန္သူပြား၍ ရွားပါးလာဘ္တိတ္ ခ်မ္းသာဆိတ္၏။
ဣတၳိပ႑ဳတ္ မ်ိဳးယုတ္ခါခါ မ်က္ႏွာမလွ အရွက္ရ၍ လကၡဏဣေျႏၵ ယြင္းေသြခ်ိဳ႕သိမ္ စိုးရိမ္မကြာ ခ်စ္သူကြာသည္
ေရွာင္ခါ အျပန္အက်ိဳးတည္း။ (အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ)
ဒါေတြဟာ ကာေမသုမိစၦာစာရေၾကာင့္ ရႈံးရတဲ့ အရႈံးေတြပါ။ နည္းနည္းေနာေနာ္ ရႈံးတဲ့ အရႈံးေတြမဟုတ္ပါဘူး။
ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံထုိက္သူမ်ားဟာ ေသလြန္ရင္ ငရဲကို သြားရပါမယ္။ ငရဲလြတ္လို႔ လူ႔ဘ၀ေရာက္ျပန္ရင္လဲ ဒီေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြကို ခံစားရပါ့မယ္။
အတိတ္ဘ၀က ကာေမသုမိစၦာစာရကံ က်ဴးလြန္ခဲ့သူမ်ားဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ လူမုန္းမ်ားပါတယ္။ ရန္သူမ်ားပါတယ္။ အရာရာကို ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့နဲ႔ ဆင္းဆင္းရဲေနရပါတယ္။ မိန္းမျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီထက္ဆိုးရင္ လန္းတီးလီးပါေနရဲ႕သားနဲ႔ ဖန္ခင္ရတဲ့ အေျခာက္ ပ႑ဳတ္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ရုပ္ရည္ကလွပေနရင္ေတာင္ သူမ်က္ႏွာဟာ မြဲေျခာက္ေျခာက္နဲ႔ ၾကည့္ရရႈ႕ရတာ က်က္သေရလံုး၀ မရွိပါဘူး။ ကိုယ္လက္အဂါၤေတြလဲ ခ်ိဳ႕သိမ္တတ္ပါတယ္။ သူရဲ႕ဘ၀မွာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔ အၿမဲလံုးေထြးေနရတတ္ပါတယ္။ သူ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏုိးခ်စ္ရတဲ့ သူေတြနဲ႔လည္း ကြဲကြာရပါတယ္။
“ေရွာင္ခါ အျပန္အက်ိဳးတည္း”တဲ့။ ကာေမသုမိစၦာစာရကံကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီဆုိးက်ိဳးေတြရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ေကာင္းက်ိဳးေတြကို ရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေန႔က အသိဒကာရဲ႕သား Gayေလးက ေျပာျပတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
သူအသိ Gayတစ္ေယာက္ဟာ အစက ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ပါတဲ့။ သူခ်စ္သူ႔ ေကာင္းမေလးကို တစ္ပတ္ကို ငါးခါေလာက္ ဟိုတယ္မွာ ေခၚအိပ္ေနၾကပါတဲ့။ အခုေတာ့ အဲဒီေကာင္ဟာ ဖန္မခင္ရရင္ မေနႏိုင္တဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ေနပါၿပီတဲ့။ မိန္းမေတြကို လံုး၀စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါဘူးတဲ့။
အကုသိုလ္ကံေတြဟာ တကယ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကာေမသုကံရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးေတြထဲမွာ လန္တီးလီးပါေနရဲ႕သားနဲ႔ ဖန္ခင္ရတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ရတာဟာ အေတာ္ဆုိးပါတယ္။ မေရာက္ခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေရွာင္ရံုပါပဲ။
ေယာက်ာၤေလးမို႔ အရႈံးမရွိပါဘူးဆိုတဲ့ စကားဟာ လံုး၀ကို မွားယြင္းပါတယ္။ တစ္ခဏတာ သာယာမႈေလးအတြက္ ျပန္ၿပီး ေပးဆပ္ရမွာေတြက အဆမတန္ မ်ားလြန္းပါတယ္။
.............................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
လူငယ္ေလးေတြ စဥ္းစားေစခ်င္..
အခုေခတ္လူငယ္ေတြ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားကို အသားေပးလြန္း အားႀကီးလာတာ ေတြ႔ရတယ္။ အခ်စ္သည္သာလွ်င္ အရာရာကို ဆံုးျဖတ္ရမယ္လို႔လည္း ဆိုလာၾကတယ္။ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားခိုင္ခ့ံ သန္႔ရွင္းလာပါသလဲလို႔ စဥ္းစားရင္ ကိေလသာ ေပမ တဏွာရာဂစိတ္နဲ႔ အခ်စ္လား၊ လူန႔ဲလူခ်င္း ေထာက္ေထာက္ထားထား ငဲ့ငဲ့ညွာညွာ အနစ္နာခံၿပီးမွ ခ်စ္တတ္တဲ့ အခ်စ္လားဆိုတာကို မစဥ္းစားၾကဘူး။
လင္နဲ႔မယား မတူညီတာရွိလို႔ စိတ္သေဘာထားကြဲေနရင္ တို႔လူမ်ိဳးက အခ်စ္ဆိုတာကုိ မ်ားျပားတဲ့၀ိေသသနဲ႔ ေရွ႕တန္းမတင္ပဲ လင္မယားဆိုတာ ကြဲခ်င္ရင္ေတာင္မွ တစ္ေၾကာင္းမေထာက္ တစ္ေၾကာင္းေထာက္ရေသးတယ္ စဥ္းစားေနာ္၊ လြယ္လြယ္နဲ႔ မဆံုးျဖတ္နဲ႔လို႔ သတိေပး၇တယ္။
ဟဲ့ လင္မယားဆိုတာ တစ္ထံုးမၾကင္ တစ္ထံုၾကင္ရတယ္ မင္းတု႔ိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္ အနစ္နာခံခဲ့တာေတြ ေမ့မပစ္နဲ႔လို႔လည္း သတိေပးၾကတယ္။
ကိုယ့္လင္မယားစံုဖက္ ေမြးထားတဲ့ သားသမီးကေလးေတြ လူ႔ေလာကအလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေအာင္ မလုပ္ရဘူးလို႔လည္း တားျမစ္ရေသးတယ္။
အိမ္ေထာင္ေရးကို အေလးအနက္ မထားၾကတဲ့ လူ႔အေဆာက္အအံုမွာေတာ့ Broken Familyဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင္ကြဲ အိမ္ေထာင္ပ်က္ေတြက အလြန္မ်ားျပားၿပီး အေဖနဲ႔အတူမေနရ၊ အတူမႀကီးျပင္းရ၊ ပေထြးနဲ႔ေနတဲ့ကေလးေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရိွၾကၿပီး ပေထြးက မယားပါသမီးသတ္မႈ၊ သမီးက မေအသတ္မႈတုိ႔ဆိုတဲ့ မၾကား၀ံ့မနာသာ ရာဇ၀တ္မႈမ်ိဳးေတြ ၾကားေနရတာလည္း ခဏခဏ ဟုတ္လား။
အေမတို႔ ျမန္မာစကားမွာ အိမ္ေထာင္ပ်က္တယ္၊ အိမ္ေထာင္ကြဲတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တည္ေဆာက္ထားတ့ဲ လူ႔ေဘာင္ေလာကထဲက ကိုယ့္အိမ္ေထာင္တစ္ခု တကယ္ပဲ ပ်က္စီးၿပိဳကြဲသြားရတာကို ေခၚတာပါ။ အဲဒီအျဖစ္ဟာ လူ႔အေနနဲ႔ မတားဆီးႏိုင္တ့ဲ ေသျခင္းတရားက ႏွိပ္စက္မွသာ မလြဲမေရွာင္သာလို႔ ျဖစ္ရတာမ်ိဳးျဖစ္ပါေစ။
လူ႔အေနနဲ႔ ေရွာင္ႏိုင္ လြဲႏိုင္တာကို ေရွာင္လြဲ၇တယ္။ ကိုယ့္မွာက ကိုယ့္လင္မယားကို အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္ပြားလာတဲ့ သားသမီး လူသားေလးေတြ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ မိစံုဖစံုရွိရဲ႕နဲ႔ စံုစံုညီညီ အတူမေနရတဲ့ သားသမီးမ်ားရဲ႕ ဘ၀ကုိ ေလးေလးနက္နက္ ဘာမွ မစဥ္းစားစားပဲ လုပ္ခ်င္ရာ မလုပ္ရဘူး။ လူမေျပာထားႏွင့္ ငွက္ေတာင္မွ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္ ရွိရေအာင္ ႀကိဳစား၇တယ္ မဟုတ္လား။
အခုေခတ္မွာ လူငယ္ေတြ အိမ္ေထာင္ေရးကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္စဥ္းစား၊ ေခတၱခဏေပၚေပါက္လာတဲ့ စိတ္အလိုကို သတိနဲ႔ မထိန္းပဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီးေတာ့ ကြဲၾကၿပဲၾက၊ ေနာက္အိုးေနာက္အိမ္ လြယ္လြယ္ျပဳၾကနဲ႔ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြက အက်င့္ကို ဟုတ္ႏိုးႏုိး ေကာင္းႏိုးႏိုး လုပ္ေနၾကတာ အလြန္ေပါမ်ားေနပါတယ္။ တို႔လူ႔အေဆာက္အအံုက ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာေတြကို အတုမယူရပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ တို႔က ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င္ေတြေလ။ အဲဒီေတာ့ ေသျခင္းတရားဆိုတာကို အစဥ္ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့၇တာပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးလာရင္ ႀကီးတာနဲ႔အမွ် အဲဒီသတိက ရွိရတယ္။ ကာမဂုဏ္ အာရံုေတြလည္း အသက္ႀကီးလာရင္ ႀကီးတာနဲ႔အမွ် ေလွ်ာ့၇တယ္။ အသက္ကႀကီးလာပါရဲ႕ အဲဒီ ကာမဂုဏ္အာရံုေတြကို မေလွ်ာ့ေပါ့ဘူးဆုိရင္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ ရာဂမီးကို မၿငိမ္းသတ္ဘူး၊ စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ဘဲကို လို႔ အျပစ္တင္တယ္။
ကြယ္ရာမွာ ရာဂအုိးႀကီး ေသခါနီးၿပီ ရိကၡာယူတုန္းလို႔ ကဲ့ရဲ႕သၿဂိဳဟ္ စကားအတင္းဆိုၾကတယ္။ ဒါဟာ တုိ႔လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ပံုစံပဲ။
ၿပီးေတာ့ အခ်စ္အခ်စ္ဆုိၿပီး သူ႔အိုးသူ႔အိမ္မွန္းမသိ မဆင္မျခင္ ၿငိၾက စြန္းၾက ျဖစ္ၾက ပ်က္ၾကတာေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ငါးပါးသီလေလာက္မွ မၿမဲဘူး၊ သူတစ္ပါးအိမ္၇ာကို ျပစ္မွားဖ်က္ဆီးတယ္။ အဲဒါလူ႔က်င့္၀တ္က ေသြဖည္မႈႀကီးပဲဆုိၿပီး တို႔လူ႔ေဘာင္က ခြင့္မျပဳပါဘူး။
ဒီကိစၥမွာ မိန္းကေလးကို ပိုၿပီးေတာင္ အျပစ္ဆုိပါေသးတယ္။ သူမ်ားအိမ္ေထာင္ကို ဖ်က္ဆီးသူအျဖစ္နဲ႔ လူ႔ေလာကက အႀကီးအက်ယ္ ရႈတ္ခ်တယ္။ ေယာက်ာၤးကုိေတာ့ လူယုတ္မာအေနနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ အေပါင္းအသင္းေတာင္ မလုပ္လိုဘူး။ အဲဒါေလာက္ ျပစ္မႈႀကီးပါတယ္။
လူဆိုတာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ေနၾကရေတာေလ။ အဖြဲ႕အစည္းက ခြင့္မျပဳတာကို ေရွာင္ရမွာပဲ။ ဒီလို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးက အိမ္ေထာင္ေရး စညး္မရွိ ကမ္းမရွိ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထက္ အမ်ားႀကီး ယဥ္ေက်းတယ္ အထက္တန္းက်ပါတယ္။
အေမတုိ႔ လူ႔အေဆာက္အအံုကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါ။
…………………………………………………………………………………………လူထုအေဒၚအမာ
(ကိုယ္ေျပာခ်င္ ကိုယ္ေရးခ်င္ေနတ့ဲ အေၾကာင္းအရာေလးကို လူထုေဒၚအမာရဲ႕ အေမ့ေရွးစကားစာအုပ္မွာ ေတြ႔တာနဲ႔ ကိုယ္ေရးေနရင္ ဒါေလာက္ေကာင္းၿပီး ဒါေလာက္လဲ ျပည့္စံု ဒါေလာက္လဲ အဆင္ေခ်ာမွာ မဟုတ္တာနဲ႔ အေမမာေရးထားတာကို တင္ျပေပးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မူလေခါင္းစဥ္က ထည္လဲထည္ခၽြတ္ လုပ္လို႔မရတဲ့ ကိစၥႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ( မိုးသု-မႏၱေလး)
စြန္႔ခဲ့သူရဲ႕ ႏွလံုးသား..
လူေတြကို ခ်စ္တဲ့အတြက္ စြန္႔လႊတ္မယ္၊
သစၥာရွာဖို႔ ကိုယ္ကို အသံုးခ် သြားမယ္။
ငရဲမွာရွိရွိ၊ ေကာင္ကင္မွာ ၀ွက္၀ွက္၊
အနားမွာ ကပ္ကာ မျမင္ရပဲ ၀ဲေနေန၊
လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းကို ဆြတ္လွမ္းမယ္ဆုိရင္၊
ေနာက္ဆံုး အေ၀းမွာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္ေနရာရာမွာ၊
သူ႔ စူးစမ္းမ်က္လံုးမွာ ပု၀ါလွစ္သြားမယ္၊
သူ႔ နာက်ဥ္ေျခလွမ္းတို႔အဖို႔ လမ္းပြင့္သြားမယ္၊
ကမၻာစြန္႔ ရွာခဲ့တာ ေအာင္ျမင္ ရရွိမယ္။
ေသျခင္း ေအာင္သူအျဖစ္ ေသမင္းက ေတြ႔မယ္၊
ဒါ ငါလုပ္မယ္၊ ႏိုင္ငံကို အဆံုးခံမယ္၊
ႏိုင္ငံကို ခ်စ္လို႔၊ နာက်င္တဲ့ ႏွလံုးအေပါင္း ခုန္သံနဲ႔အတူ
ငါ့ႏွလံုး ခုန္ေနလို႔ပဲ။
သိသူ၊ မသိသူ၊ ဒီက ငါ့လူေတြ၊
ငါ့လူျဖစ္လာမယ့္သူေတြ၊ ကုေဋကုဋာေတြကို
အခု ငါျပဳမယ့္ စြန္႔ျခင္းက ကယ္လိမ့္မယ္။
အို… ေခၚတဲ့ ၾကယ္တို႔…
အို..ငိုေၾကြးတဲ့ ကမၻာ..သင့္အတြက္ ငါစြန္႔ၿပီ၊
ငါ့ရဲ႕ႏုပ်ိဳမႈ ငါ့ထီးနန္း စည္းစိမ္၊ ငါ့ေရႊ ေန႔ညေတြ၊ ငါ့စံနန္း..
ၿပီး မင္း လက္ေတြ၊ အပယ္မိဖုရား
က်န္တာအားလံုးထက္ အစြန္႔ရခက္လွေလရဲ႕..။
ဒါေပမယ့္ ကမၻာ ကယ္ရာ မငး္ကိုလဲ ကယ္မယ္။
ၿပီး မင့္ရဲ႕ သားအိမ္ႏုအတြင္းမွာ လႈပ္ရြေနသူ၊ ငါ့ကေလး၊
တို႔ ေမတၱာရဲ႕ ပုန္းဆဲ ပန္းပြင့္။
သူ႔ကုိ ေစာင့္ ႏႈတ္ဆက္ရင္ အဓိ႒ာန္ပ်က္လိမ့္။
ဇနီး ကေလး ဖခင္ ျပည္သူတုိ႔
ဒီအခ်ိန္ရဲ႕ ပူေဆြးမႈ ခဏမွ်ယူၾကေတာ့၊
ဒါမွ အလင္းထြက္ေပၚမယ္၊
သတၱ၀ါတို႔ တရားသိမယ္။
ခု စိတ္ပုိင္းလိုက္ၿပီ၊ ခုထြက္ခြါေတာ့မယ္။
အျပင္း ရွာလို႔၊ အားထုတ္လို႔ ေအာင္စတမ္းဆုိရင္
ငါရွာတာ မေတြ႔မခ်င္း ျပန္လာမယ္ မဟုတ္ဘူး။
(အေလာင္းေတာ္မင္းသား ေတာမထြက္ခင္ညက စိတ္အေျခအေနကို ကဗ်ာစပ္ဆိုထားတာပါ။ ေမာင္သာႏိုး ဘာသာျပန္ထားတဲ့ အာရွတိုက္ရဲ႕အလင္းေရာင္ စတုတၳက်မ္း စာမ်က္ႏွာ၉၈-၉၉တို႔မွ ေကာက္ႏႈတ္ တင္ျပေပးပါသည္)
…………………………………………………………………………မိုးသု(မႏၱေလး)
ေယာက်ၤားေတြ မိန္းမယူလို႔ရွိရင္..
ေနက အရမ္းပူေနျပင္းေနေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရတာ စိတ္မပါဘူး။ ေနပူေတာ့ ေခါင္းေတြက မူးေနာက္ေနတယ္။ ဆရာစာသင္တဲ့ဆီကုိ အာရံု၀င္စားလို႔ကုိ မရဘူး။ ေက်ာင္းေရွ႕က ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရတာ စိတ္မပါတဲ့ ကိုယ္လုိလူေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းထဲဆက္မသြားေတာ့ပဲ ေအးေအးလူလူ ေနလို႔ရမယ့္ တစ္ေနရာကို သြားၾက၇ေအာင္လုိ႔ ေဆာ္ၾသလိုက္တယ္။ သူရဲ႕ ေဆာ္ၾသမႈကုိ ဘယ္သူကမွ မျငင္းဆန္ပဲ အားလံုးသေဘာတူစြာနဲ႔ ေက်ာင္းထဲဆက္မ၀င္ေတာ့ပဲ ေအးေအးလူလူ စကားလို႔ ေျပာလို႔၇မယ့္ တစ္ေနရာဆီကုိ သြားခဲ့ၾကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က “သင္ရိုးျပဌာန္းစာၿပီးသြားတဲ့ ဘာသာကိုကို ေနာက္တစ္ေခါက္ဆက္မသင္ေတာ့ပဲ အဲဒီဘာသာခ်ိန္ကို ဒီျပင္ဘာသာသင္ၿပီးေတာ့ တစ္ေန႔ေလးနာရီ တက္ေနရတဲ့ အတန္းခ်ိန္ကို သံုးနာရီပဲ သင္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းေပးသင့္တယ္။ အခုေတာ့ သင္ၿပီးသားႀကီးကို အစကျပန္သင္ေနတာ ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ”တာဆုိၿပီး ၿငီးၿငီးျငဴျငဴနဲ႔ ေျပာတယ္။
ဒါကို ၾကားေတာ့ အျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က “မင္းက ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ဆုိေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။ ပ်င္းစရာေကာင္းမွာေပါ့။ ငါ့မွာေတာ့ ပဌမတစ္ေခါက္သင္သြားတုန္းက နားမလည္တာေတြကို အခုတစ္ေခါက္ျပန္သင္မွ နားလည္လာတယ္။ ပ်င္းစရာမေကာင္းဘူး။ ကိုယ္သင္ေနတဲ့ ဘာသာရပ္ကို ကိုယ္နားလည္လာေတာ့ သင္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာတယ္။ မင္းမတက္ခ်င္ မတက္နဲ႔ေပ့ါကြာ”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီျပင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရသန္႔ဘူးကို ေမာ့ေသာက္ၿပီးေတာ့ “၀ါကၽြတ္ရင္ သတင္းစာ မဖတ္ရဲေတာ့ဘူးကြာ”ဆုိၿပီး အဆက္အစပ္မရွိ ေျပာခ်လုိက္တယ္။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေျပာစမ္းပါဦး”ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မ်က္လုံုးျပဴးျပလိုက္တယ္။
“၀ါကၽြတ္လုိက္တာနဲ႔ သတင္းစာထဲမွာ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာေတြမွာ မဂၤလာေဆာင္ သတင္းေတြခ်ည္းပဲကြာ။ ကိုယ့္ကို ျပန္ေတြးၿပီးေတာ့ ငိုေတာင္ငိုခ်င္လာခ်င္တယ္”
“၀ါကၽြတ္ေလတိုင္း မ်က္ရည္၀ိုင္းေပါ့ ဟုတ္လား။ မဟာသီ၀မေထရ္ႀကီးကေတာ့ တရားထူးမရလို႔ တစ္၀ါကၽြတ္သြားရင္ တစ္ခါငိုတယ္တဲ့။ မင္းကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္သတင္းေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ဒီတစ္သက္ေတာ့ မိန္းမယူလို႔ မရေတာ့ပါဘူးကြာလို႔ ေတြးၿပီး ငိုတယ္။ ငိုတာခ်င္းတူတယ္။ ငိုရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းျခင္းသာ မတူသာ”လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“ေဟ့ေကာင္ ငိုခ်င္တယ္ပဲေျပာတာ ငိုတယ္မေျပာဘူး။ မင္း ျဖည့္စြက္ခ်က္ေတြ မထည့္စမ္းနဲ႔”ဆုိၿပီး ၀ါကၽြတ္တုိင္း ငိုခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ စကားကို သူတုိ႔ဘာသာ သေဘာက်သြားၿပီးေတာ့ တဟီးဟီးနဲ႔ ရယ္ေနၾကျပန္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က “မိန္းမဆိုတာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ႀကီးနဲ႔ တူတယ္ဆိုတဲ့ ဘုရားေဟာကို ဖတ္ၿပီးကထဲက ငါေတာ့ မိန္းမယူသြားတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြကို ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ႀကီးထဲကို ခုန္ခ်သြားတဲ့ သူေတြလို႔ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။”
“အဲဒီေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ႀကီးက အျမင္မွာေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေနေပမယ့္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ႀကီးရဲ႕ ေအာက္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သိပ္ၿပီး သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေလာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ မေၾကာက္မရြံ႕ ခုန္ခ်သြားၾကတာေပ့ါ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္မွ ျပန္တက္မလာခဲ့ၾကဘူးေလ”ဆုိၿပီး ငိုခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာလိုက္တယ္။
“ငါကိုရင္ဘ၀တုန္းက ဒကာတစ္ေယာက္က လူမထြက္ဖို႔ လူထြက္ၿပီးေတာ့ မိန္းမမယူဖို႔ လူထြက္တာဟာ မိန္းမယူတာဟာ မေကာင္းဘူး၊ မိန္းမရၿပီးေတာ့ သံုးေလးလပဲေကာင္းတာ ၿပီးရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူးဆုိၿပီး လာတရားေဟာတယ္။ ငါလဲ အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားေျပာသလို မိန္းမမေကာင္းတာမွန္ရင္ ခင္ဗ်ားမိန္းမနဲ႔ ကြာၿ့ပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီး၀တ္လုိက္ပါလားလို႔ ရြဲ႕ၿပီးေျပာလိုက္တယ္”
“ကိုရင္ေလးရဲ႕ ငါးမွ်ားခ်ိန္မွာ မိေနတဲ့ငါးက ငါးမွ်ားခ်ိတ္မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္ ျဖဳတ္မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ကိုရင္ေလးရဲ႕။ တပည့္ေတာ္က ငါးမွ်ားခ်ိတ္မိေနတဲ့ ငါးလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ကိုရင္ေတာ့ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မမိေသးတဲ့ ငါးေလးမို႔ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကို လာၿပီး မဟပ္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔လို႔ ငါ့ကို ျပန္ေျပာသြားခဲ့တယ္။ မင္းေျပာတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ထဲ ခုန္ခ်သြားၿပီးေတာ့ ျပန္မတက္လာၾကတာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္မွာ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ေတြ ရွိေနလို႔ ျပန္တက္မလာၾကတာ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူး။ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မိေနတဲ့ ငါးေတြလို ျဖစ္ေနၾကလို႔ ျပန္တက္မလာႏိုင္ၾကတာ ျဖစ္မွာပါ” ေျပာလိုက္တယ္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ဖြဲ႕လံုးက ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ မိတဲ့ငါးဆိုတဲ့ စကားကို ၀ုိင္း၀န္းေထာက္ခံ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။
ျမစ္ေရျပင္ထဲက သူ႔ လုိတရဓာတ္လံုးႀကီး ထြက္လာမတတ္ ျမစ္ေရျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ စကား၀ိုင္းေဘး အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက “မိန္းမက ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ႀကီး မိန္းမယူသြားတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြဟာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ထဲ ခုန္ခ်သြားတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြဆုိရင္ အင္း၀ေခတ္က စာဆုိေတာ္ အရွင္မဟာရ႒သာရဟာ ေခ်ာက္ကမ္းပါျပတ္ ႏႈတ္ခမ္း၀ကေန ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ထဲ ခုန္ခ်လုလုဆဲဆဲမွာ သတိျပန္၀င္လာၿပီးေတာ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ထဲကို ခုန္မခ်ေတာ့ပဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လာတဲ့ ပညာရွိတစ္ေယာက္ပဲလို႔ ငါေတာ့ ျမင္မိတယ္”လို႔ ေျပာလိုက္ျပန္တယ္။
ဒါလဲဟုတ္တာပဲဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ အားလံုးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ လုပ္ေနၾကတယ္။
“ေဟ့ မင္းတုိ႔ဘာေျပာေျပာ ငါေတာ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးျပတ္ႀကီးထဲကို ခုန္ခ်ေနခ်င္တုန္းပဲ”လို႔ ငိုခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ေျပာလိုက္ျပန္တယ္။
“ခ်စ္သားတို႔ မိန္းမရဲ႕ အဂၤါဇာတ္ထဲကုိ သင့္တိုရဲ႕ အဂၤါဇာတ္ထည့္မယ္အစား ေလာေလာလတ္လတ္ ေသေစႏိုင္တဲ့ အဆိပ္ရွိတဲ့ ေျမြေပြးေျမြေဟာက္ရဲ႕ ခံတြင္းထဲကို သင္တုိ႔ရဲ႕ အဂၤါဇာတ္ထည့္လုိက္တာကမွ ျမတ္ပါေသးတယ္လို႔ ဘုရားေဟာထားတာကို ငါဖတ္ဘူးတယ္။ ဟဲ ဟဲ မင္းမေၾကာက္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ စမ္းၾကည့္ေပါ့ကြာလို႔ ေျပာလိုက္တယ္”
ဘာေတြးမိၾကတယ္မသိဘူး။ အကုန္လံုးက အားပါးတရ ရယ္လုိက္ၾကတယ္။
“မင္းတု႔ိ ေျပာလို႔ ငါလဲ ငါသိထားတာေျပာရဦးမယ္။ မိန္းမေတြဟာ ေယာက်ာၤးေကာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မရဘူးတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ေယာက်ာၤးေကာင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မိန္းမမယူဘူးတဲ့။ တကယ္လု႔ိ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မိန္းမယူခဲ့ရင္ေတာင္မွ ခဏေလးပဲ ေပါင္းၿပီးေတာ့ အဲဒီမိန္းမကို စြန္႔ခြာၿပီးေတာ့ ပစ္ထားတတ္ခဲ့ၾကတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ငါေတာ့ ငါ့ကိုငါ ေယာက်ာၤးေကာင္းလို႔ ေတြးမိတယ္”
“မရလို႔ မယူတာေျပာစမ္းပါကြာ။ မိန္းမလိုခ်င္လို႔ တစ္ပိုင္းေသေနတဲ့ ေကာင္ကမ်ား။ မိန္းမမယူတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြဟာ ေယာက်ာၤးေကာင္းဆုိရင္ အဲဒီေယာက်ာၤးေကာင္းထဲ မင္းမပါဘူး။ အဲဒီစကားဟာ အရွင္မဟာရ႒သာရတို႔လို သူေတြကိုပဲ ေျပာတဲ့စကားျဖစ္တယ္”
……………………………………………………………………………………မိုးသု(မႏၱေလး)
ကေလးငယ္ေတြကို ကေလးငယ္ေတြလို႔ ျမင္ႏုိင္ၾကပါေစ..
ရာသီဥတုေၾကာင့္ ႏွာေတြမႊန္ၿပီး ႏွာရည္ေတြ အဆက္မျပတ္က်ေနတာမုိ႔ ဘာမွမလုပ္ပဲ ေက်ာင္းမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေနရတယ္။ မနက္က ေျမနီကုန္းက သူငယ္ခ်င္းလာတာမုိ႔ သူနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကုိ သြားထိုင္လိုက္တယ္။
အသက္ ၁၂ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ့ စားပြဲထိုးေလးက ဦးဇင္းတို႔၀ုိင္းကုိ ေရေႏြးကရားနဲ႔ မွားထားတာေတြ လာခ်တယ္။ အီၾကာေကြးတစ္ေခ်ာင္းက ေဘးနားက ၀ိုင္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ အေပၚကို မေတာ္တဆျပဳတ္က်သြားခဲ့တယ္။
အမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာ စာပြဲထိုးေလးကို ေခါင္းကို အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ေခါက္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အသံုးမက်တဲ့ေကာင္လို႔ေျပာၿပီး ထပ္ေခါက္လိုက္ျပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မေက်မခ်မ္းနဲ႔ ပါးစပ္ကေန ပြစိစိနဲ႔ အယုတ္တမာဆဲဆိုေနတယ္။ ၀တ္စားထားတဲ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ေရႊေတြ စိန္ေတြကိုမွ အားမနာ..။
စားပြဲထိုးေလးကေတာ့ ``အန္တီ ကန္ေတာ့ကန္ေတာ့ မေတာ္လို႔ ျဖစ္သြားပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ေနာက္ကို ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေစရပါဘူး´´နဲ႔ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနရွာတယ္။
စိတ္ႀကိဳက္ရိုက္ႏွက္ၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ေျပာဆိုၿပီးတာေတာင္မွ ကေလးငယ္က ဒါေလာက္ေတာင္းပန္ေနတာေတာင္မွ ကေလးငယ္ကို ခြင့္လႊတ္စကား တစ္ခြန္းမေျပာဘူး။
ဒီၾကားထဲ ေကာင္တာက မိန္းမကပါ ကေလးငယ္ေလးကို ပါးစပ္စက္ေသနတ္ပစ္လိုက္ျပန္ေသးတယ္။
ဆင္းရဲတဲ့ဘ၀ မြဲတဲ့ဘ၀ ခိုကိုးရာမဲ့တဲ့ဘ၀မုိ႔ ကေလးငယ္ကိုေတာင္မွ ကေလးငယ္လို႔ မျမင္ၾကေတာ့ဘူးလား..။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အထူးသျဖင့္ မႏၱေလးလို ရန္ကုန္လိုၿမိဳ႔ႀကီးေတြက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ ကေလးငယ္ေတြကို စားပြဲထိုးအျဖစ္ ေစခိုင္းေနၾကတယ္။ တရားဥပေဒအရ ခုိင္းသင့္ မခုိင္းသင့္ဆုိတာကို မသိေပမယ့္ ဦးဇင္းကေတာ့ မခုိင္းသင့္ဘူးလို႔ ခံစားရတယ္။
သူတို႔ေလးေတြကို ပညာသင္ေစခ်င္တယ္။ သူ႔တုိ႔ေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ တစ္သက္လံုး လက္ရံုးရည္ကို အားကိုးအားျပဳၿပီးေတာ့ အသက္ေမြးသြားရမယ့္ ဘ၀မွာ အခ်ိန္ကုန္မသြားေစခ်င္ဘူး။
ေစာေစာက အမ်ိဳးသမီးႀကီးအေနနဲ႕႔လဲ အီၾကာေကြးေလး ကိုယ့္အေပၚျပဳတ္က်လိုက္တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား နာက်င္လို႔လဲ။ အက်ီဆီေပသြားလဲ ျပန္ေလွ်ာ္လိုက္လို႔ရတာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေလွ်ာ္မရေတာ့ရင္ေတာင္မွ အက်ီတစ္ထည္အတြက္နဲ႔ ကေလးငယ္ကို နာက်င္သြားေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူး။
ဒီလိုမ်ိဳး အရြယ္မေရာက္ေသးပဲ ၀မ္းတစ္ထြာအတြက္ ရုန္းကန္ေနရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို မကူညီႏိုင္ဘူးဆုိရင္ေတာင္မွ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ကုိယ္စိတ္ကို နာက်င္သြားေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆုိရင္ သူတို႔ကို စားပြဲထိုးေလးေတြလို႔ မျမင္ပဲ ကေလးငယ္ေလးေတြပဲလို႔ ျမင္ေစခ်င္တယ္။
ငါ့သားေလး ငါ့ညီေလး ငါ့တူေလးသာဆုိလွ်င္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ ေတြးၾကည့္ ျမင္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္..။
ဗုဒၶတရားေတာ္အရလဲ ႏုိင္ရာ၀န္ထက္ ပိုၿပီး ထမ္းခုိင္းတာဟာ မတရားမႈသာျဖစ္တယ္။
ပညာသင္ရမယ့္အရြယ္မွာ ပညာမသင္ရပဲ အစာအိမ္အတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ကမၻာေလာကႀကီးထဲမွ အျမန္ဆံုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါေစ..။ ပညာသင္ခ်ိန္မွာ ပညာသင္ေနၾကရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြျဖစ္ၾကပါေစ..။
.....................................................................................................မုိးသု(မႏၱေလး)
ဘာသာမဲ့ဆိုတာ တကယ္ရွိသလား
(ဦးဇင္းမုိးသု ဘာသာမဲ့ဆုိတာ တကယ္ရွိပါသလား)
ကြန္ျမဴနစ္ေတြက သူတို႔က ဘယ္ဘုရားကိုမွ မယံုဘူး ဘယ္ဘာသာမွ မကုိးကြယ္ဘူးလို႔ သူတို႔ေတြမွာ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာမရွိဘူး သူတို႔ေတြဟာ ဘာသာမဲ့ေတြလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ထားၾကတယ္။ ဒါဟာ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားစရာပဲ။
ဘုရားရွင္က မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္ ပရိဗၺာဇက၀ဂ္ ဒီဃနခသုတ္မွာ ဘာသာမဲ့ဆိုတဲ့သူ မရွိလို႔ဘူးလို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။ လူေတြမွာ ဘာသာမဲ့ဆုိတာ မရွိဘူး။ သူတုိ႔ေတြ ဘယ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ေနတာဆိုတာကိုသာ မသိလို႔သာျဖစ္တယ္။ ဘာသာကေတာ့ မမဲ့ၾကဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလဲ ဒိတုိင္းပဲ။ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာကို သူတို႔ မသိၾကတာျဖစ္တယ္။ ဘာသာမမဲ့ဘူး။ အရမ္းေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကုိ ေလ့လာၾကည့္ရင္ သိသာျမင္သာတယ္။
ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာကေတြက ေသရင္ၿပီးၿပိ ျပတ္ၿပီ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ဥေစၦဒဒိ႒ိအယူကို ယူထားၾကတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။ ဥေစၦဒဒိ႒ိဆိုတာက ဘုရားလက္ထက္ တိတၱိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕ အယူ၀ါဒျဖစ္တယ္။ (အက်ယ္သိခ်င္ရင္ ဗုဒၶႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ဘုရားမ်ား စာအုပ္တြင္ရႈ႕)
ဒါေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဘာသာမဲ့ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ဘာသာမမဲ့ဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ ဥေစၦဒဒိ႒ိအယူရွိသူေတြျဖစ္တယ္။
ေလာကႀကိးထဲမွာ ဘာသာမဲ့ဆုိတာလဲ မရွိဘူး။ ကိုယ္ဘယ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ေနတယ္ဆုိတာကို မသိတဲ့သူဆုိတာပဲ ရွိတယ္။
..........................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
ယဥ္ေက်းမႈရွိေသာသူမ်ားအတြက္သာ..
ဦးဇင္းေနတဲ့ ေနရာက ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္နဲ႔ နီးတာမု႔ိ ညပုိင္းေတြမွာ ေစတီေတာ္ေပၚကို မၾကာမၾကာတက္ေရာက္ ဖူးေျမာ္ျဖစ္တယ္။ ေစတီေတာ္ေပၚေရာက္ရင္ စဥ့္ကူးမင္းေခါင္းနားထိုင္ၿပီး ဗုဒၶါႏုႆတိပြားမ်ားျဖစ္တယ္။ (လူအထင္ႀကီးမွာမုိ႔ အထင္ႀကီးေအာင္ လုပ္ရာက်မွာမို႔ ေဘးအျမင္မွာ ဖာသိဖာသာ သာမာန္ထိုင္ေနတဲ့ ပံုစံျဖစ္ေအာင္ပဲ ထိုင္ျဖစ္ပါတယ္။)
ေစတီေတာ္ေပၚကုိေရာက္တိုင္း စိတ္အလိုမက်တာေတြ အၿမဲေတြ႔ေနရတယ္။ ေစတီေတာ္ေပၚကုိလာၿပီး လူႀကီးလူငယ္အမ်ားစုဟာ ေဟးလားဟားလား လုပ္ေနၾကတယ္။ ေကာင္ေလးေတြကလဲ ေကာင္မေလးေတြကို လိုက္ေငးေနၾကတယ္။ ေကာင္မေလးေတြကလဲ ေကာင္ေလးေတြကို လိုက္ေငးေနၾကတယ္။
သူတို႔ေစတီေတာ္ကို လာၾကတာဟာ ငမ္းေၾကာထဖို႔လား ဗုဒၶါႏုႆတိျဖစ္ဖို႔အတြက္လားဆိုတာေတာ့ သူတို႔ကိုယ္ပဲ သူတို႔သိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ပိုဆိုးတာကေတာ့ မဖြယ္မရာ စကားေတြကို ေျပာၿပီးေတာ့ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ အသံထြက္ၿပီးေတာ့ ရယ္လားေမာလား လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လူအထင္ႀကီးေအာင္ ၀ုိင္ဖြဲ႕ၿပီးေတာ့ အမွားမွားအယြင္းယြင္းနဲ႔ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္နဲ႔ အသံကုန္ေအာ္ၿပီးေတာ့ ရယ္စရာမပါပဲ ဖ်စ္ညွစ္ရယ္ၿပီးေတာ့ လက္ခုပ္တီးစရာမရွိပါပဲ လက္ခုပ္ေတြတီးၿပီးေတာ့ အဘိဓမၼာေတြကို ေဆးေပးခန္းနားက ဓမၼာရံုႀကီးထဲမွာ ေဆြးေႏြးေနၾကတယ္။
ဒီလိုေတြျဖစ္ေနတာဟာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ါဒေတာ္နဲ႔ လံုး၀လံုး၀ကို ကိုက္ညီမႈမရွိပါဘူး။ ေစတီေတာ္ေပၚတက္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုေတြလုပ္ေနၾကတာဟာ ဘုရားရွင္ကို မရိုေသၾကသူမ်ား မထီမဲ့ျမင္ျပဳၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းမႈကိုပဲ အလိုရွိပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းက အရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တုိ႔ရဲ႕ တပည့္ရဟန္းေတြဟာ ဆူဆူညံညံစကားေတြ ေျပာဆိုေနၾကလု႔ိ ``ငါးစိမ္သည္ေတြလို ဆူညံေနၾကတာ ဘယ္သူေတြတုန္း´´လို႔ အရွင္အာနႏၵာကို ေမးေတာ္မူပါတယ္။
``အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးနဲ႔ ရွင္ေတာ္ဘုရားကို ဖူးေျမာ္ဖို႔အတြက္ လုိက္လာခဲ့တဲ့ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးရဲ႕ တပည့္ရဟန္းေတြပါ´´လို႔ အရွင္အာနႏၵာက ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးနဲ႔အတူ ဆူဆူညံညံလုပ္တဲ့ ရဟန္းေတြကို ႏွင္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။
ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာ ဆူညံမႈကို လံုး၀မႏွစ္သက္ပါဘူး။
ရွင္ေတာ္ဘုရားဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဆြမ္းခံေစာေစာၾကြေလ့ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ သာ၀တၳိအၾကားမွာရွိတဲ့ တိတၳိေတြရဲ႕ ေက်ာင္းကို ၀င္ေတာ္မူပါတယ္။ တိတၱိေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ဆူဆူညံညံနဲ႔ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ စကားေတြေျပာေနတတ္ၾကတယ္။
တိတၱိေတြဟာ ရွင္ေတာ္ဘုရား သူတို႔ေက်ာင္း၀င္းထဲကို ၀င္လာတာျမင္တာနဲ႔ တိတၱိအႀကီးအကဲဟာ ``ေဟ့ ေဟ့ တိတ္တိတ္ေလးေနၾက၊ ရဟန္းေဂါတမ လာေနၿပီ။ ရဟန္းေဂါတမဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းမႈကို လုိလားတယ္။ ဆူညံမႈကို မလိုလားဘူး။ တိတ္တိတ္ကေလးေနၾကပါ´´ဆုိၿပီး သူတပည့္ေတြကို တားျမစ္ေပးတတ္တယ္။
တိတၱိေတြဟာ အယူမွားေနေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈကို နားလည္တယ္၊ ယဥ္ေက်းမႈရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ ရွိေအာင္ ေနတတ္ၾကတယ္။
ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆ၇ာေတာ္ဘုရားႀကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသဆုိရင္ စာသင္စာခ်တာေတာင္မွ အသံအက်ယ္ႀကီးနဲ႔ လုပ္တာကို တားျမစ္ေလ့ရွိတယ္။
ေစတီေတာ္ေတြေပၚေရာက္ရင္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ ဘုရားကို အာရံုျပဳၿပီးေတာ့ ေနၾကထိုင္ၾကဖို႔ ေဟးလားဟားမလုပ္ဖို႔ အသိဒကာေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕သားေလးကို ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။
``ဦးဇင္းကလဲ ဘုရားေပၚမွာ ရယ္တာ အျပစ္ျဖစ္လို႔လား၊ ဘုရားက သူတပည့္သာ၀ကေတြကို ေပ်ာ္ေနတာကို မႀကိဳက္မရွိေလာက္ပါဘူး´´လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။
``ဘုရားက တပည့္သာ၀ကေတြကို ေပ်ာ္ေစခ်င္ရင္ တရားမေဟာပဲ ဟာသေတြပဲ ေျပာခဲ့မွာေပါ့´´လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ခဲ့တယ္။
ေစတီေတာ္ေပၚမွာ ရတနာသံုးပါးနဲ႔ မစပ္ဆိုင္တဲ့ ကမၼဌာန္းဘာ၀နာနဲ႔ မစပ္ဆုိင္တဲ့ အျခားေသာ လူမႈေရး စီးပြားေရး ဟာသစတဲ့ စကားေတြကို ေျပာဆုိတာဟာ မဖြယ္မရာ ျပဳလုပ္ရာေရာက္တယ္။ ဘုရားရွင္ကို မေလးစားရာ ေရာက္တယ္။
ေရွ႕ကြဲေနာက္ကြဲ ေဘးကြဲကို အသားလိုက္ပါဦး။ ေစတီေတာ္ေပၚမွာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ကေလးတက္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ကေလးေန တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ကေလးျပန္ဆင္းသြားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေလးကိုပဲ အရင္ ေဖာ္ေဆာင္ၾကပါဦး။
ေစတီေတာ္ေပၚကို ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္တက္ကာမွ အကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကို အျမင္မေတာ္လြန္းလို႔ ေရးလိုက္တာပါ။ ယဥ္ေက်းမႈရွိၾကတဲ့ သူမ်ားအတြက္ ဘုရားအလိုက် အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေနခ်င္ၾကတဲ့ သူမ်ားအတြက္သာ ရည္စူးၿပီးေတာ့ ေရးလိုက္တာပါ။
ယဥ္ေက်းမႈကို နားမလည္ဘူး ယဥ္ေက်းမႈမရွိဘူး။ ကိုယ္ေနခ်င္သလို ေနမယ္ဆိုတဲ့ သူမ်ားအတြက္မဟုတ္ပါဘူး။
ေစတီေတာ္ေပၚမွာ ဘုရားရွင္အလိုက် ေနထိုင္ႏိုင္ၾကပါေစေသာ္..။
..........................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
ေခတ္သစ္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ သို႔ေလာ သုိ႔ေလာ ေတြးစရာေလးမ်ား..
(အရွင္ဘုရား။ ေမးစရာေလးရွိလို႔ပါ။ ဘုန္းၾကီးေတြ ကားစီးၾကတာ၊ ဖုန္းကိုင္ၾကတာ။ ေနာက္ျပီး ဘုန္းၾကီး နာမည္ ေနာက္မွာ AGTI (CIVIL) ထည့္တာတို႔လုပ္သင့္ပါသလား။ တကယ္တရားရသူေတြက ဘြဲ႔ ၊ဂုဏ္၊ ပကာသနေတြ မလိုဘူးထင္ ပါတယ္။ ကုိယ္သံဃာဘြဲ႕တပ္ရင္ျပီးတာပဲ မဟုတ္ပါဘူးလား။ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြက နာမည္ၾကီးဘုန္းၾကီးေတြဆိုရင္ ပိုျပီးလွူၾကပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးခ်င္းတူတူပဲမ ဟုတ္ပါဘူးလား။ ဆင္းရဲတဲ့ဘုန္းၾကီး လွူရင္ေရာ ကုသိုလ္ရတာခ်င္းတူတူပဲမ ဟုတ္ပါဘူးလား။
ခုေခတ္မွာ သံဃာခ်င္းအျပိဳင္အဆိုင္မ်ားတာ ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား။သူကကားစီးရင္ ငါကလည္းကားစီးခ်င္ၾကပါတယ္။
သူတို႔ေရာ အကုသိုလ္ မရဘူးလားဘုရား။)
ဘုန္းႀကီးေတြ ကားစီးၾကတာ ဖုန္းကိုင္ၾကတာဟာ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ အပ္အပ္စပ္စပ္ျဖစ္ေအာင္ စီးမယ္ ကိုင္မယ္ဆိုရင္ စီးေကာင္း ကိုင္ေကာင္းပါတယ္။
အပ္အပ္စပ္စပ္ဆိုတာဟာ အဲဒီကားကုိ ဘုန္းႀကီးကိုယ္တိုင္ ပိုက္ဆံကိုင္ၿပီး ၀ယ္ယူထားျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ရဘူး။ ကားအတြက္ ေလာင္စာဆီကုိ ဘုန္းႀကီးကိုယ္တုိင္ ပိုက္ဆံကိုင္ၿပီး ၀ယ္ထားတဲ့ ေလာင္းစာဆီနဲ႔ ေမာင္းတာ မျဖစ္ရဘူး။ ဒကာတစ္ဦးက ေစတနာအေလ်ာက္ လႈဳထားတဲ့ ကားနဲ႔ ေလာင္စာဆီျဖစ္ရမယ္။
ဖုန္းဆိုရင္ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ ကိုယ္တုိင္ ၀ယ္ယူထားတဲ့ ဖုန္းမျဖစ္ရပါဘူး။ ဖုန္းေဘလ္ကို ကိုယ္တုိင္ပိုက္ဆံကိုင္ၿပီးေတာ့ မေဆာင္ရပါဘူး။ ဒကာလႈဳထားတဲ့ ဖုန္းလဲျဖစ္ရပါမယ္။ ေဘလ္ကုိလဲ ဒကာက ေဆာင္ေပးရတာမ်ိဳး ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ သံုးေကာင္းပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကုိယ္တုိင္ ပိုက္ဆံကိုင္ၿပီးေတာ့ ဘာကိုမွ ၀ယ္ယူၿပီး မသံုးေဆာင္ေကာင္းပါဘူး။ ယုတ္စြဆံုး ပါဠိေတာ္ အဌကထာက်မ္းစာအုပ္မ်ားကိုေတာင္မွ ကိုယ္တိုင္ ၀ယ္ၿပီးမသံုးေကာင္းပါဘူး။
ဒကာ ဒကာမက လႈဳတာဆုိရင္ေတာ့ သံုးေကာင္းပါတယ္။
ဒါက အက်ဥ္းမွ် ေျဖေပးလိုက္တာပါ။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔သိခ်င္ရင္ အမရပူရၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသရဲ႕ ပါတိေမာက္ဘာသာဋီကာက်မ္းႏွင့္ ဘုရားဥေပဒေတာ္ႀကီးက်မ္းမွာ အက်ယ္ဖတ္ရႈ႕ႏိုင္ပါတယ္။
(ဘုန္းၾကီး နာမည္ ေနာက္မွာ AGTI (CIVIL) ထည့္တာတို႔လုပ္သင့္ပါသလား။ တကယ္တရားရသူေတြက ဘြဲ႔ ၊ဂုဏ္၊ ပကာသနေတြ မလိုဘူးထင္ ပါတယ္။ ကုိယ္သံဃာဘြဲ႕တပ္ရင္ျပီးတာပဲ မဟုတ္ပါဘူးလား။)
`` ငါေတာ့ ဒီဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြကို ထည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ လာဘ္လာဘေတြ ေပါမ်ားမွာပဲ´´ဆိုတဲ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ဆုိရင္ မထည့္ေကာင္းပါဘူး။
``ငါဒီဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြထည့္လို႔ရင္ ငါေဟာၾကားတဲ့ တရားဓမၼကို ဒကာဒကာမေတြ ယံုၾကည္စြာ သံသယကင္းရွင္းစြာနဲ႔ နာယူႏိုင္ၾကမယ္´´လို႔ဆိုတဲ့ လာဘ္လာဘကို မငဲ့ကြက္တဲ့ စိတ္မ်ိဳး၊ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ လိုအပ္လို႔ ထည့္ရတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ထည့္ေကာင္းပါတယ္။
စာေပမွာ တစ္ခါတစ္ရံု အရွင္သာရိပုတၱရာကို နာမည္တိုက္ရုိက္ေဖာ္မျပပဲ ``ဓမၼေသနာပတိ´´ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးကိုပဲ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာလဲ လုိအပ္ရင္ သူရဲ႕ ``အနႏၱဇိန´´စတဲ့ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးေတြကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ထုတ္ေဖာ္ျပသပါတယ္။
အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးက တစ္ခါတစ္ရံလိုအပ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေတာင္ တစ္ခါတစ္ရံ သူရဲ႕အရည္အခ်င္းနဲ႔ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္တရားရသူေတြလဲ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြ လိုအပ္ပါတယ္။
လိုအပ္လို႔လဲ ဘုရားရွင္က သူ႔တပည့္သာ၀ကေတြကို ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးျဖစ္တဲ့`ဧတဒဂ္´ဆိုတဲ့ ဘြဲထူးဂုဏ္ထူးေတြကို ေပးေတာ္မူခဲ့တာေပါ့။
(ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြက နာမည္ၾကီးဘုန္းၾကီးေတြဆိုရင္ ပိုျပီးလွူၾကပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးခ်င္းတူတူပဲမ ဟုတ္ပါဘူးလား။ ဆင္းရဲတဲ့ဘုန္းၾကီး လွူရင္ေရာ ကုသိုလ္ရတာခ်င္းတူတူပဲမ ဟုတ္ပါဘူးလား။)
တစ္ခါတုန္းက ေကာသလမင္းႀကီးက ဘုရားရွင္ကုိ ``ဘယ္သူ႔ကုိ လႈဳရမွာပါလဲ´´လို႔ ေမးပါတယ္။
ဘုရားရွင္က ``သင္ၾကည္ညိဳတဲ့သူကို လႈဳ´´လု႔ိ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
``ဘယ္သူ႔ကုိလႈဳရင္ အက်ိဳးႀကီးပါသလဲ´လို႔ ထပ္ေမးပါတယ္။
``သီလရွိတဲ့ သူကုိ လႈဳတာဟာ အက်ိဳးႀကီးတယ္´´လုိ႔အေျဖေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတဲ့ဘုန္းႀကီး နာမည္ႀကီးတဲ့ ဘုန္းႀကီးကိုလႈဳမွ အက်ိဳးႀကီးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သီလရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးကိုလႈဳမွ အက်ိဳးႀကီးတာပါ။
ကုသုိလ္ကေတာ့ ေခြးကို လႈဳရင္ေတာင္ ရပါတယ္။ အက်ိဳးႀကီးတာနဲ႔ မႀကီးတာပဲ ကြာျခားသြားပါတယ္။
မူလရွိရင္းစြဲ လယ္ေျမဟာ မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ စုိက္ပ်ိဳးသူက ေသခ်ာစနစ္တက် ေျမေဆြး ေျမၾသဇာစတဲ့ လိုအပ္တာေတြ ထည့္ၿပီးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးရင္ မူလေျမက မေကာငး္ေပမယ့္ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ သီးႏွံျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္သလို အလႈဳခံပုဂၢိဳလ္က သီလမရွိေသာ္လည္း အလႈဳေပးတဲ့သူက သီလရွိရင္ အက်ိဳးႀကီးပါတယ္။
လယ္ေျမက ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ စနစ္တက် မစိုက္ပ်ိဳးတတ္ရင္ ေပါင္းပင္ေတြ ေပါက္ၿပီးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ သီးႏွံမျဖစ္ထြန္း မေအာင္ျမင္သလို အလႈဳခံပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ သီလရွိပါရဲ႕ အလႈဳေပးသူက သီလမရွိဘူး ေပးလႈဳဆဲ ေပးလႈဳၿပီးမွာ အလႈဳအတြက္ လႈဳမိတာ မွားေလျခင္းဆုိၿပီး ေနာင္တေတြ ရေနမယ္ဆုိေတာ့ အက်ိဳးႀကီးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အလႈဳခံေရာ အလႈဳေပးသူပါ သီလရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ။
အက်ိဳးႀကီးတဲ့ ကုသုိလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အက်ိဳးနည္းတဲ့ ကုသုိလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကာမာ၀စရကုသုိလ္စိတ္ေတြပဲမို႔ ကုသုိလ္ခ်င္းအတူတူပဲလို႔ ေျဖမယ္ဆုိရင္ ေျဖေပးလို႔ရပါတယ္။
(ခုေခတ္မွာ သံဃာခ်င္းအျပိဳင္အဆိုင္မ်ားတာ ေတြ႕ရပါတယ္ဘုရား။သူကကားစီးရင္ ငါကလည္းကားစီးခ်င္ၾကပါတယ္။
သူတို႔ေရာ အကုသိုလ္ မရဘူးလားဘုရား။)
ေသရင္ အပါယ္ေလးဘံု တစ္ဘံုဘံုကုိ ေသခ်ာေပါက္ဆင္းရမယ့္ ဘုန္းႀကီးေတြပဲဆိုပါေတာ့..။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ အေျဖက လံုေလာက္ၿပီလုိ႔ ယူဆပါတယ္။ မရွင္းေသးရင္ ထပ္ေမးေပါ့။
.......................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)
Subscribe to:
Posts (Atom)