၀ိနည္းက်င့္၀တ္ေခၚ ရဟန္းက်င့္ဖြယ္ (၂၂၇)သြယ္ (အပိုင္း-၆-၇)

ေခၽြးမလုပ္သူဟာ အခန္းထဲကေန ထြက္လာၿပီးေတာ့ အရွင္သုဒိန္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုဖက္ၿပီးေတာ့ ``အရွင့္သား အရွင့္သားတို႔ ေမွ်ာ္မွန္းေနၿပီးေနတဲ့ နတ္သမီးေတြဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား လွပပါသလဲ´´လို႔ ေမးပါတယ္။ (ဘုရားသာသနာေတာ္ တည္ေထာင္ခါစက မင္းညီ မင္းသား သူေဌး သူၾကြယ္သားေတြ ရဟန္းျပဳသြားၾကတဲ့အခါမွာ အမ်ိဳးသမီးအသိုင္းအ၀ုိင္း၌ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးၾကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ``ဒီအမ်ိဳးသားေတြဟာ ငါတို႔ထက္သာေသာ နတ္ကညာေတြကို လိုခ်င္ၾကသျဖင့္ ငါတို႔ကို ထားခဲ့ၿပီးေတာ့ ရဟန္းျပဳသြားၾကတာျဖစ္တယ္´´ဆိုတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ကိုပဲ အတည္ျပဳၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ စကား၀ုိင္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ၾကပါတယ္။)

ထိုအခါ ရွင္သုဒိန္သည္ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ျဖင့္ ``ႏွမ... နတ္ကညာေတြကို လိုခ်င္၍ ရဟန္းအက်င့္ကို က်င့္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး´´လို႔ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ``ဇနီးျဖစ္ပါလ်က္ကယ္နဲ႔ ႏွမ..ဟု ေခၚလွ်က္ေလျခင္း ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး´´လို႔ေတြးၿပီး မူးေမ့ကာ လဲက်သြားပါတယ္။

သူမ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကား ``ရွင္သုဒိန္နဲ႔သူ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေပါင္းဖက္ၾကမယ္။ အဲဒီအခါမွာ သားသမီးေတြ ေမြးဖြားလာမယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဒီအေမြအႏွစ္ေတြကို ငါပိုင္ဆုိင္ရမွာျဖစ္တယ္´´ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ (``ႏွမ´´ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းမွာ ေမာင္ႏွမရင္းလို သေဘာထားသျဖင့္ ``ဇနီး´´ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္းကို ျပေသာ ေရွးသံုးစကားတစ္ခုျဖစ္သည္။)

ထိုအခါမွာ ရွင္သုဒိန္ရဲ႕ မိခင္ႀကီးက ``ငါ့သား တကယ္လူမထြက္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ရဟန္းဘ၀မွာပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနပါေတာ့။ သို႔ေသာ္...သားသမီးမရွိေသာေၾကာင့္ ငါတို႔ေသရင္ ငါတို႔ရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာေတြကို လိစၧ၀ီမင္းေတြက သိမ္းရစ္ပါလိ့မ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သားတစ္ေယာက္ရေလာက္ရံုမွ် သားမ်ိဳးေလးေတာ့ေပးထားခဲ့ပါ

(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)

....................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရဟန္းေတာ္မ်ား ေမထုန္မႈမျပဳရလို႔ ဘုရားရွင္ပညတ္ထားတာ မရွိေသးေတာ့ ရွင္သုဒိန္ဟာ ေမထုန္မႈျပဳတာ အျပစ္မရွိဘူးလို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ ဒီတစ္ခါလိုက္ေလ်ာလိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္နားပူရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးၿပီးေတာ့ ``ဒီကိစၥေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္လို႔ ၀န္ခံလိုက္တယ္။

အဲဒီအခါမွာ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာလည္း ေခၽြးမလုပ္သူကို ဥတုပန္းပြင့္ရင္ သူ႔ကို ေျပာပါလို႔မွာထားၿပီးေတာ့ ဥတုပန္းပြင့္ပါၿပီလို႔ ေခၽြးမကလာေျပာတဲ့အခါမွာ ရွင္သုဒိန္ေနတဲ့ မဟာ၀ုန္ေတာႀကီးထဲကို ေခၽြးမလုပ္သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္အတူလာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ရွင္သုဒိန္ကလဲ သားမ်ိဳးေစ့ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။

ရွင္သုဒိန္ဟာ သားမ်ိဳးေစ့ေပးၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းကာလမွာ သာသနာေတာ္ႏွင့္ မသင့္ေလ်ာ္ေသာအမႈကို ငါျပဳမိပါေပါ့တကားလို႔ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီးေတာ့ ေနာင္တတရားေတြရဲ႕ ႏွိပ္စက္တာကိုခံရၿပီးေတာ့ မစားႏိုင္ မအိပ္ႏိုင္ တမႈိင္မႈိင္ တစ္ေတြေတြျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ခႏၵာကို ပိန္ခ်ဳံးလာၿပီးေတာ့ အေရအဆင္းကလဲ ေရာ္ရြက္၀ါေလးလို ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

ဒီအခါမွာ အျခားရဟန္းေတာ္ေတြက ရွင္သုဒိန္ကိုေမးၾကတယ္။ ရွင္သုဒိန္ကလဲ သူရဲ႕ျဖစ္ပံုကို အားလံုးမခၽြင္းမခ်န္ ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒီအခါမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြက ရွင္သုဒိန္ကုိ ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်ၿပီးေတာ့ ရွင္သုဒိန္လုပ္ပံုေတြကို ဘုရားထံ သြားၿပီးေလွ်ာက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က ရွင္သုဒိန္ကို ေမာဃပုရိသလို႔ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ၿပီးေတာ့ ...

(ေမာဃပုရိသ=မဂ္ဖို္လ္မွ ကင္းဆိတ္သြားေသာ မဂ္ဖိုလ္မရႏိုင္ေတာ့ေသာ အခ်ည္းႏွီးေသာသူ)

ေယာ ပန ဘိကၡဳ ေမထုနံ ဓမၼံ ပဋိေသေ၀ယ် ပါရာဇိေကာ ေဟာတိ အသံ၀ါေသာ။

အၾကင္ရဟန္းသည္ ေမထုန္ကို မွီ၀ဲျငားအံ့။ ထိုရဟန္းသည္ ပါရာဇိကက်၍ ရဟန္းေကာင္းတို႔ႏွင့္ ကံႀကီးကံငယ္ ေပါင္းသင္းခြင့္မရွိ။ လို႔ ပဌမပါရာဇိကသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ဘုရားရွင္ဟာ ပညတ္ေတာ္လိုက္တယ္။ (အျပည့္အစံုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ ဤပညတ္ေတာ္သည္ မူလပညတ္ေတာ္သာ ျဖစ္ပါသည္။)

(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)

........................................................................................................မုိးသု(မႏၱေလး)