၀ိနည္းက်င့္၀တ္ေခၚ ရဟန္းက်င့္ဖြယ္ (၂၂၇)သြယ္ (အပိုင္း-၂)

``ခ်စ္သား သာရိပုတၱရာ ဆိုင္းငံ့ဦးေလာ့၊ သိကၡာပုဒ္ေတာ္မ်ား ပညတ္ရန္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အခ်ိန္ကာလကို ငါဘုရား သိေတာ္မူသည္။ ယခုအခ်ိန္မတန္ေသး၊ ဤသာသနာေတာ္၌ ေထရ္ႀကီး၀ါႀကီး မ်ားျပားလာေသာအခါ လာဘ္လာဘေပါမ်ားေသာအခါ ဗဟုသုတၾကြယ္၀ေသာ ရဟန္းမ်ား မ်ားျပားလာေသာအခါ က်ဴးလြန္မႈ အျပစ္မ်ား ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ က်ဴးလြန္မႈ အျပစ္မ်ားကို တားျမစ္ပိတ္ပင္ရန္ ငါဘုရားသည္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ပညတ္ေတာ္မူမည္၊

ယခုအခ်ိန္အခါ၌ ရဟန္းသံဃာေတာ္အေပါင္းသည္ အျပစ္ကင္း၏။ မွဲ႕စက္မထင္ ျဖဴစင္၏။ အႏွစ္ျပည့္၀၏။ ဤရဟန္း(၅၀၀)တိုတြင္ အငယ္ဆံုးရဟန္းသည္ ေသာတာပန္အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၏´´ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူၿပိးစ -၀ါေတာ္ႏွစ္ဆယ္ (ပထမေဗာဓိ)အတြင္း၌ စစ္မွန္ေသာ သဒၵါတရားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ အမ်ိဳးေကာင္းသားမ်ားသာလွ်င္ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾက၍ ပါရာဇိက သံဃာဒိသိသ္စေသာ သိကၡာပုဒ္ေတာ္အႀကီးစားမ်ား ပညတ္ရန္ မလိုေသးပါဘူး။

``မကၽြမ္းက်င္ေသာ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္သည္ အနာမျဖစ္ေပၚမီ ႀကိဳတင္ခြဲစိတ္ ကုသမႈျပဳပါလွ်င္ လူနာ၏ ေက်းဇူးတင္မႈကို မရသည့္အျပင္ အျပစ္တင္မႈကိုပင္ ခံရေပလိမ့္မည္။ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္သည္ကား ျပည္မွည့္ေသာအနာကို ခြဲစိတ္ကုသေပးသျဖင့္ လူနာ၏ ေက်းဇူးတင္မႈကို ခံယူရေပလိမ့္မည္။´´ ဤအတူပါပဲ အလံုးစံုကို သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အျပစ္က်ဴးလြန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာမွသာလွ်င္ ယင္းက်ဴးလြန္မႈမ်ားကို တားဆီးပိတ္ပင္ရန္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္မ်ားကို ပညတ္ေတာ္မူျခင္းမူျခင္းျဖစ္သည္။

ဘုရားရွင္၏ ၀ါေတာ္ႏွစ္ဆယ္ေနာက္ပိုင္း ကာလမ်ား၌ကား ႀကီးေလးေသာ ျပစ္မႈမ်ားကို က်ဴးလြန္ၾကတဲ့ ရဟန္းမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

သာသနာေတာ္ကို ပဌမဦးဆံုးေသာ အမဲစက္ျဖစ္ေပၚေအာင္ ျပဳလုပ္လုိက္တဲ့သူကေတာ့ ေ၀သာလီျပည္ၿမိဳ႕အနီးတြင္ရွိေသာ ကလႏၵရြာ သူေဌးသား သုဒိန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

.................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)