၀ိနည္းက်င့္၀တ္ေခၚ ရဟန္းက်င့္ဖြယ္ (၂၂၇)သြယ္ (အပိုင္း-၈-၉)

ပဌမအႏုပညတ္

အမႈသည္=ေတာေက်ာင္းဘုန္းႀကီးတစ္ပါး

အမႈ= ေမ်ာက္မ၌ ေမထုန္မွီ၀ဲမႈ

တစ္ခါတုန္းက ေ၀သာလီျပည္အနီး မဟာ၀ုန္ေတာႀကီးထဲမွာေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ေမ်ာက္မတစ္ေကာင္ကို အစာေကၽြးၿပီးေတာ့ အေတာ္ယဥ္ပါးလာတဲ့အခါမွာ အဲဒီေမ်ာက္မနဲ႔ ေမထုန္အမႈျပဳပါတယ္။

တစ္ေန႔ အဲဒီေတာေက်ာင္းဘုန္းႀကီး ဆြမ္းခံသြားေနတုန္း အာဂႏၱဳရဟန္းေတြ ေက်ာင္းကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေမ်ာက္မက ရဟန္းေတြေရွ႕လာၿပီးေတာ့ ကုန္းျပကြျပနဲ႔ အထာေပးပါတယ္။ ပထမေတာ့ အာဂႏၱဳရဟန္းေတြဟာ အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။ ေနာက္မွ မသကၤာတာနဲ႔ တစ္ေနရာမွာ ပုန္းေနလိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေတာေက်ာင္းဘုန္းႀကီးဟာ ဆြမ္းခံရာက ျပန္လာၿပီးေတာ့ ဆြမ္းခံရာကရလာတဲ့ မုန္႔ပဲသေရစာမ်ားကို ေမ်ာက္မကိုေကၽြးၿပီးေတာ့ ေမထုန္မႈကို ျပဳပါေတာ့တယ္။

ဒီအခါမွာ ေစာေစာကပုန္းေနတဲ့ ရဟန္းေတြဟာ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ``ကိုယ္ေတာ္ ဘုရားက ေမထုန္မႈမျပဳရလို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ထားရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔အခုလိုမ်ိဳး ျပဳလုပ္ရတာပါလဲ´´လို႔ေမးၾကပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ေတာေက်ာင္းဘုန္းႀကီးက ``ဘုရားရွုင္သိကၡာပုဒ္ပညတ္ထားတာဟာ လူမိန္းမမ်ားကိုသာ ေမထုန္မႈမျပဳရလို႔ ပညတ္ထားတာျဖစ္တယ္။ တိရစၧာန္မကို ေမထုန္မႈမျပဳရလို႔ ပညတ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး´´လို႔ ျပန္ၿပီး ဆင္ေျခေပးပါတယ္။ ထိုအခါ အာဂႏၱဳရဟန္းေတြက ကဲ႕ရဲ႕စကားေျပာၿပီးေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္ကို သြားေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။

ဘုရားရွင္ကလဲ ေတာေက်ာင္းဘုန္းႀကီးကို ကဲ႕ရဲ႕စကားဆိုၿပီးေတာ့...

``ေယာ ပန ဘိကၡဳ ေမထုနံ ဓမၼံ ပဋိေသေ၀ယ် အႏၱမေသာ တိရစၧာနဂတာယပိ ပါရာဇိေကာ ေဟာတိ အသံ၀ါေသာ။

အၾကင္ရဟန္းသည္ ေမထုန္မွီ၀ဲအံ့၊ ေအာက္ထစ္ဆံုးအားျဖင့္(အယုတ္ဆံုးအားျဖင့္) တိရစၧာန္မ၌ေသာ္လည္း မွီ၀ဲအံ့၊ ထိုရဟန္းသည္ ပါရာဇိကက်၍ ရဟန္းေကာင္း(ပါရာဇိကမက်ေသးေသာရဟန္း)တို႔ႏွင့္ အတူေပါင္းသင္းေနထိုင္ခြင့္မရွိ´´ဟု ပဌမအႏုပညတ္ေတာ္ကို ထပ္မံပညတ္လိုက္ပါတယ္။

ပါရာဇိကတို႔ အာပတ္တို႔ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကို ဒကာဒကာမတို႔ နားလည္ၾကဦးမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဦးဇင္းကလဲ ရွင္းမျပေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို ရွင္းျပေပးပါဦးမယ္။

အာပတ္ဆိုတဲ့စကားဟာ ``အာပတၱိ´´ဆိုတဲ့ ပါဠိပုဒ္ကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။

အာပတၱိ=အျပစ္သင့္ျခင္း အျပစ္ေရာက္ျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ ဥပမာ=ဒီရဟန္းဟာ အာပတ္သင့္ေနတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ``ဒီရဟန္းဟာ အျပစ္သင့္ေနတယ္´´လို႔ နားလည္ရပါ့မယ္။

တစ္ခါ ဘာအျပစ္လဲဆိုတာ ထပ္မံခြဲျခားဖို႔ လိုျပန္ပါေသးတယ္။ အာပတ္ခုႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို နည္းနည္းခ်င္းေလး ရွင္းျပေပးသြားပါ့မယ္။ အခု ပါရာဇိကအာပါတ္ကို ရွင္းၾကရေအာင္ပါ။

ပရာေဇတိ-သာသနာေတာ္မွ ဆံုးရႈံးေစတတ္၏၊ ဣတိ-ထို႔ေၾကာင့္၊ ပါရာဇိကာ-ပါရာဇိကမည္၏။

ပါရာဇိကအာပါတ္သင့္တဲ့ ရဟန္းဟာ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လူျဖစ္သြားပါတယ္။ ပါရာဇိကက်ၿပီးတဲ့ ရဟန္းကို ဘုရားေပါင္းအရာအေထာင္တို႔က ကမၼ၀ါစာဖတ္ေပးရင္ေတာင္ ရဟန္းမျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ခႏၵာကိုယ္တစ္ျခား ဦးေခါင္းတစ္ျခား ျပတ္ၿပီးေသတဲ့သူဟာ တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး အသက္မရွင္ႏိုင္ေတာ့သလိုပါပဲ။ ပါရာဇိက်တဲ့ရဟန္းဟာလဲ သာသနာေတာ္တည္းဟူေသာ ဦးေခါင္းျပတ္က်သြားတဲ့အတြက္ တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး ရဟန္းမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

အာပါတ္ခုႏွစ္မ်ိဳးမွာ အျခားအာပတ္ေျခာက္ခုက အာပတ္ေျဖလို႔ရေပမယ့္ ပါရာဇိကအာပတ္ကေတာ့ သင့္ၿပီးရင္ ျပန္ေျဖလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ လူထြက္မွပဲ အာပတ္ေျပသြားပါေတာ့တယ္။ ပါရာဇိအာပတ္သင့္ေနၿပီး လူ၀တ္မလဲပဲ သကၤန္းဆက္၀တ္ေနရင္ မဂ္ဖိုလ္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လူထြက္မွ သို႔မဟုတ္ ကိုရင္ပါလို႔ တရား၀င္ေၾကျငာၿပီးေနလိုက္မွ မဂ္ဖိုလ္ရႏုိင္ပါေတာ့တယ္။

(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)

..........................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)

“ဥပမာ တစ္နည္းအားျဖင့္ အပူရွိလွ်င္ ထိုအပူမွ တစ္ပါးျဖစ္ေသာ အေအးလည္းရွိသကဲ့သို႔ ဤအတူ ရာဂမီး ေဒါသမီး ေမာဟမီး ဤမီးသံုးပါးထင္ရွားရွိလွ်င္ ထိုမီးသံုးပါးကို ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ နိဗၺာန္တရားကိုလည္း အလိုရွိအပ္(သိမွတ္အပ္)သည္သာတည္း”


“ဥပမာ တစ္နည္းအားျဖင့္ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္တရား ထင္ရွားရွိလွ်င္ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္တရားလည္း ထင္ရွားရွိသကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ဇာတိပဋိသေႏၶေနရျခင္း ဇာတိတရားထင္ရွားရွိလွ်င္ ထိုဇာတိကုိ ကုန္ေစတတ္သည့္ ပဋိသေႏၶေနျခင္းကင္းရာ နိဗၺာန္တရားကိုလည္း အလိုရွိအပ္(သိမွတ္အပ္)သည္သာတည္း”


ဤသို႔ အႀကံေတာ္ျဖစ္ၿပီး ဆက္၍တဖန္ ေလးနက္စြာ အႀကံေတာ္ျဖစ္ျပန္သည္မွာ...........


“ဥပမာအားျဖင့္ မစင္တြင္း၌ က်ေရာက္ေနေသာ (တစ္နည္းအားျဖင့္=မစင္လိမ္းကပ္ေနေသာ) ေယာက်ာၤးသည္ ၾကာမ်ိဳးငါးပါးတို႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္အပ္၍ ၾကည္လင္ေသာ ေရရွိသည့္ တဖက္ဆည္ကန္ႀကီးကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ အေ၀းမွ ေတြ႔ျမင္ေနရပါလ်က္ ထုိတဖက္ဆည္ကန္ႀကီးသို႔ သြားေရာက္ရန္ လမ္းမွန္ကို မရွာမီွးလွ်င္ ထို႔သို႔မရွာမွီးျခင္းသည္ တဖက္ဆည္ကန္ႀကီး၏ အျပစ္မဟုတ္၊ ထိုမစင္လိမ္းကပ္ေနေသာ ေယာက်ာၤး၏ အျပစ္သာျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးတို႔ကုိ ေဆးေလွ်ာ္ရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ တစ္ဖက္ဆည္ကန္ႀကီး ထင္ရွားရွိပါလ်က္ ထိုနိဗၺာန္တည္းဟူေသာ တဖက္ဆည္ကန္ႀကီးကို မရွာမွီးလွ်င္ ထိုသုိ႔မရွာမွီးျခင္းသည္ တဖက္ဆည္ကန္ႀကီး၏ အျပစ္မဟုတ္”


(ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမည္)


..................................................................................................မိုးသု(မႏၱေလး)